Αν διάλεγα μία μόνο ευχή...

θα ήταν η παρακάτω:

Αυτό έμαθα φέτος.
Μην αφήνεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει

Wishing on a star

Το ακούω συχνά τελευταία, μέχρι που το έπαιξε και το ράδιο πριν λίγο.
Αρα ήρθε η ώρα να το κάψω.

Ανήμερα της μέρας της αγάπης.

Για χρόνια (πολλά περισσότερα από 30 ) νόμιζα ότι "ανήμερα" σημαίνει "την προηγούμενη".
"Γι αυτό αργούσαν όλοι!" λέει...

Ανήμερα των Χριστουγέννων λοιπόν (σήμερα ντε!), έβαλα το κόκκινο σκουφί μου και τα τρεξιματικά μου και ξαμολύθηκα στον Υμηττό, ωσάν άλλος Αη Βασίλης, fit μεν, πάταξον δε, για κοπάνημα στη κλασσική διαδρομή Παπάγου, Μονή Καισαριανής, γύρω γύρω, χωματόδρομοι και μονοπάτια.

Λίγοι και καλοί περιπατητές, κρυαδάκι, παγωμένος αέρας και τα έφτυσα big time. Περισσότερο από όσο περίμενα.

Επιστροφή, καυτό μπάνιο και μπωτέ γιατί ακολούθούσε οικογενειακή φιέστα. Βέβαια!

Μετά τα βαλς και αφού οι μπατλερς μας έφεραν ροδόνερο για να πλυθούμε, σερβιρίστηκε το γεμιστό κοτόπουλο με τα σηκωτάκια του και τις πατατούλες του, αλλά και η σουπίτσα του στην αρχή και ξαναφόρτισα ενέργεια.

Στο τέλος, αφού παίξαμε πιάνο και άρπα τραγουδώντας Μαρία Κάλλας και Καρούζο, αλλά και μερικές εστουδιαντίνες της Ιωνίας για να τιμήσουμε τις ρίζες της Δυναστείας μας, μερικά ροξ με βιενέζικο καφέ* ολοκλήρωσαν τη γιορτή.

Κονόμησα και ένα Αλεξανδρινό (κάθε χρόνο μου φέρνουν ένα) για το οποίο μόλις έμαθα ότι είναι Μεξικάνικο φυτό και ότι το έθιμο του στολισμού των Χριστουγέννων με αυτό, είναι Αμερικάνικο. (Οπως και η γαλοπούλα και ο Αη Βασίλης. Το δέντρο είναι από την Αλσατία μη φοβάσαι.)

Αυτά.

Κατά τα άλλα, έχω βαρεθεί να παίρνω και να δίνω ευχές σήμερα: γυφτάκια στα φανάρια, ποδηλάτες, περιπατητές, θείτσες, κύριοι, με κλαριά, με μπατόν, με iphone, με σκυλιά, χαμός! Δεν θα το συνέχιζα, αλλά μια που είναι ημέρα της αγάπης σήμερα (δεν είναι;), εύχομαι ολόψυχα και από τα βάθη της καρδιάς μου στους από πάνω ενοίκους, να πάνε να γαμηθούνε όλοι μαζί, παρέα με ότι κοπανάνε από το πρωί και μου έχουν σπάσει τα νεύρα.
Εναλλακτικά, εύχομαι ο κομήτης του 2012 να πέσει πάνω τους, αλλά εγώ να λείπω.


* Φρεσκοκομμένος καφές φίλτρου από ένα φίλιο καφεκοπτείο στην Ευριππίδου, του οποίου του χαρμάνι ονομάζεται έτσι.

Φάτα όλα!

Ευχές από τον Βασιλιά.

Τίποτε άλλο...

Οσα τα σπυριά, τόσα τα καλά.

 Οσα τα σπυριά, τόσα τα καλά.

Μ' αυτό το ξόρκι έσπαγαν ένα ρόδι στο κατώφλι τους.

Αυτό θα συμβεί και φέτος, 

καθώς είναι σχεδόν έτοιμα τα "γούρια" στην κουζίνα μου.

Μετά τη βράβευση.

Με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά για το βραβείο μου, από την absentminded, σου δείχνω με καμάρι τα μπαλάκια μου, επειδή τώρα είναι mix μαζί με κόκκινα.

Κατά τα άλλα: τρέξιμο υπό βροχή - ωραιότατον, μία αλλεργία στο μέτωπο από ένα σκουφί που φορούσα για πρώτη φορά, από μαλλί Μέρινο απαλό σαν μετάξι τρομάρα τους, μακαρονάδα στο στέκι της Ράνιας, μπουγάδα τα βρωμερά τρεξιματικά μου και μια κτηνώδη τζαμποσακούλα με δώρα για τρία πιτσιρίκια που πρέπει να πακετάρω, αλλά λουφάρω μέχρι τελευταία στιγμή.

Και μη ξεχνάς να παίζεις.

You've got mail.

Από γονείς:

'Η είσαι τυχερός ή δεν είσαι...

σλουρπ!

Μέρες που 'ρχονται...

Ι Love You (Me Either) by Cat Power & Karen Elson)

I Love You (Me Either) by Cat Power & Karen Elson by VarWara

Υ.Γ. Την Cat Power ψάξτην.

Κάντο μόνος σου.

Ως συνήθως Κυριακάτικο τρεξιματάκι (στα πρώην βασιλικά κτήματα στο Τατόι αυτή τη φορά - αν δεν έχεις πάει βόλτα να πας), δηλώσαμε άδεια για να πάρουμε τα βουνά στις γιορτές, κάτι τζαμποψώνια μείνανε μόνο και κάτι ρόδια, έφαγα μπόλικη βροχή με το μηχανάκι σήμερα, όλα καλά.

Σ' αφήνω εγώ χωρίς χάρτη;

Χτες πήγα στο Frown Tails κι έμαθα (τρόπος του λέγειν) να φτιάχνω σαπούνι από ελαιόλαδο με ψυχρή σαπωνοποίηση.

Κράτησα το ότι είναι εύκολο σχετικά (αν εξαιρέσεις τον κίνδυνο έκρηξης, τον κίνδυνο εγκαύματος, την πιθανότητα να κάψεις το μίξερ σου και τέλος να πάθεις καμιά δηλητηρίαση ή τοξικά εγκαύματα).

Κράτησα επίσης ότι από ένα κιλό λάδι, βγάζεις ένα κιλό σαπούνι (αν αυτό σου λέει κάτι) και τέλος ότι αξίζει το άρωμα του να είναι σκέτο χωρίς μυρωδικά και άντε στην χειρότερη να βάλεις καμιά λεβάντα με άρωμα ντουλάπας.

Εμαθα επίσης ότι το αγνό σαπούνι είναι λευκό, ενώ το πράσινο χρώμα οφείλεται σε χρωστικές αλλά οι εταιρίες λένε ότι είναι από τις χρωστικές των φύλων της ελιάς.
Ποιός ξέρει...

Για θέμα ποιότητας και ευεργετικών για το δέρμα σου ιδιοτήτων δεν το συζητάμε, αν και δεν έχω επιχειρήματα να στο υποστηρίξω.

Δες εδώ αν θες, πως το φτιάχναν οι παλιές και μάλιστα χωρίς εκρήξεις.

Αργότερα στο Γκαζάκι, μερικά Gordon's ξέπλυναν το μυαλό μου, όχι όμως και τη μπογιά μου.

Ολες οι ταινίες του 2011

Οπως πέρσι έτσι και φέτος, θα δεις στο γνωστό ποτ πουρί, 254 ταινίες από αυτές.




Το λυσάρι φέτος είναι εδώ.

Στου Φιλοπάππου.

