Φωτο-αγωνία τέλος και πάμε σαν άλλοτε.

Λοιπόν τέλος τα βασανιστήριο σας!
Τα αποτελέσματα του φωτοδιαγωνισμού βγήκαν (http://photoinspiration.gr/winners/) και δεν είμαστε μέσα. Κρίμα τόσο ταλέντο.

Οπως είπε κι η μάνα στην παρέλαση: "Πω πω... τόσοι φαντάροι και μόνο ο γιόκας μου έχει σωστό βήμα!"

Κερδίσαμε όμως την υπέροχη εμπειρία και μπλα μπλα μπλα...
Συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες.

Ευχαριστώ ειλικρινά όμως όλους όσους με στήριξαν.
Ολους όμως!

Την Ακαδημία, τους γονείς μου, εκείνο το γκομενάκι που το έχασα γιατί μου έσκασε το λάστιχο, την Εξπρές Σέρβις, τα λιπαντικά Μοτούλ, τα λιπαντικά Ντούρεξ, τον Τζακ νούμερο εφτα, τον γυμναστή μου και όποιον άλλο ξεχνάω.

Κοίτα η Λάσκαρη, τι όμορφο κορίτσι, ε;

Κι έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, 

ήδη θα το κατάλαβες, πως παίρνουμε ρυθμό.

(μάλλον)

Δηλαδή:

Μόλις γύρισα από τρεξιματογυμναστική στο πάρκο με δύο καινούργιες θλασίτσες (πάρτα γέροπροσαγωγέ κι εσύ πουροδικέφαλε) για να κάνω ζεστό μπανάκι, μασαζάκι, ξυριΖματάκι, μπωτέ γενικά -μη μπω σε λεπτομέρειες- και το σημαντικότερο όλων:

ΦΑΣΟΛΑΔΑ!

Τι μαγείρεψα ο θεός:

(Αλήθεια πώς δεν είδε τόσα;
Ο νόμος στο αίμα πιο σκληρός
και ο χρόνος χάνεται στα φώτα. )

Φασόλια από τον μπάρμπα-γείτονα που τα πήρα ανταμοιβή γιατί πήδαγα τα μπαλκόνια να του ξεκλειδώσω την πόρτα που τον κλειδώσανε οι διαρρήκτες απ' έξω.

Μουλιάζουμε τα φασόλια από χτες.

Τα βράζουμε μία και αλλάζουμε νερό.

Η θεωρία λέει ότι έτσι γίνονται λιγότερο αεριωθούμενα και μάλλον ισχύει.

Τα βράζουμε δύο ώρες στο χαμηλό (ίσα να κοχλάζει) με ένα σουποσακουλάκι.

Με ένα Τι;;;

Σουποσακουλάκι;

Ναι: Σου-πο-σα-κου-λα-κι!

Παίρνεις πολιμπάγκ. Πολλά.

Βάζεις μέσα καρότα, σέλινο, σελινόριζα και κρεμμύδι χοντροκομένο.

Οχι πατάτα.

Τα κλεινεις και τα βάζεις στην κατάψυξη καβάτζα.

Θες να κάνεις ψαρόσουπα;

Βράζεις ένα σουποσακουλάκι και ένα ψαρό.

Θες κρεατόσουπα;

Βράζεις ένα σουποσακουλάκι και ένα κρεατό.

Θες κοτόσουπα;

Βράζεις ένα σουποσακουλάκι και ένα κοτό.

Θες καμιά φωτογραφία μου τυπωμένη 30x45 για κάδρο;

Στείλε μαιλ και στη στέλνω όπου θες τζάμπα.

(δώρο που με ψήφισες βρε κουτό)

Θες χορτόσουπα;

Βράζεις ένα σουποσακουλάκι και κάνα τραχανοζυμαρικό. (στην έσκασα)

Σοβαρά το έλεγα, ε!

Παρένθεση: (

Το κοτό και το κρεατό να τα τσιγαρίσεις πολύ καλά πριν τα σουπίσεις, αλλιώς γίνονται πιο άνοστα κι από ρυζογκοφρέτα.

Ψάρι πάρε μπακαλιάρο ή κοκκινόψαρο, κατέψ αμφότερα και πάμφθηνα και δεν θέλουν και καθάρισμα.

) Εκλεισε κι όλας. Είδες;

Τη βράζεις στο χαλαρό δυο ώρες λοιπόν, χωρίς πολλά νερά αμα σου αρέσει παχιά σαν εμένα όπως και εμένα, έχεις πάρει και ρέγγα καπνιστή, αυγωμένη δυσκολεύτηκα να βρω αλλά βρήκα τελικά σε έναν Σκλαβενίτη -τις βρίσκεις τον χειμώνα όμως κανονικά- είχα και τουρσιά από την αγορά, και κάνα κρεμμύδι στουμπηχτό, ρίχνεις μέσα και μερικά παξιμάδια και μια γράφω στο πρώτο πρόσωπο, μία στο δεύτερο, θα είναι από τις ενδορφίνες ή τα πολλά ισοτονικά.
ή τη φασολάδα.
ή τη διπολική διαταραχή.

Σταματάω τώρα, γιατί νταξ - έλεος.

Ξανά...

Υστερόγραφη Πρόταση:
Στείλε χριστουγεννιάτικες κάρτες φέτος ρε συ.

Ρώτα στα ίσα τις διευθύνσεις (γιατί σιγά μην τις έχεις) και του χρόνου θα γίνει η καλή η έκπληξη γιατί δεν θα τις περιμένουν, ασε που από μερικούς ρομαντικούς θα λάβεις κι εσύ.
Κρίμα δεν είναι ο ταχυδρόμος να φέρνει μόνο λογαριασμούς; Εγώ θα είχα παραιτηθεί.
Εχει στα ΕΛΤΑ ωραιότατες, με προπληρωμένο τέλος, με γραμματόσημα, με ότι θες.
Κι άμα κάνεις και ωραία γράμματα, ακόμα καλύτερα γιατί θα καταλάβει και ο ταχυδρόμος που να τις παραδώσει...

Φωτοδιαγωνισμός Athens Photo Inspiration 2013

Οπως και περσι, έτσι και φέτος λάβαμε μέρος στο Athens Photo Inspiration.