Σεμινάρια τέλος.
Καθόλου άσχημα κι όλας: 10 μέρες εκτός γραφείου, νέες γνώσεις, μία μελλοντική πιστοποίηση για το βιογραφικό και θα κάνουμε τη δουλειά μας και λίγο καλύτερα.

Το εντυπωσιακό ήταν ότι σχόλαγα στις 4μιση, αντί για τις 7-8 που σχολάω συνήθως.
Ετσι σχόλαγα, ψώνιζα κάνα σουπερμάρκετ, γύριζα σπίτι, άλλαζα, εβγαινα για τρέξιμο, γύριζα, μαγείρευα, έκανα μπανιο, έτρωγα και ήταν ακόμα 7μιση, και είχα όλο το απόγευμα μπροστά μου!!!
Υπο κανονικές συνθήκες - και στην καλύτερη των περιπτώσεων - μόλις θα είχα σχολάσει.
Απίστευτο!

Ολες αυτές τις μέρες λοιπόν, από το Κουκάκι που ήμουν, έβλεπα κρυφά από το παράθυρο το μνημείο του Φιλοπάππου.
Μάλιστα όλο και κάποιον έβλεπα στον λόφο να φωτογραφίζει πανοραμικά την πόλη.

Σήμερα λοιπόν, μετά τη βιαστική χαιρετούρα των "συμμαθητών" μου, ανέβηκα στο λόφο που τόσες μέρες χάζευα μέσα στα χασμουρητά, έτσι για να με ανταμείψω για τα σεμινάρια.

Προς τιμή μου, η πρωινή βροχή με τον αέρα είχαν καθαρίσει την ατμόσφαιρα, αφήνοντας μόνο μερικά σύννεφα για ντεκόρ - αυτά που μου αρέσουν...

Στην αρχή ο ήλιος ήταν ψηλά ακομα.

ανέβηκα κι εγώ στο κολωνάκι και φωτογράφισα γύρω μου.

μαζί μου ένας πιτσιρικάς τουρίστας, ένας άλλος ρομαντικός σαν κι εμένα, ένα τσούρμο αμερικανίδες πιτσιρίκες που δεν βάλανε γλώσσα και μερικοί κόπροι. (δεκάδες για την ακρίβεια)

 Κι έπεσε ο ήλιος,

κι ανάψανε τα φώτα,

και φύγαν και τα πλοία της Παρασκευής...

 κι έμεινα με τα σύννεφα, 

τις σκέψεις μου,

κι έναν κόπρο.

 ουστ!

Πάρε άλλο ένα της ιδίας, παρόλο που μου θυμίζει τραβεστί.

Η μάχη του Μαραθώνα

Σύντομο Κυριακάτικο τρεξιματάκι για ξεπιάσιμο από τον κανιβαλισμό του Σαββάτου, αλλά αυτή τη φορά γύρω γύρω από το κωπηλατοδρόμιο.



Λιακάδα, ισιάδα, παπάκια, ωραίες οικογένειες με ποδήλατα - παιδάκια κλπ. Επισκέψιμο τα ΣΚ και αν έχεις ποδήλατο, πάρτο μαζί σου.
Πάρε και κάτι να φας/πιείς γιατί το κυλικείο δεν κατάλαβα αν λειτουργεί.
Εναλλακτικά φάε κάνα παπάκι. Εχει δισεκατομμύρια...

Κλασσικά μαναβο-ψώνια φεύγοντας, από τους πακιστανούς της περιοχής: "Παρει μαρούλι, οχι βάζει φάρμακο"
Βάλει τέσσερα λοιπόν, βάλει και μικρό λάχανο, βάλει και σπανάκι.
"Κάνει (μουμπλε μουμπλε-υπολογισμοί στα πακιστανικά) : 5 εουρό. (σκεπτική παύση) όχι όχι! (μουμπλε μουμπλε) : 4 εουρό!"
Ωραία , βάλει κι ενα εουρό λεμόνι - ευχαριστώ.

Σπανακόρυζο χτες και σήμερα και μαρουλοσαλάτα με "όχι βάζει φάρμακο", κάππαρη, ελιές και μπαλσάμικο, χοντρό αλάτι -φυσικά- και μπουρτζοβλαχοελαιόλαδο.

Οσο έτρεχα σήμερα όμως σκεφτόμουν το φαγητό (πείνα λέμε!), οπότε στο σημερινό μπήκανε και δυο αυγά μάτια από πάνω και φρέσκο χωριάτικο ψωμί που είχα να φάω μήνες!!!

Και μετά χαλβά σιμιγδαλένιο και μπανάνα και πορτοκάλια, και τώρα με βλέπω για τίποτα γιαούρτια για να μη βαρύνω - καταλαβαίνεις....

Υ.Γ. 
Δημήτρη (ξέρεις εσύ) δοκίμασε αυτό εδώ. Είναι δωρεάν. Δεν το έχω δοκιμάσει αλλά τα άλλα τους προιόντα είναι καλά. Γιατί όχι και αυτό;

Ενα κατά παραγγελία  βίντεο για ένα TED συνέδριο, το οποίο αποτυπώνει τις λέξεις που αποτελούν τα αρχικά: Technology - Entertainment - Design.

Απίστευτες ικανότητες, απίστευτες κατασκευές μέσα στο δάσος, όμορφη σκηνοθεσία, εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

Εγώ κρατάω τα φιλαράκια που κάνουν πράγματα μαζί και πάνε του σκοτωμού ρόδα με ρόδα, για να μην πω φτερό με φτερό, σε απίστευτο δάσος με αρχαίες σεκόγιες - νομίζω - που αν προσέξεις θα δεις μερικές που εχουν περίμετρο δεκάδες μέτρα.

Θυμάμαι να πηγαίνουμε του σκοτωμού με τον Π. στη Βασιλική, ακουμπώντας ο ένας στον άλλον και να κάθεται στη μύτη της σανίδας μου ή να κατεβαίνω με τον άλλον Π. πάλι του σκοτωμού με στόχο τα πέδιλα του πίσω να χτυπάνε αυτά του πρώτου.
Γέλιο, λαχάνιασμα και ευτυχία μέχρι τελικής πτώσης.

Δεν θυμάμαι γιατί σταμάτησα να το κάνω όμως...

Χτες κατέβαινα μαλλιοκούβαρα την Πάρνηθα προς τη μονή Στομίου με τον αδερφό μου κατά πόδας.
(φανταστικό μονοπάτι με τμήμα του να περνάει μέσα από αρχαίο υδραγωγείο - θα βάλω φωτο στο τέλος )

Ισως τα πράματα να κάνουν τον κύκλο τους.
Μια πιρουέτα και να χάνονται οριστικά, ή μια πιρούετα και να ξαναεμφανίζονται μεταλλαγμένα.

Μετά σκέφτηκα τα πονέμενα μου πόδια από χτες και ότι έχει γαμώ τις λιακάδες έξω. Πάω θάλασσα να με δει ο ήλιος.

Εν τω μεταξύ ο Bobby Mc Ferrin βγάζει από τον κόσμο νότες που δεν ήξεραν ότι υπάρχουν.



Παρά λίγω να εντυπωσιαστώ που οι "μαλάκες" οι αμερικάνοι μπορούν και πατάνε σωστά στις νότες, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι αυτοί κάνουν μουσική στα σχολεία τους κι έχουν χορωδίες, ενώ εμείς απλά τραγουδάμε όταν μας το ζητάει ο Πλούταρχος και η Νατάσσα ή όταν σκυλοβρίζουμε τις απέναντι κερκίδες...

Αμφιβάλλεις; Δοκίμασε να το κάνεις ηχογραφόντας τον εαυτό σου.

Κοινωνικές Αναζητήσεις Ερυθρού Στραβού

Αν έχω κάποιο συγγενή στην Αυστραλία ή στον Καναδά, παρακαλώ να μου στείλει μήνυμα. 
Υγειέστατος, σας μαγειρεύω, σας σκουπίζω, σας καθαρίζω, τρέχω μαζί σας, τρομερός κομπιουτεράς, έχω και υπνόσακκο, ούτε σεντόνια θα λερώνω ούτε πετσέτες - προλάβετε.
Δώρο ποδήλατο mountain bike.

Και τέλος, μερικές παλιότερες φωτό από το μονοπάτι/υδραγωγείο που λέγαμε:

Ο στολισμός.

"Κρεμάω τα μπαλάκια μου σήμερα. Ελάτε!"

Κάτι τέτοιο έγραψα στο SMS και -παραδόξως- μαζεύτηκαν οι γνωστοί - και άγνωστοι - άγνωστοι σπίτι μου για τον εορταστικό στολισμό του Τσοκορελέικου.

Πέρσι δεν στόλισα, γιατί λανθασμένα προτίμησα να γλεντήσω τη μιζέρια ενός χωρισμού, οπότε μου το χρώσταγα.

Τα μπαλάκια

Γέμισε ο τόπος γιρλάντες και άλλα τζαμποστολίδια, 4-5 αγιοβασίληδες, κόψαμε από το τράβηγμα τα καλώδια από ένα σετ λαμπάκια (αυτά που δεν ξεμπλέκουν με τίποτα) και αναγκαστικά - αλλά και ευτυχώς - πήγαν για ανακύκλωση, οι άλλες δυο σειρές όμως παίζουν μια χαρά.
Δέντρο δεν βάζω γιατί δεν χωράμε, προτιμώ να τα επισκέπτομαι στο βουνό.

Ξεσκίστηκα (όχι πολύ) να σερβίρω μεζέδες και τσίπουρα - ούτε καφενείο να είχα - ξέχασα τα φυρίκια όμως.
Ο μόνος που δεν έφαγε τίποτα ήταν η 10χρονη Σ. η οποία όμως συνομώτησε με τον Λεμονοστίφτη και μου κρύψανε τα μπαλάκια μου.

Επειδή όμως με τον Λεμ. από μικροί κρύβαμε τα καλλυντικά της αδερφής του Π. σε διάφορα μέρη, ήξερα που να βρω τα περισσότερα απο τα μπαλάκια μου: πάνω στην κουρτίνα του μπάνιου (τρελή ισορροπία μιλάμε), μέσα σε κουτί από αλοιφή, στις τσέπες του μπουρνουζιού, στο ντουλαπάκι του μπάνιου, αλλά περίμενα να βρω και μέσα στο πλυντήριο και στην κατάψυξη, που δεν βρήκα...

Ελειπαν τρία μπαλάκια όμως τα οποία τα βρήκα με καθυστέρηση: ένα μέσα στο κωλόχαρτο (καλό!), ένα στο τσεπάκι της πυτζάμας κι ένα μέσα στο ένα γάντι της μηχανής και το κυνήγαγα στην πυλωτή πρωινιάτικα.

Αξιοι!!!

Ομορφη βραδιά, υπό το φως κεριών και λαμπιονιών, ήχους μπαλαντών και κουβεντών περί ανέμων και υδατών.

Σειρά τώρα, έχουν οι χριστουγενιάτικες κάρτες όπως πέρσι.

Κανονικές όμορφες χάρτινες χριστουγεννιάτικες κάρτες, σταλμένες με το ταχυδρομείο που πλέον μόνο λογαριασμούς φέρνει.
Αν τις αγοράσεις/φτιάξεις/στείλεις μέσα στην άλλη εβδομάδα θα τις παραλάβουν όλοι έγκαιρα και όχι στα Φώτα.

Αντε να σε δω...


Σαν πρώτη ευχή για φέτος, σου μεταφέρω έναν τοίχο από το Κουκάκι.

Πολύ κοντά στο "Παγκάκι", που παίρνω τον καφέ μου όσο διαρκούν τα σεμινάρια, έναν πολύ ενδιαφέροντα χώρο.

Σε ένα μόνο δευτερόλεπτο...

... πρέπει να αποτυπώσεις την ομορφιά - όποια κι αν νομίζεις ότι είναι.

Και να την στείλεις στον διαγωνισμό της Mont Blanc.

Δες την ανακοίνωση

(Ναι, ο Βιμ Βέντερς ήταν αυτός.)

Τώρα δες και τις πρώτες συμμετοχές.

Τι θα τράβαγες άραγε;

Αλλαγή θέματος:
Εγώ σήμερα τράβηξα τα πάνδεινα στη δεύτερη μέρα δεκαπενθημερου σεμιναρίου περί δουλειάς. 
Στο καπάκι και με άδεια καρδιά, υπερπληροφορήθηκα περί της οικονομικής κατάστασης από μέγα καταστροφολόγο, πλην όμως σχετικότατο.
Μετά με άδεια ψυχή και άδεια καρδιά, πήγα να πληρώσω το νοίκι.
Μετά με άδεια ψυχή και άδεια καρδιά και άδειο πορτοφόλι, γύρισα σπίτι για να φάω και κόντευα να σκάσω από τη στεναχώρια που μάζεψα.
Κράνος, μπουφάν, μηχανάκι, σπίτι του Νίκου για μερικές ευχές Chivas Regal.
Σε λίγο μαζεύτηκε κόσμος, έσκασαν τα πρώτα χαμόγελα και τράβηξε όμορφα η νύχτα.

Ετσι η άδεια ψυχή, κι η άδεια καρδιά ξαναγέμισαν γνήσια και αυθεντικά.
Το άδειο πορτοφόλι το γεμίζω και μόνος μου.

περίμενες να βάλω τρύπες, ε;

Ξύλα αυτοί, ξύλα κι εγώ!

Μετά αυτό και αυτό, αλλά κι αυτό, ήταν θέμα χρόνου πια,

να βρω και μια δικιά μου φωτό. (ελεύθερου)

Κάπου βόρειοανατολικά των Σερρών, γύρω στο '94.

(έχει μεγάλη εκδρομική ιστορία πίσω της, αλλά θα σου πω μιαν άλλη)

Δυο τρία τέσσερα χρόνια μετά, με άλλο αμόρε, άλλη παρέα και δύο τετρακίνητα πλέον, κάναμε έναν φανταστικό γύρο βορείου Ελλάδος με απ' όλα. 

Μπήκαμε από Εβρο, και από όσο πιο κοντά στα σύνορα γινόταν και πάνω στα βουνά, βγήκαμε σχεδόν στις Σέρρες μετά από 10 μέρες χωματόδρομου και λάσπης.

Θα μπορούσα να σου αφηγηθώ δεκάδες αναμνήσεις, τρόμου, χαράς ή "απλής" περιπέτειας, για χασίματα σε αχαρτογράφητες λάσπες, για κατακόκκινα δάση από οξιές, για παρατημένους ανθώπους στα πομακοχώρια, για ατέλειωτες ομίχλες, για τους πομάκους τους ίδιους και τα χωριά τους, για τζαμιά και φερετζέδες, για τις διανυκτερεύσεις στα διαλυμένα σπιτάκια δασαρχείου, για περπατήματα στη Ζαγκραντένια και στον Λειβαδίτη, για το τι βλέπεις το βράδυ από τα βουνά του παρθένου δάσους, αλλά θα μείνω για την ώρα στο εξής:

Η μία από τις δύο διανυκτέρευσεις του δεκαημέρου σε κανονικά κρεββάτια, ήταν στον ξενώνα του κέντρου ενημέρωσης της Δαδιάς.