Φέτος προκριθήκαμε -με δύο φωτογραφίες μάλιστα- στην τελική φάση, όπου ψήφιζε το κοινό.

"Κύκλωπες"

"Echoes"

Η τελική φάση της ψηφοφορίας έληξε χτες λοιπόν και τα αποτελέσματα ανακοινώνονται την Πέμπτη.

Φυσικά θα τα μάθεις από τους πρώτους, κι εύχεσαι μαζί μου να κερδίσω μία από τις φωτογραφικές-δώρα και ειδικά την καλύτερη.

Θερμά ευχαριστώ σε όλους σας, φίλους, γνωστούς κι αγνώστους και -γιατί όχι- του χρόνου να πάμε όλοι μαζί.

Να μην ξεχνάμε να μαθαίνουμε από τα αρνητικά, και να μάθουμε να τα "εμφανίζουμε".
Να τα εκτυπώνουμε -όπως τις φωτογραφίες- ως θετικά πλέον, και να τα κρατάμε έτσι.

ΜοναΚΣά

Κατ' αρχάς, μη ξεχνιόμαστε - πας στο προηγούμενο ποστ και ψηφίζεις για να κερδίσω φωτογραφική.
Στα ίσα.

Και τώρα οι ειδήσεις:
Τις προάλλες βγήκα με τον Λεμονοστίφτη "να φωτογραφήσουμε" λίγο στους δρόμους.
Τα " " τα 'βαλα για να το διακωμωδήσω λίγο -έτσι από άμυνα- καθώς είναι μόλις η δεύτερη φορά που το κάνω στη ζωή μου κι ελπίζω να τις εκατοστήσω.

Που να πάμε ρε μλκ;
Πάμε εδώ δίπλα, Κυψέλη - έχει μέρη, έχω ξαναπάει.
Και τι θα τραβάμε; οτι μας κατέβει;
Ναι, αλλά μπορούμε να βάλουμε κάνα θέμα.
Ωραία, να βάλουμε.

Πάμε, παρκάρουμε, περπατάμε.
Είχα να πάω Κυψέλη από τα 95 που 'χα μια φίλη εκεί.
Πήγαινα και πιο παλιά -πιτσιρικάς- γιατί έκανα δυο χρόνια πιάνο σε ένα ωδείο χαμηλά στον Πανελλήνιο, αλλά τα παράτησα νωρίς, μιας που προτιμούσα να βλέπω Βιονική Γυναίκα στις τηλεοράσεις της βιτρίνας του Ραδιο Αθήνα ξαπλωμένος στα καπώ των παρκαρισμένων αυτοκινήτων. Μεγαλείο!
(και γαλλικά έκανα και σχεδόν μπαλέτο αφού ψήνεσαι να κοροϊδέψεις, αλλά άλλη φορά αυτά.)

Κυψέλη που λες...
Η Αγία Ζώνη που βαφτίστηκα, λίγο παρακάτω η Πλατεία Αμερικής που μεγάλωσα (αλλά τώρα που μεγάλωσα αυτή μίκρυνε - παλιά μου φαινόταν τεράστια), το σινέ Στούντιο που είχε τζάμπα παιδικά τα πρωινά των Κυριακών που μάλλον γκρεμίστηκε, κάτι αστικά παρκάκια εδώ κι εκει, εγώ δεν τράβαγα τίποτα -κόλωνα με τόσο κόσμο- ο Λεμ όμως τα πήγαινε καλύτερα.

Σε κάποια φάση μου λέει:
Τι θα γίνει ρε μλκ, θέμα θα βάλουμε;
Τι να βάλουμε "η ψυχή που αναδύεται από το εσώτερο γίγνεσθαι της ασυνείδητης ύπαρξης" ή τίποτα απλό όπως "μοναΚΣά";
Μαλάκα αυτό! Μοναξιά! το πρώτο που είπες.

(Το άλλο δεν συνέφερε κανέναν, γι αυτό αυτός έκανε πως δεν το άκουσε κι εγώ την πάπια.)

Μοναξιά λοιπόν.
Βάλαμε και δεύτερο θέμα "Ευτυχία" μετά, αλλά δεν ασχολήθηκε κανείς.

Μερικά καταναγκαστικά κλικ μετά και δεν είχα τραβήξει πάνω από καμιά δεκαριά φωτογραφίες για σβήσιμο. Εν τω μεταξύ, ο ήλιος είχε πέσει, κρύωνα, είχα σετάρει τη πόκετ σε ISO3200 μπας και γλιτώσω τα κουνήματα και τράβαγα σε Program -κακουχίες σου λέω, άντε ψήφισε με στο άλλο μπας και κερδίσω καμιά φωτογραφική γιατί αλλιώς θα αναγκαστώ να ξεπαραδιαστώ τα Χριστούγεννα.

Μπαίνουμε και σ'ένα προποτζίδικο για Τζόκερ (μισό λεπτό να το τσεκάρω μια που το θυμήθηκα - αν δεν συνεχίσει το ποστ, θα έχω φύγει για Καναδά...


μισό λεπτό...



...



να δεις που το 'χω....




α, ναι, μισό....


....



μμμμμ



....


οχι ρπμ μου, ούτε ένα δεν πιάσαμε)


παίζουμε κι ένα Τζόκερ που λες -μισό ευρώ ο καθένας- με τον ειδικό αλγόρυθμο που υπολογίζει νούμερα από τις ημερομηνίες γέννησης και άλλα αστροφυσικά γεγονότα, σκοτεινιάζει εν τω μεταξύ, έκανε και κρύο, έκανε και πείνα, πήγαμε στο αμάξι, ξεπαρκάραμε, φύγαμε.

Δεν κατάλαβα αν κέρδισα, αλλά τράβηξα αυτή:

"μοναΚΣά"

από χιούμορ, καλά πάμε...

edit 7/12/13
Μια φίλη έστειλε μήνυμα με εναλλακτικό τίτλο:
"Θάρρος"

σωστή!

Ψηφοθηρικόν: Athens Photo Inspiration 2013.

Θυμάσαι που τα λέγαμε πριν μερικές μέρες, για εκείνον τον Φωτογραφικό διαγωνισμό;

Ε λοιπόν προκριθήκαμαν!
Και μάλιστα προκρίθηκαν δύο από τις τέσσερις φωτόγραφίες μου.
Καλό αυτό αν αναλογιστείς ότι οι συμμετοχές ήταν πάνω από επτακόσιες, με τέσσερις φωτό η καθεμία, κοντά στις τρεις χιλιάδες φωτογραφίες συνολικά δηλαδή.
Τώρα λοιπόν ψηφίζει το κοινό.
Εσύ ντε!

εδώ.

Τα θέματα ήταν τέσσερα, δώσαμε από μία φωτογραφία για το κάθε ένα και τα αναφέρω μαζί με τα σχόλια των κριτών όπως ακριβώς τα παρουσίασαν:

1. Echoes.
"Ιχνη παρουσίας του παρελθόντος στο σήμερα, η ηχώ είναι μία ασώματη φωνή που μπορεί να αφορά και το παρόν, μπορεί να αφορά το δικό μας το παρελθόν, δηλαδή τις δικές μας ιστορίες ή της οικογένειας μας."

2. Close to you
"Πραγματεύεται η απόσταση, ηθικό θέμα. πόσο κοντά είμαι σε κάτι ή σε κάποιον. Οχι μόνο σε ανθρώπινη παρουσία αλλά και σε αντικείμενα."

3. Leaving utopia
"Η Ελλάδα του 2004 που εγκαταλείπεται και κατακρηνίζεται. Σημάδια μιάς κατάστασης που έχει αλλάξει άρδην"

4. Your title here

"Μια φωτογραφία που θα δώσετε έναν έξυπνο τίτλο. Μία έξυπνη κατάσταση."

(πίασ' το αυγό και κούρευ'το)

Προκρίθηκαν λοιπόν, οι φωτογραφίες μου για το θέμα "Echoes" και για το "Υour title here".

Η πρώτη είναι αυτή, στην οποία σε μία σύγχρονη πολυκατοικία της Δραπετσώνας με μπαλκόνια, τέντες, δορυφορική, ζωγραφίστηκε μία σκηνή φύσης, σαν υπενθύμιση/φωνή ή σαν απόπειρα διάσωσης του παρελθόντος.

και η δεύτερη, αυτή

στην οποία έδωσα τίτλο "Κύκλωπες":
Οι γερανοί του λιμανιού. Αυτό.

Ακου τώρα:  

μπορείς να τις ψηφίσεις αν θες 

-και θα το 'θελα πολύ- 

μπας και πάρω ένα από τα τέσσερα βραβεία.

Μπορείς μάλιστα να ψηφίσεις από μία μέχρι τρεις για κάθε θέμα μέχρι την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου.
Θα χρειαστεί να μπεις στο link, να τις επιλέξεις (ή όποιες σου αρέσουν εν πάσει περιπτώσει) και να δώσεις το mail σου στο τέλος, στο οποίο θα σου απαντήσουν και στην οποία απάντηση θα πρέπει να πατήσεις σε ένα link για να μετρήσει η ψήφος. Ξέρω, ξέρω... λίγο βαρύ, αλλά θα 'χουν κάποιο λόγο...

Τέλος, παλιους νικητές μπορείς να δεις εδώ, κάτω κάτω στη σελίδα: http://photoinspiration.gr/

Καλή διασκέδαση!

The man from earth #2

Τα λέγαμε και το 2011 για το "The man from earth".

Τώρα ανεβαίνει στο ελληνικό θέατρο. Δες εδώ.

Μπορείς βέβαια να το δεις και στο youtube και με ελληνικούς υπότιτλους, εδώ!

(αυτό πρέπει να είναι το πιο σύντομο ποστ μου)

Υ.Γ. Πάντως σοβαρά: κάνα βραδάκι που χαλαρώνεις αντί για βιβλίο ή τηλεόραση, δώστου μια ευκαιρία.

Υ.Γ.2. Αν όμως επιμένεις σε βιβλίο, τσέκαρε το "Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα" που στο έλεγα παλιότερα. Σου χω και λινκ να το διαβάσεις online.

Υ.Γ.3. Αν επιμείνεις σε τηλεόραση, καλά να πάθεις.

Gravity - The movie

Είναι που λες η Σάντρα Μπούλοκ στο διάστημα επιστήμων κατσαβιδολόγος (αυτή πάντα μου θυμίζει μια παλιά μου γκομενα και αφαιρούμαι στο μισό έργο όταν παίζει αυτή) μαζί με κάτι άλλους και τον Τζώρτζ Κλούνη μέγα διαστημοπεριπατητή και κάτι μαστορεύουν, όταν τους χτυπάνε κάτι διαστημικά σκουπίδια, σκοτώνονται οι μισοί, οι άλλοι με τα πολλά επιβιώνουν, πάνε στο διαστημόπλοιο, τον πούλο το διαστημόπλοιο, είχε γίνει σμπαράλια- ούτε ο οδδυ δεν το παίρνει-, πάνε τότε με τα πόδια σε ένα άλλο διαστημικό σταθμό εκεί κοντά, σμπαράλια κι αυτός, σκοτώνεται κι ο Κλούνης, μένει μόνη της η δικιά μου χωρίς καύσιμα, χωρίς οξυγόνο αλλά με σορτσάκι του μπιτς βόλεϊ, φεύγει κι από αυτόν τον σταθμό καβάλα σε ένα θαλαμίσκο και πάει σε άλλον -τρίτο- σταθμό που τον καβαλάει και επιστρέφει στη γη. Αλλά παραλίγο να πνιγεί γιατί πέφτει σε μία λίμνη
Οχι εντάξει, ζει στο τέλος γιατί έβγαλε τη στολή που τη βάραινε και ξαναεμεινε να κολυμπάει με το σορτσάκι του μπιτς βόλεϊ.

Μαύρο ήταν, αλλά δεν βρήκα.

Γαμώ τα εφέ, ωραίο 3D που δεν σε ζάλιζε, πολύ πλανηταριακό που το είχα και φρέσκο, ωραίο, άδειος Ο σινεμΑΣ όμως εκτός από κάτι κοριτσόπουλα που κάθονταν πίσω μου και κακάριζαν κάθε φορά που η δικιά μου έλεγε καμιά κακιά λέξη...

Πιο ωραίο ήταν το μπεργκερ στο Juicy Grill μετά, πάντως...