Συρματαετός στο καταφύγιο της Δαδιάς

Μετά τα καθέκαστα με τα όρνια και τα κυάλια (άλλο όμως να τα βλέπεις σε καταφύγιο και άλλο να πετάνε από πάνω σου κράζοντας σε καμιά ερημιά) καταλήξαμε το βράδυ στο καφενείο της Δαδιάς.

Ο καφετζής, ο πρόεδρος και ο παπάς - άπαντες παρόντες - 5 αθηναίοι πιτσιρικάδες (εμείς), μερικοί ακόμα ντόπιοι, μια ξυλόσομπα και μια τηλεόραση να παίζει.

"Καλώς τα παιδιά - από που είστε;", και μετά δοκίμασαν να μας κάνουν πλάκα ποτίζοντας μας με τα -χάλια θυμάμαι- τσίπουρα τους, αλλά μάταια. Ημασταν προπονημένοι.

Πριν μερικά χρόνια από τότε, είχε πιάσει μια μεγάλη φωτιά στην περιοχή. Δεν θυμάμαι που ακριβώς, αλλά θυμάμαι ότι έκαιγε πάνω από ένα μήνα, ότι δεν πήγε ούτε ένα αεροπλάνο από Αθήνα γιατί τα είχαν επιφυλακή για αλλού, οι χερσαίες δυνάμεις δεν πιάνουν μία στα βουνά της Ροδόπης και γενικώς στους κύκλους των ορειβατων παύλα φυσιολατρών, θυμάμαι είχε γίνει σκάνδαλο η μή επέμβαση του κράτους.

Πιάνουμε λοιπόν το θέμα με τους προύχοντες. 

"Τα μάθαμε με τη φωτιά... Τι κρίμα, τέτοια ωραία δάση και τι ωραία μέρη. Και σας έχει γραμμένους στα παπάρια της η κυβέρνηση και το κράτος και η χώρα ολόκληρη. Και τι έγινε τελικά με τη φωτιά; Πάθατε ζημιά;"

Τους έβλεπα να μας κοιτάνε λίγο περίεργα και να κοιτάζονται με απορία, ώσπου κατάλαβα τα πάντα κι ακόμα λίγα από την απάντηση τους.

Διανυκτέρευση μετ΄επισκευών σε φυλάκιο του Δασαρχείου

"Λουκούμι μας έκατσε η φωτιά παιδιά. Κάθε κορμό τον αγοράζε η ΔΕΗ για κολώνες, 30.000δρχ τον έναν. 

Βρήκαν δουλειά όλες σχεδόν οι οικογένειες της περιοχής από την υλοτομία. 

Ημασταν στα όρια της ανεργίας, πολλοί είχαν φύγει για τα εργοστάσια που πολλά έκλεισαν τελικά, αλλά φυσικά ο κόσμος παρέμενε στις πόλεις. 

Με την υλοτομία εκείνης της πυρκαϊάς, φτιάχτηκαν σπίτια, έγιναν οικογένειες, δούλεψαν τα μαγαζιά."

Μόκο οι Αθηναίοι - αδειάσαμε τα τσίπουρα μας και πήγαμε για νάνι. 

Αργότερα στην ίδια εκδρομή, πήρα για δεύτερη φορά παρόμοιο μάθημα στο σπήλαιο της Αλιστράτης. 

Θα στο πω αλλη φορά όμως...

Το κρίνο

Ενα ωραίο πάρτυ από ένα ωραίο ζευγάρι, λίγες ώρες ύπνο, κούρεμα για να ελαφρύνω και 11χιλιόμετρα τρέξιμο στα μονοπάτια του Υμηττού με τον αδερφό σήμερα, γύρω γύρω από τις κεραίες.

(Πρέπει να εντείνω λίγο τις προπονήσεις γιατί ο αδερφός μου ρίχνει ελαφρώς, από ότι είδα σήμερα.)

Τι με νοιάζει κι αν πονώ

αφού θα χω γίνει κρίνο

φέρτε μου ένα μαντολίνο.

Ομορφη μέρα, δροσερή λιακάδα, μιάμιση ώρα κοπάνημα, μερικές κουμαριές, ένα τηλεφώνημα με πολύ καλά νέα, όλα καλά.

Πάω να στολίσω σε κάτι φίλους, τώρα.
Ευκαιρία να φάμε και τα φυρίκια.

Μουσική:

Κομματάρα Johnny Cash, ε;

Edit επόμενης μέρας: Πολύ ωραία έγιναν τα Φυρίκια.

Some folks

Griff + Scott = Depon

Σήμερα ξύπνησα μούσκεμα (από τη μέση και πάνω, ε!) εν μέσω εφιάλτΩΝ.
Ναι, είδα δύο εφιάλτες ταυτόχρονα και μάλιστα εφιάλτες γραφείου, οι οποίοι είναι οι χειρότεροι γιατί μετά πας δουλειά και τους βλέπεις όλους με μισό μάτι, ενώ μπαμπούλα, αράχνες ή πτώση από τον πύργο του άιφελ - στατιστικά τουλάχιστον - αποκλείεται να δεις στην ίδια μέρα.

Δύο που λές...
Πως κάνεις ζάπινγκ και βλέπεις - και καλά - δύο κανάλια ταυτόχρονα; Ετσι!
Λίγο στον ένα, λίγο στον άλλο, γαμήθηκε και ο ύπνος μου και ο ξύπνιος μου και όλη η μέρα κύλησε (και κυλάει ακόμα) με τον πονοκέφαλο Catrina να ζβουρνάει σε όλο το κεφάλι μου.
Πρώτη φορά στη ζωή μου ήπια τρία ντεπόν, τα οποία ούτε πλασέμπο δεν έκαναν.

Τώρα θέλω λίγο βαριά κουλτούρα για αποκοιμηθώ νωρίς, κάτι σαν τα παρακάτω.

Αν τότε σου άρεσε ο "Scott Pilgrim vs the world" θα σου αρέσει και ο "Griff the invisible"

'Η το αντίθετο.


'Η και όχι - δεν ξέρω.

(και καλό μήνα - θυμήσου να στολίσεις)

Grand Marnier avec bouillabaisse

Εφτασα σπίτι έντεκα και είκοσι από το γραφείο σήμερα, ζαλίζομαι, ζεσταίνω ψαρόσουπα από χτες, έχασα ένα γενέθλιο μιας φίλης και άλλο ένα ταυτόχρονο ενός φίλου.
Ούτε για σπίτια ήμουν, αλλά δυστυχώς ούτε άντεχα να φωνάζω μέσα στο μπαρ τα νέα μου.

Στην υγειά τους όμως ένα σφηνάκι γκραν μαρνιέ (ένα στον καθένα).
(πριν το φαγητό)
(κι ένα μετά)
(για τον καθένα, ε;)


Δεν μπορώ καν να φανταστώ τι λένε, αλλά από ότι βλέπω συμφωνούν και οι τρείς:

Μεζεδάκια

Φανταστική μέρα, όμορφη βόλτα στον Στούρο, από τα Τσερβαροσούδενα μέχρι τον Βίκο. Από κάτω μας ο Βοιδομάτης κυλάει για τον Αωο δίπλα από τη Σπηλιώτισσα και στο βάθος η Νεμέρτσκα.

Τα τσοπανόσκυλα μας μύρισαν, μας είδαν, μας γάβγισαν, αλλά δεν πλησίασαν.

Η τεχνολογία τον παίρνει, γιατί έπαθε μπρινιόκο και έχασα τη μισή διαδρομή.

Ενας πλάτανος στο Μεγάλο Πάπιγκο.

Κεραυνοβολή.

Σκάρος

Στις άκρες της Αθήνας

...κι ενώ ο Pepper 96,6 κάτι έχει πάθει και παίζει μαλακίες ξαφνικά, κλείνει μια ακόμα μέρα.