Προσεχώς: 1000χλμ, ένα θέατρο και δύο ομιλίες. (ξεχωριστά)

Athens Photo Inspiration 2013

Την προηγούμενη Κυριακή το πρωί, μαζευτήκαμε πάνω από εφτακόσιοι νοματέοι στο Γκάζι, δηλωθήκαμε, πήραμε τα τέσσερα -και φέτος- φωτογραφικά θέματα και ξαμολυθήκαμε για να επιστρέψουμε στις έξι το απόγευμα με τα φωτογραφικά μας λάφυρα, προς κρίση και συμμόρφωση.


Τα θέματα ήτο:
- Close to you
 Κοντά σου, κοντά μας, κοντά τους, κοντύτερα, πλησίασε, κι άλλο, ώπα!
- Leaving utopia
Φεύγουμε από την αφθονία/ουτοπία της προ κρίσης εποχής και βαδίζουμε πλέον εν μέσω κρίσης.
- Echoes 
Η ηχώ είναι μία μετέωρη φωνή που έχει φύγει από την πηγή της και ταξιδεύει, ταξιδευει, ταξιδεύει, στο χώρο και το χρόνο, μπλα μπλα μπλα...
- Your title here
Ελεύθερο θέμα (σχεδόν)

Ξεκινάμε λοιπόν, καβαλάω το μηχανάκι, κατεβαίνω την Πειραιώς προς Δραπετσώνες κλπ, πατάω ένα μαύρο πράμα σε μια στροφή, διαλύεται το πίσω λάστιχο, κάνω κάτι ακροβατικά, δεν πέφτω όμως, χώνομαι σε βενζινάδικο, έρχεται η εξπρές, με φορτώνει, άντε πάλι ωραίες κουβέντες με τον μάστορα, με πάει βάζω κυριακάτικα ένα μεταχειρισμένο ότι βρήκα, ξανακαβαλάω, φτάνω θάλασσα, παρκάρω, ηρεμώ, τρεις ανάσες, ξανακοιτάω τα θέματα, κάνω τρία ζεν και δύο τάι τσι κόνγκ και τραβάω τις νικήτριες φωτογραφίες του διαγωνισμού.

Η αλήθεια είναι ότι δεν μου πάει το στυλ "τράβα τώρα και φωτογράφισε μου το τάδε θέμα".
Είναι σα να σου λένε "γράψε μου ένα ποίημα. τώρα!"
Ετσι είναι οι κανόνες όμως και είχε πολύ πλάκα, πολύ κόσμο από όλες τις φυλές, και αν κερδίσω τελικά θα πρέπει να αναθεωρήσω τα παραπάνω.

Πάρε και την "Close to you" για να δεις τι τραβάω...

(μεταφορικά και κυριολεκτικά)

Κανονικά δεν πρέπει να σου πω τίποτα και να τα νιώσεις όλα από μέσα σου και αυτό ακριβως θα κάνω.

Σε μερικές βδομάδες θα ξέρω αν προκρίθηκαν οι φωτό μου και τότε θα τα ξαναπούμε.

Στο Πλανητάριο

Σου είχα τάξει φωτοδιαγωνισμό, αλλά εν τω μεταξύ πήγα Πλανητάριο να δω την ψηφιακή παράσταση "Στα μονοπάτια των άστρων".


"Στα Μονοπάτια των Άστρων" Trailer (2013) from Eugenides Foundation on Vimeo.


Καιρό είχα να σκεφτώ το μεγαλείο στο οποίο ανήκουμε και μου 'κανε καλό.

Tip: Οταν πας, να μπεις πρώτος στην ουρά για να κάτσεις πίσω πίσω και στο κέντρο του αμφιθέατρου.

Προσεχώς: Φωτοδιαγωνισμός Athens Photo-κάτι 2013. (ή κάτι πιο ενδιαφέρον ίσως)

"Ανασφάλλω revised"

Την Κυριακή που πέρασε πήγα στο Ιδρυμα Κακογιάννη για την παράσταση "Ανασφάλλω revised" του Τάσου Μπεκιάρη με την ομάδα χορού Load.

Αντιγράφω:   

Ο στόχος του «Ανασφάλλω» revised είναι να μας αφυπνίσει υποσυνείδητα αναγνωρίζοντας την έννοια της ανασφάλειας μέσα από το κοινωνικό περιβάλλον και τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Εντυπωσιάστηκα καθώς ήταν μία πολύ δυνατή και έντονα συναισθηματική παράσταση.



 Δες κι εδώ δυο λόγια παραπάνω για το έργο.

Αυτό.

Προσεχώς: 
Φωτοδιαγωνισμός Athens Photo Inspiration 2013 (όπως και περσι)

Κατόπιν εορτής.

Ολα είχαν ήδη πεταχτεί στα σκουπίδια. Πλαστικά ποτήρια, πλαστικά πιάτα, πηρούνια, σκουπίδια, αποφάγια.
Ο κυρ Κώστας δίπλα, ευτυχώς δεν ακούει καλά ούτως ή άλλως και δεν ενοχλήθηκε.
Το σπίτι ήταν ξανά στην πρότερη λειτουργική κατάσταση, με εξαίρεση τις κατσαρόλες και τα ταψιά στην κουζίνα.
Στην γιορτή χτες εξολοθρεύθηκαν δυο κατσαρόλες ζυμαρικά, τα μισά al pesto και τα υπόλοιπα με κόκκινη σάλτσα (παραγωγής) με λιαστές (παραγωγής) και κάπαρη από το νησί.
Ενα ταψί με κτηνώδη μανιτάρια porto bello ψητά με το λαδάκι τους και αλατοπίπερο μόνο.
Λουκάνικα καπνιστά και χωριάτικα με δύο ντιπ γιαουρτιού, το ένα με καπνιστή κόκκινη σάλτσα και το άλλο με μουστάρδα ντιζόν.
Μπρόκολα και καρότα στον ατμό με λαδολεμονοαλατοπίπερα και Μοσχόμαυρο Τσάνταλη.
Ευκολάκια και σε 45' ήταν έτοιμα όλα.

Προσεχώς:
Ενας φωτοδιαγωνισμός,
και μία χοροπαράσταση.

Οψόμεθα.

Σαν σήμερα ο "Πρίγκηπας του Φωτός"

Ενα χρόνο πριν!