Στις ειδήσεις τρίωρες ουρές για να πληρώσουν το χαράτσι και αστείρευτη γκρίνια για το κράτος που δεν έχει προβλέψει το μισό πληθυσμό να πάει ταυτόχρονα να πληρώσει, και σκέφτομαι από μέσα μου (αλλά εσύ το ακούς):
Εγώ που έχω πάγιες εντολές στην τράπεζα, και e-banking και phone-banking και πληρώνονται όλα μόνα τους ή από τον καναπέ, και έχω να πάω σε ουρά από τότε στα Κελάρια στον Παρνασσό, κάνω κάτι λάθος;;;
Μέχρι και στο ταχυδρομείο που πήγα να πάρω ένα δέμα (κάτι σεντόνια που παρήγγειλα από το amazon μια νύχτα αϋπνίας - αιγυπτιακό βαμβάκι 1600κάτι θα πάθεις πλάκα) είχε 15 άτομα ουρά και όλοι - μα όλοι - ήταν για να πληρώσουν λογαριασμούς!  Ημουν ο μόνος για ταχυδρομική δουλειά.

Δεν ξέρω, δεν με νοιάζει, και προχωρώ:

Σήμερα πήρα το μηχανάκι -όπως κάθε μέρα- ξεχρέωσα την εφορία μου πρωι πρωί (στην ΚΑ ποτέ δεν έχω κάνει πάνω από 15' - σήμερα έκανα 5' και 400€),
Μετά πήγα γραφείο (στην άλλη άκρη της αθήνας),
Εκεί μέσα στο χαμό θυμάμαι τη καμμένη λάμπα των μεσαίων και ότι αύριο έχω ταξίδι νύχτα,
Την κοπανάω από τη δουλειά,
Πάω σπίτι (στην αντι-άλλη άκρη της αθήνας)
Αφήνω το μηχανάκι,
Παίρνω το αυτοκίνητο,
Πάω στον σούπερ λαμπαδόρο, αλλάζω τη λάμπα, (ΣΚ μη φαντάζεσαι, αλλά θα γράψω μια χιλιάδα στο κοντέρ),
Ξαναπάω στη δουλειά (στην αντιπέρα άκρη της Αθήνας) με το ΙΧ πλέον και εν μέσω ημιμποτιλιαρίσματος, (καμιά μέρα θα μπερδευτώ και θα πάρω το αυτοκίνητο φορώντας κράνος και κρατώντας την τρόμπα του ποδηλάτου)
Συνεχίζω στο χαμό και βγαίνω νικητής,
Σχολάω κατά τις 8και πολύ, 
Φουλάρω βενζίνα στο φτηνό (1,54€ παρακαλώ άρα στα 50 λίτρα γλιτώνω 5-6€ συγκριτικά με τα ακριβά)
Αέρα στα λάστιχα,
Νερά στους υαλοκαθαριστήρες,
Μετά πάω σπίτι για να αλλάξω και να πάω για τρέξιμο, αλλά
Σε ένα φανάρι κλάταρα και "δε το χέζω το τρέξιμο σήμερα;" και
Απλά πάω στους γονείς, τρώω τουρλού με αποφάγια ψυγείου, καλό ταξίδι να προσέχεις, ναι μαμά, μετά πάω σπίτι,
Ανέβασμα το ποδήλατο από το αυτοκίνητο ξανά στο μπαλκόνι (το χω πεταμένο μόνιμα μεσα με ριγμένα τα καθίσματα),
Φτιάξιμο ξανά τα καθίσματα, (βρήκα 5€ και κάτι κάλτσες)
Τακτοποίηση πορτμπαγκαζ,

Υδροχόος Παρασκευή 25 Νοεμβρίου.
Σχέδια:
Γιατί αύριο στις 8 το πρωί θα είμαι σε άλλη άκρη της Αθήνας πριν πάω για δουλειά στην προηγούμενη άκρη της αθήνας, για να φορτώσω 100 κιλά πηλό (!!!) για τη φίλη μου τη Μ. που βρίσκεται στην άλλη άκρη της Ελλάδας και μαθαίνει στα παιδάκια πηλοκατασκευές ή κάτι τέτοιο.

Εργασία:
Ε, μετά θα πάω γραφείο να ξεκουραστώ λίγο γιατί έχω ταξίδι το βράδυ...

Καλλιτεχνικά:

ακούγεται σα να τραγουδάει κάποιος αλλά στ' ορκίζομαι:

όταν τραβάω βίντεο δεν τραγουδάω ποτέ!

Αισθηματικά: 

θα γαμηθώ στα χιλιόμετρα πάλι.

(αλλά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ μου αρέσει... αλλά θα στα πω άλλη φορά αυτά.)

Το Συνέδριο

Η αφρόκρεμα των εταιριών και των συμμετεχόντων από τον χώρο που εργάζομαι, μαζεύτηκαν σε ένα συνέδριο για νέες τεχνολογίες, προϊόντα, κλπ.

Τσακώνω λοιπόν στο διάλειμα έναν παλιό συνεργάτη, μηχανικαρά με 40 πιστοποιήσεις και σούπερ ενεργητικό και βιογραφικό, στελεχάρα, κλπ κλπ, έχουμε πήξει και οι δύο και στο συνέδριο και στο κουρμπέτι, αυτός τρώει μπουφέδες, εγώ πίνω καφέδες και ανταλλάσουμε (έτσι γράφεται;) τα νέα μας.

Κάτι για δουλειά, κάτι για γυναίκες, κάτι για υγεία (της ηλικίας βλέπεις), κάτι για άσκηση (παλιά καραβάνα κι αυτός αλλά του στίβου) μετά πιάνουμε την κρίση οπότε και του λέω ότι σκοπεύω φέτος να παγιώσω το "δώρο κρίσης".
Δηλαδή φτηνό οικονομικά δώρο αλλά όχι και "φτηνό" από άποψης συμμετοχής μου.
"...δηλαδή επειδή να, ξέρεις μωρέ, μαγειρεύω λίγο και κάνω κάνα γλυκό, λέω φέτος να μοιράσω τέτοια."  (καρφώθηκα αλλά χαλάλι)

Μένει με το τυροφλογεράκι να στάζει από το στόμα στο κουστούμι και μου λέει έκπληκτος:
(εσύ βάλε εφέ μπουκωμένου στόματος)

"Μαλάκα μαγειβεύειφ; Σοβαβά;;;"

"Ωχουυυ θα αρχισουν τα αστεία τώρα... δε γαμιέται - σκέφτομαι - στα παπάρια μου."

"Ναι ρε, μαγειρεύω. Και τυριά κάνω και λικέρ κάνω και ότι μου κατέβει κάνω."

και απαντά:

"Μαλάκα το πρωί έκανα κυδωνόπαστο και γλυκό κυδώνι!"

Ντόοοινγκ!!! 

Ε, μετά έγινε ο χαμός.
Σα να συναντήθηκαν ΠΑΟΚτσήδες στην έρημο Καλαχάρι.
Αραδιάζαμε συνταγές, εξωτικά υλικά, επικίνδυνα κόλπα με ασβέστη, θρύλους από τις γιαγιάδες, μύθους για χάλκινες κουτάλες, καφενεία σε παράλληλα σύμπαντα με το μοναδικό γλυκό μανιτάρι, μόνο το νέκταρ των Θεών δεν αναφέραμε.

Οι γύρω είχαν παρατήσει τις μοναδικές δύο γυναίκες του συνέδριου (12ποντο, 3 χιλιοστά μεικάπ και το άλλο το αποκάτω - εφαρμοστά παντελόνια, μπλούζες,  τα πάντα όλα, αγόρια εδώ είμαστε και καλή τύχη μάΝγκες) και προσπαθούσαν να καταλάβουν με τι είχαμε ενθουσιαστεί τόσο, μιας και δεν είχαν ελπίδες μαζί τους.

Υπήρχε όμως και άλλη μία, αθόρυβα όμορφη, που δεν την κοίταγε άλλος.

και τότε θυμήθηκα κάτι.

Εκκαθάριση desktop

Τίποτα το ιδιαίτερο, (ως συνήθως) απλά μερικά βίντεα που βαρέθηκα να τα βλέπω στο desktop μου.

Και στο κάτω κάτω οι εκκαθαρίσεις κάνουν χώρο για νέα πράματα.
Σε όλους τους τομείς.

Τα έχουμε πει και παλαιότερα.

Κι άλλη εβδομάδα

Μην τρομάζεις - το πρωί θα μου έχει περάσει.
Για να καταλάβεις, πριν λίγο άκουγα Μπίγαλη με τρέλλα και στο καπάκι τις μουσικές του Λύκου.
Είναι που είχα καιρό να τρέξω στα παλιά λημέρια του Υμηττού και οι ενδορφίνες ξύπνησαν άτσαλα.


Ωραία μέρα σήμερα, πολύς κόσμος (καλό αυτό) και για πρώτη φορά τόσα πολλά κοντοστούπικα σκυλιά και τόσες πολλές κοπέλες. Μπράβο κορίτσα! (AnD πως πάει; )
Τα πόδια τα πήγαν καλά - αν και δεν το περίμενα. 
Αρνήθηκα μία πρόσκληση για Ιρανικό -νομίζω- κινηματογράφο, άλλη μία για babysitting αλλά είδα Cowboys & Aliens (κουλτούρα να φύγουμε-στο μισό έφτιαχνα μεζέδες) και μετά δούλεψα λίγο σε μια μακέτα που φτιάχνω.

Μία απολιθωμένη ρεβυθάδα από τα βάθη της κατάψυξης και σκέψεις προσεκτικότερης διατροφής για να χάσουμε 2-3 κιλά γιατί με τους αρχαγγέλους, τους πέριξ και τα κεράσματα τους, τα τσιμπήσαμε τα κιλάκια μας.
Πιο εύκολα θα φύγουν με συστηματικότερο τρέξιμο πάντως, όπως και σκοπεύω να κάνω.

Υ.Γ. Αυτά τα βίντεα με τις άσχετες φωτογραφίες που τσουλάνε αργά, είναι φρικαλέα. Τουλάχιστον αυτό δεν έχει ζευγάρια, μωρά και χρώματα.

Τι εστί Φιρίκι; ΠΟΠ!

Σύμφωνα με την Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις 29 Απριλίου, τα μήλα της εν λόγω ποικιλίας, που παράγονται σε αυστηρά οριοθετημένη περιοχή του Πηλίου, θα είναι Π.Ο.Π. 

πηγή

Αυτό είναι πολύ σημαντικό, να προσθέτουμε δηλαδή στη μικρή λίστα με ελληνικά Προιόντα Πιστοποιημένης προέλευσης, συνεχώς νέα προιόντα.

Η λίστα μας περιλαμβάνει μερικά ελαιόλαδα, μερικές ελιές, κουμκουάτ, ακτινίδια, φυστίκια, τυριά, κατίκια, γαλοτύρια, κίτρινα, μελιτζάνες, μήλα, φασόλια, φάβες, παξιμάδια, αυγοτάραχο, μέλια, κατσικάκια και αρνάκια, μαστίχα, σαφράν, αυτά!

Ειδικά τώρα που πρέπει να ενισχυθει η οικονομία μας πάσει θυσία με κάθε τρόπο. (έχει νόημα η διόρθωση, θέλει περισσότερο τρόπο, παρά κόπο.)

Οταν λοιπόν παίρνεις Πυρίκι Φηλίου, θα το ξέρεις στο εφεξής και είναι θέμα επιλογής όσο και τιμής.

Δεν είχα διαβάσει τα απο πάνω όμως, καθώς δεν έχω τελειοποιήσει την μηχανή του χρόνου, και πήρα τυχαία ελληνικά φυρίκια (και όχι Χιλής όπως τα μισά ζαρζαβατικά των σουπερμάρκετ - σοβαρά τώρα, αυτή η μαλακία με τα εισαγώμενα φρούτα πρέπει να έρθει σε ένα τέλος κάποτε, του οποίου την αρχή θα κάνει ο καταναλωτής, δηλαδή εγώ. )

Τα πήρα τα φιρίκια λοιπόν για γλυκοοοοο.
Ναι. Και έκανα μερικά βάζα για να βγάλω τη χρονιά.

Καθάρισμα και παρκάρισμα σε νερό με ένα λεμόνι στιμένο μέσα για να μην μαυρίσουν, μέχρι

 να μπουν στις κατσαρόλες με όση ζάχαρη πρέπει και όσο νερό πρέπει,

 να βράσουν όσο πρέπει και όπως πρέπει για να δέσει και το σιρόπι όπως πρέπει, υπό το άγρυπνο βλέμμα του φύλακα - πόντικα,

και μετά να κονσερβοποιηθούν όπως πρέπει, για να κρατήσουν όσο καιρό πρέπει και να τα ευχαριστιέσαι με γιαουρτάκι και να κεράσεις και καναν άνθρωπο άμα θες να είσαι καθώς πρέπει.

(γουστάρεις χρυσάνθεμο;)

και την επόμενη φορά, Π.Ο.Π.

 Edit:

Μουσική δε βάλαμε - πάρε κομματάρα 13 λεπτά, βάλτο δυνατά κι άστο να παίζει.

Παρασκευή

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας:

Η ημέρα Παρασκευή αναφέρεται από τον Τερτυλλιανό και ως "έκτη Σαββάτων" (sexta sabbati), καθώς και "Προσάββατον" κατά τον Επιφάνειο. (στα παπάρια μας κι όλας)

Γενικά το όνομα αυτό καθιερώθηκε από τους Εβραίους επειδή την ημέρα αυτή παρασκεύαζαν ότι θα χρησμοποιούσαν την επομένη, τούτο και υιοθετήθηκε από τους Χριστιανούς, χωρίς να υφίσταται ίδιος λόγος. (αυτό ήταν καλό όμως, ε;)

Το ηθικοπλαστικό μήνυμα της ημέρας:

χμμμ..

και το τραγούδι της ημέρας.

Ανοιξα τα φτερά μου και πέταξα

                                         στον κάδο 8 αυγά, 1 κεφάλι ανθότυρο, 1 ποτήρι μέλι, 1,5 ποτήρι ζάχαρη, μερικά κιλοβάτ ρεύματος και μερικά λίτρα νερό για τα πλυσίματα, χάρη στον Μαμαλάκη και την βρωμοσυνταγή του για Σιφνέικη Μελόπιτα.

Η παταγοδέστερη μαγειρική αποτυχία μου, κατέστρεψε αρκετά που θα έθρεφαν και θα έπλεναν μια αφρικανική οικογένεια για κάνα μήνα (λέμε τώρα) μπορεί και παραπάνω. (ξαναλέμε)

Ευτυχώς η ανοιχτή πρόσκληση δεν απέδωσε, κι έτσι γλίτωσα τη ξεφτίλα.

Απόγευμα

                Δευτέρας, μόλις μπήκα σπίτι, έξω βρέχει, κάνει κρύο, έχω μαυρίσει από τη πρωινή επιθεώρηση των οικονομικών sites (βλέπε προηγούμενο ποστ), ψήνω μπακαλιάρο, έκοψα σαλάτα μαρούλι, τα γόνατα πονάνε ακόμα και θέλω κάτι να με ανεβάσει.