Σήμερα όμως - στο εδώ και το τώρα - προχωράμε βλέποντας πλέον διαφορετικά κάποια πράγματα, έχοντας αναθεωρήσει κάποια άλλα, μαθαίνοντας νέα πράγματα, άλλοτε γρήγορα, άλλοτε αργά, στους ρυθμούς του ο καθένας, προασπίζοντας άλλοτε εαυτόν και άλλοτε επιθυμίες, θέτοντας στόχους, προτεραιότητες και όρια.

Ολα καλά,

Χρόνια Πολλά με Αγάπη,

κι ευχές για να επιτευχθούν οι στόχοι μας.

Ευκαιρίες

Ξαπλωμένος ανάσκελα στο ειδικό κρεββάτι με τα μαλακά στηρίγματα για το κεφάλι και τα πόδια. 

Μάτια κλειστά, χαλαρωτική μουσική, χέρια στο πλάι. 

Ημουν -λέει- από φωτεινή λάβα που έβραζε και από πάνω μου υπήρχε ριγμένο ένα μαύρο σεντόνι, μία μαύρη χοντρή κάπα που δεν άφηνε να περάσει το φως που εξέπεμπα. Φώτιζα μόνο ελάχιστα από τα πλάγια. 

Μια γυναικεία αρχέτυπη μορφή αιωρούνταν από πάνω μου κι ένιωθα ζέστη να με χαϊδεύει. 

Κάθε άγγιγμα με πλημμύριζε με αγάπη και προκαλούσε έκρηξη συναισθημάτων καθώς από ένα φεγγίτη έβλεπα το Παλαμήδι.

Σήμερα είμαι τρίτη μέρα με ενέσεις -κυριολεκτικά- γιατί σηκώνοντας τη λεκάνη με τη μπουγάδα έμεινα σέκος. Ναι, πονάω συνεχώς και είμαι σαν τελικό σίγμα.

Κρίμα, γιατί επι δεκαπέντε μέρες έβαφα, έσκυβα, κουβάλαγα, ήμουν από το πρωί μέχρι το βράδυ όρθιος και ταυτόχρονα έτρεχα και τις προηγούμενες μέρες ήμουν γυμναστήριο συστηματικό, και όλο το καλοκαίρι επίσης και δεν είχα καμμία ενόχληση.

"Γερνάμε Τσοκορέλεεεεεεε" μου είπε σήμερα ο φυσιοθεραπευτής στο τηλέφωνο.
(Μάλλον πρέπει να τον αλλάξω αυτόν τον τύπο...)

"Δεν το χρειαζόμουν αυτό τώρα ρπμ" σκέφτηκα, αλλά αμέσως θυμήθηκα ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, ότι κι από αυτό θα πάρω κάτι. Ισως να πάρω την απόσπαση της προσοχής μου από άλλους πόνους, ίσως δεν ξέρω τι. Οπότε χαλαρώνω και το ζω γι αυτό που είναι.

Εχω πλακωθεί στο διάβασμα, κάτι για φωτογραφία, κάτι για αυτοβελτίωση (ίσως τα πούμε άλλη φορά αυτά), κάτι άλλα πραματάκια φωτογραφικά, όλα καλά.

Κοντεύει να τελειώσει κι ο Οκτώβριος λοιπόν και απο τον Ιούλιο συνέβησαν πολλά.
Τι να χωρέσει όμως σε πέντε αράδες και δυο φωτογραφίες;

Ο Ερωτας που ήρθε, με ευλόγησε κι έφυγε; Οι άνθρωποι που γνώρισα; Οι κουβέντες που αντάλλαξα; Τα Μαθήματα που πήρα για Εμένα για Εσένα και τα Πάντα; Τα μέρη που είδα; Οι εμπειρίες που έζησα; Οι σκέψεις που με ζύμωσαν; Το καλοκαίρι; Η φύση; θάλασσες; βουνά; Η επιστροφή στις παραδόσεις;

Ηρθαν τα πάνω κάτω, τα πέρα δώθε, αναθέωρησα πεποιθήσεις και στάσεις ολόκληρης ζωης κι έχω μακρύ δρόμο μπροστά μου, χωρίς γυρισμό.

Κάθε άνθρωπος στη ζωή μας, μπαίνει για να μας δώσει δώρα-μαθήματα ή και καθρέφτισμα του εαυτού μας, των ελλείψεων μας, των φόβων μας. 

Ετσι λειτουργεί το κόλπο, έμαθα.

Ιούλιος

Από τη σειρά βίντεο

Πράματα Που Περνάνε

παρουσιάζω το έργο

"Η Σίτα που Σηκώναμε"

 

Με αυτό το βίΝτεο λοιπόν, αποχαιρετώ τον Ιούνιο και ταυτόχρονα καλωσορίζω τον Ιούλιο.
Καλωσορίζω επίσης - εγκαινιάζω θα έλεγε ο υπουργός - τη σελίδα μου στο Flickr που θα τη βρεις εδώ.

Νάτηνα κι εδώ αν δεν το κατάλαβες.

http://www.flickr.com/photos/chocorello/

(κι εδώ)

Πτωχή μεν αρχικά, αλλά σιγά σιγά ανεβάζω πράμα, παλιό και νέο.
Δεχόμεθα σχόλια, αστεράκια, μούτζες, ιδέες, παραγγελίες, η αίθουσα διατίθεται για εκδηλώσεις, πατσάς καθ' εκάστην.

Αλλο:
Πολύ ωραία η Βοιωτία, να πας για πέντε μέρες και να μείνεις δώδεκα.
Αλήθεια, κοίτα: ένας πολύ γαμάτος τύπος έγδαρε με αυτοθυσία τα πόδια του στα αγκάθια (και γέμισε κι αράχνες) για να απαθανατίσει αυτή την καταπληκτική παραλία:

Ορμος Νούσης

(Εχει μερικές ακόμα στο flickr του.)

Εκανα κι ένα σβέλτο τρεξιματάκι σήμερα - πολύ καλά πήγε - είχε και δροσιά το βραδάκι, πολύ ωραία ήταν.

Αυτά για την ώρα, πάρε τώρα το κομμάτι που παρήγγειλα στην επετειακή εκπομπή του Lemonostiftis.