Υ.Γ. Πήρα από την αγορά το Σάββατο, καπνιστό μπακαλιάρο! Καμιά ιδέα για συνοδευτικά, εκτός από ξερά αποστάγματα;

Καλή τύχη ΜαΝγκες (το πραξικόπημα)

Διάβασε αν θες την παρακάτω ανάλυση / έρευνα / παρουσίαση του Βασίλη Βιλιάρδου  από το sofokleous10.gr

Ειδικός δεν είμαι για να την κρίνω - αυτό είναι δουλειά της ιστορίας - αλλά στην παραθέτω κι εδώ.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ

Δευτέρα, 14 Νοέμβριος 2011 02:08

H κρίση της πολιτικής ανάγκασε τελικά τις αγορές να εγκαταλείψουν τη σκιώδη εξουσία τους και να εγκατασταθούν αυτοπροσώπως στο θρόνο: για πρώτη φορά παγκοσμίως στην Ελλάδα, διαπράττοντας το τέλειο πολιτικό έγκλημα

“Όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους μέσα σε δύο μόνο έτη, η απόγνωση ριζώνει τόσο βαθιά, ώστε καμία κουλτούρα δεν μπορεί να την απορροφήσει εύκολα. Οι απολύσεις συνεχίζονται μετά τις ιδιωτικοποιήσεις, επειδή οι ξένοι, οι νέοι ιδιοκτήτες της χώρας δηλαδή, απαιτούν οι επενδύσεις τους να αποφέρουν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη – αλλά και οι αυτοκτονίες συνεχίζονται, ενώ η χώρα παραμένει στον ορό (δόση), χωρίς ποτέ να μπορέσει να ξεχρεωθεί, καταλήγοντας έρμαιο των τοκογλύφων-δανειστών της.

Αυτή είναι η ιστορία των πολιτικών, τις οποίες το ΔΝΤ αποκαλεί «προγράμματα ή μνημόνια σταθεροποίησης» – αντιμετωπίζοντας τις χώρες σαν να είναι πλοία, τα οποία «παραδέρνουν» στους ωκεανούς των αγορών. Τελικά, σταθεροποιούνται, όμως η νέα ισορροπία του τρόμου επιτυγχάνεται με το ρίξιμο στη θάλασσα εκατομμυρίων ανθρώπων – απλών εργαζομένων στο δημόσιο τομέα, ιδιωτικών υπαλλήλων, ιδιοκτητών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, φτωχών αγροτών και μαχητικών συνδικαλιστών.

Το βρώμικο μυστικό της σταθεροποίησης είναι το ότι, ένας μεγάλος αριθμός του πληθυσμού δεν ανεβαίνει ξανά στο πλοίο– ότι πολλοί άνθρωποι δηλαδή καταλήγουν να είναι οι απόκληροι της κοινωνίας, στους οποίους δεν ανήκει ούτε το παρελθόν, ούτε το μέλλον”.            

Ανάλυση

Η Ενωμένη Ευρώπη θα μπορούσε αναμφίβολα να εξασφαλίσει την «κεφαλαιακή επάρκεια» της οικονομίας της, όπως και την «απελευθέρωση» των χωρών-μελών της από τις μανιοκαταθλιπτικές διαθέσεις των αγορών - μέσω ενός αυστηρού ελέγχου των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, με την «ενεργοποίηση» της ΕΚΤ, καθώς επίσης με τη βοήθεια νέων, ισχυρών ευρωπαϊκών οργανισμών και θεσμών. Οφείλει όμως να επιλέξει το δρόμο της ανάπτυξης, μέσω φυσικά του δανεισμού – για την εξυπηρέτηση του οποίου φροντίζει η ίδια η ανάπτυξη, εάν δεν «λεηλατείται» από τα τοκογλυφικά δάνεια των μεσαζόντων εμπορικών τραπεζών, από τη διάσωση τους εις βάρος των Πολιτών, καθώς επίσης από την ασύδοτη κερδοσκοπία τους.   

Με κριτήριο τώρα την υφιστάμενη, δυτική υπερχρέωση, η οποία οφείλεται αφενός μεν στις υπερβολές (φούσκες) του ιδιωτικού τομέα (ενυπόθηκα δάνεια μηδενικής εξασφάλισης, ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία κλπ.), αφετέρου στις επιβαρύνσεις του δημοσίου, μεταξύ άλλων λόγω της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, η ελεγχόμενη μεταφορά κεφαλαίων από τους πιστωτές στους οφειλέτες, καθώς επίσης ένας νέος νομισματικός «ορίζοντας» (αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ κλπ.), θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την ανάπτυξη της Ευρώπης – προστατεύοντας την από την ύφεση και τη φτώχεια.

Στα πλαίσια αυτά η πρόταση συναδέλφων οικονομολόγων, με βάση την οποία τα χρέη όλων των χωρών της Ευρωζώνης, τα οποία υπερβαίνουν το 60% του ΑΕΠ τους (υπολογίζονται στα 2,4 τρις € σήμερα), θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν σε μία ευρωπαϊκή Bad Bank (όπως στο παράδειγμα των τραπεζών) και να χρηματοδοτηθούν από ένα ειδικό κοινό ταμείο, δεν είναι στη λάθος κατεύθυνση – αφού όλα τα κράτη θα εξυγιαίνονταν ριζικά, επιτρέποντας στις οικονομίες τους να αναπτυχθούν, κερδίζοντας ξανά την εμπιστοσύνη και τη χρηματοδότηση των αγορών (υπενθυμίζουμε ότι οι αγορές θέλουν καθαρές, βιώσιμες λύσεις, ενώ οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν την πλειοψηφία για να τις επιβάλλουν, ακόμη και αν δεν συμφωνεί η τευτονοκρατούμενη Γερμανία – οι Πολίτες της  οποίας σίγουρα συμφωνούν μαζί μας). 

Με απλά λόγια, τα χρέη όλων των χωρών της Ευρωζώνης, τα οποία υπερβαίνουν το 60% του ΑΕΠ τους (στο παράδειγμα της Ελλάδας περί τα 230 δις €, έτσι ώστε να απομείνουν 130 δις € οφειλές), θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε μία ειδικού σκοπού τράπεζα της Ευρωζώνης, στο κεφάλαιο της οποίας θα συμμετείχαν όλες οι χώρες αναλογικά – στη συνέχεια να αποπληρωθούν από ένα κοινό ταμείο μακροπρόθεσμα, επιβαρυνόμενα φυσικά με μηδενικά ή ελάχιστα επιτόκια εκ μέρους της ΕΚΤ.     

Φυσικά η πιστή τήρηση στη συνέχεια των ορθότατων «απαιτήσεων» της συνθήκης του Μάαστριχτ (ανώτατα ελλείμματα 3% και δημόσια χρέη κάτω του 60% του ΑΕΠ), θα έπρεπε να εξασφαλισθεί – ενδεχομένως με τον αυστηρό έλεγχο της εκτέλεσης των προϋπολογισμών, από ένα θεσμικό όργανο της Ευρωζώνης, κοινό για όλες τις χώρες της. Στον Πίνακα Ι τώρα απεικονίζονται οι δείκτες χρέους της Ευρωζώνης το 2009:    

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Δείκτες Ευρωζώνης σε δις € το 2009

ΑΕΠ	ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ	ΧΡΕΟΣ/ΑΕΠ	ΑΠΟΣΒΕΣΗ	ΣΥΝΟΛΟ
8.977,90	7.062,60	79%	19%	1.675

Πηγή: Υπουργείο οικονομικών της Γερμανίας

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Παρά το ότι τα μεγέθη έχουν σήμερα επιδεινωθεί αρκετά, εάν υποθέσει κανείς πως θα επακολουθούσε ανάπτυξη, αφενός μεν θα αυξάνονταν τα δημόσια έσοδα των κρατών, με ευεργετικά επακόλουθα για τον περιορισμό των ελλειμμάτων τους, αφετέρου θα μεγεθυνόταν το ΑΕΠ – οπότε θα μειωνόταν η σχέση χρέους προς ΑΕΠ ακόμη περισσότερο. Επομένως λύσεις υπάρχουν – αρκεί να επιλέγονται σωστά, έγκαιρα, με γνώμονα το κοινό συμφέρον, μη εθνικιστικά, καθώς επίσης με την απαιτούμενη κοινοτική αλληλεγγύη και κατανόηση όλων των «εταίρων».     

ΤΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

Δυστυχώς, η σημερινή «Ευρώπη των Τραπεζών», υπό την μερκαντιλιστική ηγεσία της πρωσικής Γερμανίας της κυρίαςMerkel και του, λόγω οικονομικών αδυναμιών, «υποτελούς συνοδοιπόρου» της, της Γαλλίας δηλαδή, η οποία επέλεξε τη λιτότητα, την ύφεση, καθώς επίσης την εισβολή του ΔΝΤ στις ελλειμματικές χώρες-μέλη της, δια μέσου της Ελληνικής κερκόπορτας, δεν φαίνεται να συμφωνεί με καμία λύση.

Στα πλαίσια αυτά, η διάλυση της νομισματικής ένωσης είναι κάτι παραπάνω από πιθανή σήμερα – ειδικά μετά τις πρόσφατες, ανόητες εξαγγελίες της Γερμανίας και της Γαλλίας, σε σχέση με μία «Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων» (ένα εντελώς αδιανόητο, εάν όχι παράλογο εγχείρημα, με καμία δυνατότητα ρεαλιστικής εφαρμογής του), καθώς επίσης με την αλλαγή της ευρωπαϊκής συμφωνίας, έτσι ώστε να επιτρέπεται τόσο η «απέλαση», όσο και η εθελούσια έξοδος μίας χώρας (απαγορεύονται ρητά και τα δύο, οπότε άδικα ανησύχησαν οι Έλληνες με το δημοψήφισμα)    

Ειδικά όσον αφορά το τελευταίο, την αλλαγή της συνθήκης δηλαδή, εάν τελικά επικρατήσει η θέση της Γερμανίας, θα επιταχύνει σε μεγάλο βαθμό τη διάλυση της Ευρωζώνης – κυρίως επειδή η επιλογή ενός «δρόμου χωρίς επιστροφή», η «αιώνια» διάρκεια καλύτερα μίας νομισματικής ένωσης, αποτελεί το βασικότερο στοιχείο της αποτελεσματικής λειτουργίας της. Εάν οι χώρες που την αποτελούν θα μπορούν να εισέρχονται ή να εξέρχονται «κατά βούληση», τότε δεν θα πρόκειται για μία νομισματική ένωση, αλλά για έναν νομισματικό «σύνδεσμο» – με λογική συνέπεια να επιστρέφει το συναλλαγματικό ρίσκο, το οποίο έπαψε να υπάρχει με την ίδρυση της.

Αναλυτικότερα, οι επενδυτές θα ήταν ξαφνικά αντιμέτωποι όχι μόνο με την ενδεχόμενη χρεοκοπία μίας χώρας της Ευρωζώνης (την οποία δυστυχώς «επισφράγισαν» οι συμφωνίες της 21^ης Ιουλίου και 26^ης Οκτωβρίου, στην περίπτωση της Ελλάδας), αλλά και με μία «συναλλαγματική αναδιάρθρωση». Ποιος αλήθεια θα αποφάσιζε, εν μέσω της μεγαλύτερης χρηματοπιστωτικής κρίσης από το 1930, να τοποθετήσει τα χρήματα του στην Ιταλία ή στην Ισπανία, χωρίς να είναι σίγουρος ότι θα του επιστραφούν; ή ότι θα του επιστραφούν σε Ευρώ και όχι σε υποτιμημένες λιρέτες ή πεσέτες; Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, είναι δυνατόν να μην απομονωθεί η Ευρωζώνη από τις αγορές κεφαλαίου, με αποτέλεσμα να βυθιστεί σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση;

Περαιτέρω, παρά το ότι οι Γερμανοί υποθέτουν πως οι αγορές θα αναγκάσουν τις ελλειμματικές χώρες να πειθαρχήσουν, «παράγοντας» πρωτογενή πλεονάσματα, αυτό που τελικά φαίνεται ότι θα συμβεί δεν είναι άλλο από την τελεσίδικη καταδίκη τους στην «δανειακή πείνα» – η οποία θα οδηγήσει τη μία χώρα μετά την άλλη στη χρεοκοπία, με τελικό προορισμό τον πλεονασματικό Βορά.

Οι αγορές λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο οπότε, όποιος πιστεύει ότι μπορεί να τις εκβιάσει, μάλλον δεν τις γνωρίζει καθόλου – ενώ το αποτέλεσμα θα ήταν να οδηγηθεί η Ευρωζώνη στο απόλυτο χάος, πολύ πριν γίνουν πράξη οι προτάσεις των Γερμανών, αφού οι αγορές συνήθως προεξοφλούν το μέλλον. Ο Πίνακας ΙΙ που ακολουθεί, είναι αποκαλυπτικός:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Ανάγκες αναχρηματοδότησης ευρωπαϊκών χωρών σε δις €    

Χώρα	2012	2013	2014	2015
Ιταλία	307,0	154,6	118,5	140,0
Γερμανία	273,0	186,0	85,0	104,0
Γαλλία	240,0	125,3	97,0	112,6
Ισπανία	132,2	82,8	76,0	45,4
Βέλγιο	56,6	30,0	27,4	29,0
Ολλανδία	55,6	31,0	27,3	30,6
Ελλάδα	43,3	27,8	31,8	21,3
Πορτογαλία	22,2	10,8	15,7	11,5
Αυστρία	18,0	17,5	24,4	15,0
Ιρλανδία	5,6	6,1	11,9	0,0

Πηγή: Bloomberg

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος  

Όπως διαπιστώνουμε από τον Πίνακα Ι, οι ανάγκες νέου δανεισμού αρκετών χωρών της Ευρωζώνης είναι αρκετά μεγάλες – πολύ περισσότερο εάν σκεφθεί κανείς ότι, κάποια κράτη (Ισπανία, Γαλλία, Ιρλανδία, Γερμανία κλπ.) θα χρειαστεί ενδεχομένως να διασώσουν ορισμένες τράπεζες τους.

Για παράδειγμα, εάν τελικά η Ιταλία οδηγηθεί στο ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (κάτι μάλλον βέβαιο), οι τράπεζες της θα αντιμετωπίσουν μεγάλα προβλήματα – με αποτέλεσμα να «μολυνθούν» οι Αυστριακές, οι Γαλλικές κοκ. Με δεδομένο δε ότι, τα δάνεια είναι κυρίως βραχυπρόθεσμα, λόγω των χαμηλότερων επιτοκίων με τα οποία επιβαρύνονται, τα προβλήματα δεν θα αργήσουν καθόλου να εμφανιστούν.

Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ, ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Ένα επόμενο θέμα είναι ο ίδιος ο μηχανισμός σταθερότητας EFSF ο οποίος, ακόμη και αν καταφέρει να αυξήσει τα κεφάλαια του στο 1-2 τρις € με τη βοήθεια της έκδοσης ομολόγων εκ μέρους του (μόχλευση), θα αντιμετωπίσει ένα ακόμη πρόβλημα. Ειδικότερα, εάν η Ιταλία και η Ισπανία οδηγηθούν σε αυτόν, ποιος θα αναλάβει τα μερίδια συμμετοχής τους στο EFSF, τα οποία είναι 18% και 17% αντίστοιχα; Αυτός που τελικά θα τα αναλάβει