"Ημερολόγιο Ανέργου"

Μια μέρα που 'βρεχε, μία φίλη μου έστειλε το link του site του Χριστόφορου Κάσδαγλη που συγκεντρώνει ιστορίες ανέργων.

Νάτο: http://www.imerologioanergou.gr

Αρχικά θύμωσα με την ιδέα.
Μετά όμως επιστράτευσα λοιπόν όλη μου την ματαιοδοξία και έστειλα το λινκ γι' αυτό που είχα ποστάρει εδώ μέσα ένα μήνα μετά την απόλυση μου και παρέμεινα θυμωμένος.

Βέβαια από την απόλυση είχαν μεσολαβήσει ένα κάρο πράματα, είχα σκεφτεί και είχα νιώσει τόσα πολλά και διαφορετικά, είχα απελπιστεί, είχα χαρεί, είχα χαλαρώσει, είχα ανακουφιστεί, είχα τρομοκρατηθεί, είχα ελπίσει κι είχα ποντάρει στο μέλλον και όλα αυτά τόσο όσο δεν μπορεί να περιγραφεί σε κανέναν Κάσδαγλη και σε κανένα συλλέκτη διαδικτυακής γκρίνιας. Ούστ.

Ούτε καν στο μεταξύ μας, εδώ μέσα - κι αυτό είναι καλό.

Αν πας να μου εξηγήσεις κάτι, μην το κάνεις - έχω καταλάβει ήδη.

Και τώρα,

Από τη σειρά βίντεο

Πράματα Που Περνάνε

παρουσιάζω το έργο

"Λεβιάθαν"

Εν αρχή ην το Χάος

Μια ωραία μέρα εκεί που το Τίποτα κάθονταν αμέριμνο και κοιτούσε πουθενά, εντελώς ξαφνικά και παντελώς από το πουθενά, εμφανίστηκε το Χάος!

Πλουτς!

Τότε αρχίσαν όλα και με τη σειρά του το Χάος γέννησε την πρώτη θεϊκή Τριάδα:

την Γη ως έννοια της ύλης,
τον Τάρταρο ως έννοια του χρόνου και του θανάτου 
και τον Έρωτα, ως έννοια της δημιουργίας.


Ο Ερωτας με τη σειρά του δεν γεννά -λέει- αλλά ενθαρρύνει τη γέννηση και τη δημιουργία.

Ακου να δεις κάτι πράματα, τώρα...

Υ.Γ. Οι άλλοι δύο, δεν μας νοιάζουν επι του παρόντος...

Lef (1998 - 2013)

Ο Γερο-Λεφ έφυγε χτες, πλήρης ημερών.

αυτό.

Ρομαντικός και στραβόξυλο σαν το θείο του. (εμέναΝε ντε!)

Street Art

Εγινε Κλείνει σήμερα το Ελληνικό Meeting of Styles όπως έμαθα από την Philosopher's Joke.

Γνώστης δεν είμαι - δε χρειάζεται άλλωστε - αλλά από όσα είδα στα γρήγορα ξεχώρισα το παρακάτω που είναι προφανώς κοντινότερα στο δικό μου style.

Και τώρα θυμήθηκα κάτι σχετικό που είδα στα ιντερνετς πριν λίγο καιρό και εντυπωσιάστηκα εξίσου και περισσότερο:

Μία συλλογή ωραίων στρητάρτων του 2012 απ' όλο τον πλανήτη.

Φάτην εδώ - 

εγώ σου δείχνω μόνο μερικές που ξεχώρισα.

Πολωνία

Γαλλία

Γαλλία - του ιδίου προφανώς

Σκωτία

Ισπανία - μένω στον 1ο, για ανεβείτε λίγο...

κι ο R2D2 πλεκτός, στην Αμερική.

Αυτά, και άλλα πολλά στο link. 

Πολύ τους ζηλεύω αυτούς τους πιάνει-το-χέρι-μου-τόσο-πολύ-που-κάνω-οτι-μου-κατέβει-σε-ότι-μεγεθος-θέλω. (όχι ότι δεν θέλει σκληρή δουλειά, αλλά προέχει το ταλέντο φαντάζομαι)

Ψάχνω κάτι δικά μου καλλιτεχνήματα του προηγούμενου αιώνα για να συγκρίνω το ταλέντο μου, αλλά άσε καλύτερα....

Και τώρα μουσική επίσης του προηγούμενου αιώνα:

Radar love - Golden Earring TKV from MCTomkat on Vimeo.

Ποδηλατάδα σου λέει...

Τώρα καφές και μουσλι με μέλι και γιαούρτι μπροστά στο μόνιτορ, πρησμένα πόδια από τα χτες, μια ολοήμερη ποδηλατάδα στην παραλία, με δυο μπάνια, με κουβέντες, με λειψυδρία, με χιλιάδες περιστέρια, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι ξάπλα στην άμμο που κρατιόνταν χέρι χέρι, ρακέτες, μπραζίλιαν, δουλεμένα πόδια, παρεό, νταλάκιασμα, ηλιοβασίλεμα, το πιο φωνακλάδικο γατάκι του κόσμου, περαντζάδα, βραδυνή δροσιά κι ένα χαμόγελο που αργεί να φύγει.

Ομορφα!

Σε είδα στο ποδήλατο

και γέλαγες με τρέλλα
μα ύστερα κατάλαβα
πως έλειπε η σέλα.

Με λίγα λόγια έρχεται 

η 6η Διεθνής Γυμνή Ποδηλατοδρομία 

όπου συμμετέχει η Θεσσαλονίκη.

Καλή φάση.

Πάνω που δεν έβρισκα το κολάν μου....

Περισσότερα εδώ.

Μον σερί

Πέντε έξι σερί μπάνια (κι εδώ τελειώνει κάθε σχέση με τον τίτλο) και ήρθε το αναπόφευκτο:
Τα εξής δύο:
Αφ' ενός νταλάκιασμα - πονοκέφαλος light ηλίαση (ή απλά με πείραξε η μπριζόλα) και αφ' εταίρου κώλος που φωσφωρίζει ελαφρώς.

Εκεί που έφτυνα φύκια κάτω από τον ίσκιο της κλειστής ομπρέλας, αποφάσισα φέτος να ξανθύνουν όλες μου οι τρίχες. Οσες μπορώ δηλαδή, μεχρι σημείου δερματολόγου, να τερματίσω τα SPF, τα UVA, τα UVB, τα LDL, κάθε μέρα θάλασσα ρπμ, να 'χω να το λέω, να μετράω μπάνια και παγωτά και καρπούζια, ν' ακούω το κυματάκι και τον αέρα, να τραγανίζω άμμο, να πλένω τα φρούτα μου στη θάλασσα, να κυλιέμαι στο ζεστό βοτσαλάκι, να ξεμένω στις παραλίες με έναν υπνόσακο και μια φουσκωτή κουλούρα, μια φωτιά, μία μπύρα, μια πετονιά, το παρεό μου και κάθε τέτοια εποχή θυμάμαι αυτό το αλμυρό ποστ, μίξη χιλιάδων στιγμών του απότερου παρελθόντος και δεν ξέρω τι να νιώσω.

Τι να νιώσω γι' αυτά που θέλω αλλά δεν κάνω;
Για όλα όσα δεν έχω πια το χρόνο σαν δικαιολογία για να μην τα κάνω;
Περιμένω την κατάλληλη καλύτερη στιγμή ή τις καλύτερες συνθήκες για το κάθε τι, λες και είμαι σίγουρος ότι όντως θα έρθει μία καλύτερη στιγμή από το τώρα.
Φίλοι που δεν βλέπονται, βόλτες που δεν γίνονται, ταξίδια που δεν φωτογραφίζονται, βουτιές που μένουν στη φαντασία και ζουν παράλληλα με την πραγματικότητα αντί μέσα της.

Τουλάχιστον προσωρινά δεν κάνω αυτά που δεν θέλω και γι αυτό νιώθω καλά, αλλά όχι όσο καλά περίμενα.

Τώρα κανονικά θέλει να βάλω μια φωτογραφιάρα αλλά δεν έχω μια που να με παραδέχομαι, οπότε -όπως είπε και η Αμπζ- θα βάλω μια μπας και σ' αρέσει εσένα.

"Βγάλε μια ρε μαλάκα να δούμε τις καράφλες μας"

Η καραφλοκόντρα είναι εκτός ανταγωνισμού, οπότε πάρε ένα πορτρέτο:

 

Ηχητικο πορτρέτο όμως ε;

Ο ΦέΝγκαρος και άλλες ιστορίες

Καταπληκτικό το φεγγάρι σήμερα.

Το είδα λίγο κλεφτά από τον Διόνυσσο, όπου σαν τον νονό της περιοχής έπινα τη μισή μερα, ψήνοντας και κάνοντας ότι άλλο κάνουν φίλοι σε μία αυλή με πεύκα γύρω από μια ψησταριά.

Κάπου είδα και μια ωραία φωτό.

Οχι μόνο όμορφη αλλά που ήθελε, κόπο και χρόνο για να την καταφέρεις.

Οπως τα περισσότερα όμορφα πράγματα .

Νάτη:

ISO 2500, f/25, and 1/250s

Την τράβηξε αυτός με έναν 600άρη φακό κι έναν 2x converter (άρα 1200άρη) αφού υπολόγισε από που θα έβγαινε το φεγγάρι, τι ώρα, βάρος, ύψος, ωροσκόπο, τα σέα του, τα μέα του, κλπ κλπ.

από εκεί την τράβηξε και στο κυκλάκι καθόταν ο ποδηλάτης.

Αγαπημένο θέμα πολλών:

Rio

Cape Sounio

Espejo's Castle

St. Michael's Tower on Glastonbury Tor

Phoenix Arizona

Mount Eden in Auckland, New Zealand

natsepa beach, Ambon

Η τελευταία με μία επιφύλαξη - μπορεί να είναι και ψεύτικη.

Δε μ' αρέσει η αντανάκλαση και δε μου κολλάει η φωτεινότητα της σκηνής με τους κουνημένους θεατές.

Αυτά από το CSI Athens.

Τι άλλα;

Τρελλό μπάνιο στο Σχοινιά χτες, κύμα Χαβάη 5-0 και μαζί με τον επιθεωρητή Μαγκάρετ δαμάζαμε τα κύματα, ουρλιάζοντας για να ακουστούμε, φωνάζοντας "Τσουναμιιιιιιιιι" πηδώντας από πάνω τους την ώρα που το μαγιώ κατέβαινε στα γόνατα.
Πιο πριν είχαμε κάνει το τρεξιματάκι μας και αναβάλαμε την αποχώρηση μας για λίγο, όταν ανακαλύψαμε ρακέτες στο πορτμπαγκάζ!
Ετσι ολοκληρώθηκε το τρίαθλο και ήρθε κι ένας κόπρος για θεατής, από αυτούς που μου γαύγιζαν όταν έτρεχα και μου έτρωγαν τα δολώματα (παστή γαρίδα) όταν ψάρευα μιαν άλλη φορά.

Η φωτο του κινητού, δεν μπορεί να απεικονίσει το μεγαλείο του να πεινάς και να μην θες να φύγεις.

Το βράδυ μαγείρεψα τρελλό φαγητό στους γνωστούς αγνώστους:

Γεμιστά ζυμαρικά -τεράστια σαν μικρά τυροπιτάκια- με ανθότυρο, κόκκινη σάλτσα με σύγλινο και μπύρες. Σαλάτα δεν είχα και τους έβγαλα ένα τάπερ με τουρσί.

Οι αποκαλύψεις της ημέρας τελείωσαν στην ντουσιέρα όταν ξανα-ανακάλυψα πόσα φύκια χωράνε στον καβάλο μου.

Πάρα πολλά...

Τρεις φωτό

 που ξεχώρισα πρόσφατα:

Σμπαράλια από τον ανεμοστρόβιλο της Οκλαχόμα.

Μάθαμε ότι τα σπασμένα κλαδιά και οι πέτρες όταν παρασύρονται με 320χλμ την ώρα καρφώνονται με άνεση στα μπετά.

"Μην ανησυχείς για τον ανεμοστρόβιλο μαμά, έχω ομπρέλα."

Ρετσίνι που έσταξε με σωστή θερμοκρασία ώστε να γίνει ωραία μπιλίτσα πριν φτάσει στο έδαφος.

Νομίζω από αυτό βγαίνει το κεχριμπάρι - δεν ξέρω, ψάχτο.

Αυτός ο πίνακας με εντυπωσίασε περισσότερο.

Πρόκειται όμως για βαμένα υφάσματα που στεγνώνουν στον αέρα, από τα οποία εξέχει το κεφάλι ενός καρφιού.

Οπως κατάλαβες, έχω καιρό να βγάλω καμία φωτό που να μου αρέσει...

Μέρες βολίδες

Ξυπνάς το πρωί, κάνεις καφέ, βγαίνεις στο μπαλκόνι, χαζεύεις τη μελίγκρα στα φυτά, βάζεις λίγο μουσική, κάθεσαι λίγο στο κομπιούτερ και ξαφνικά είναι σχεδόν μεσημέρι.
Θα ήθελες πολύ να πας για (ή μάλλον να γυρνάς από) τρέξιμο, αλλά δεν γίνεται λόγω μέσης/ποδιών (η επιστήμη δεν έχει βρει ακόμα τι διαλύθηκε) οπότε φτιάχνεις πρωινό και ξαφνικά είναι περασμένο μεσημέρι.
Μέχρι να πας για τίποτα ψώνια και λίγο περπάτημα ('Walk is the new Run' στο 'χω πει;) ένα ντουζάκι, κλπ, έχει απογεματιάσει σχεδόν.
Μαγειρεύεις, κάνεις κάνα γλυκό, τρως, κάνα συμάζεμα, καμιά μπουγάδα, κάνα παιχνίδι στο πισί, τα φυτά, κάνα τηλέφωνο, πέφτει ο ήλιος περασμένες οχτώ κι όλας.
Νύχτωσε, κάνα εργάκι, ίσως κάνας φίλος: μεσάνυχτα και βάλε.
Τούφα, καναπές: καληνύχτα σας.

Διαστημικές βολίδες

Δες στο παρακάτω γραφικό, πως χιλιάδες μετεωριτών έχουν συγκρουστεί με τη Γη χιλιάδες χρόνια τώρα.

Σαρανταπέντε χιλιάδες μετεωρίτες έχουν καταγραφεί, αλλά μόνο χίλιοι εκατό έχουν αυτόπτες μάρτυρες.

Ειναι ωραίο το γραφικάκι -θα κοιτάξεις σίγουρα ψηλά το βράδυ.

Με το ποντίκι στη μπάρα, μπορείς να δεις πληροφορίες για κάθε κομήτη.

(λέω, μήπως και θέλεις να του κάνεις φρεντ ρικουέστ..)

Θεία Δίκη

Πρώτα μουσική.



Αυτό το κομμάτι/ρεμίξ (δεν ξέρω πως τα λένε - χάνω τη μπάλα) είναι ίδιο Jamiroquai, ειδικά τα φανκομπάσα κι η κιθάρα, οπότε χάνει δέκα πόντους (αλλά το ακούω ευχαρίστως) και βάζω κι ένα δικό του κλεμμένο κι αυτουνού από τα αμερικάνικα σέβεντις.



Και τώρα οι ειδήσεις.

Μόλις εφαγαμπανιομπουγάδααπλωμαλαντζα και είμαι

Κάτι πιο συναρπαστικό και ψυχάρπαστο ήθελα να πω καθώς είχα φοβερή έμπνευση -έτσι νόμιζα- αλλά χάθηκε από την κούραση.

Σήμερα το απόγευμα έκανα μιάμιση ώρα Ταϋλανδέζικο μασάζ (όχι το Τάι το ορίτζιναλ με τις λαβές που κλαις, το άλλο με τα γλιτσερά λάδια το τσίτσιδο) μπας και σιάξουν οι οπίσθιοι μηριαίοι, το οποίο τελικά μου έβγαλε πολύ κούραση, οριακά οδηγούσα το μηχανάκι μετά. Ωραία!
Χαλαρωτικό ήταν σίγουρα. Για αποτελεσματικότητα όμως, μάλλον θέλει μερικές επαναλήψεις.

Διάφορα συμβαίνουν, χάνω -μάλλον- ένα στοίχημα παλιό που είχα βάλει με τον εαυτό μου, αλλά ακόμα δεν έχω κάνει το τελευταίο μου λάθος.


Από ψάρια τις γιορτές τίποτα εννοείται, καθώς είμαι οικολόγος - ψαράς.
Δυο μικρές πέρκες, ένα έμβρυο κι ένα δάχτυλο.
Τον δεξί αντίχειρα.
Τον δικό μου.
Τέρμα μέσα κάρφωμα με τη σαλαγγιά, χειρουργείο με τοπική αναισθησία για να το ξετρυπήσει από την άλλη, εντάξει ζήσαμε αλλά χάσαμε το αγκρίστρι δώδεκα ευρώ ρε γμτ.
Κι έναν αντιτετανικό και μια αντιβίωση δώρο του καταστήματος.

Με είχε καταραστεί το έμβρυο που έπιασα κατα λάθος πριν δυο νύχτες - δεν εξηγείται αλλιώς.



Να και το έμβρυο που έπιασα.
Οχι το μεγάλο, αυτό είναι τεχνητό ψαράκι-δόλωμα, το άλλο το μικρό το μόριο που κρέμεται εννοώ...



Να και το αποτέλεσμα της Θείας Δίκης πριν και μετά την επέμβαση του -αγροτικού- γιατρού.

"Χμμμ... το γράφανε και τα βιβλία μας.... συχνό ατύχημα σε ερασιτέχνες ψαράδες..." μου είπε ο γιατρός.

Παραδόξως δεν πόνεσε καθόλου -πριν και μετά την ξυλοκαίνη εννοώ- και το επόμενο πρωί κι όλας το χρησιμοποιούσα κανονικά. Τότε διαπίστωσα ότι η σοβαρότερη χρήση του ήταν να πατάω το κουμπί της μίζας της μηχανής. Αντε και λίγο στο κατούρημα.

Πάντως είναι άσχημα όταν συνειδητοποιείς ότι ο γιατρός είναι κατά πολύ μικρότερος από εσένα.
Γερνάς Τσοκορέλε.
Στο 'πε κι ο Ταϋλανδός σήμερα άλλωστε.
Ετσι και μου το πει και κανα γκομενάκι, θα πάρω εφτά γάτες και μια κουνιστή καρέκλα και τέλος.

Α! Πέτυχα κι άλλη κάμπια: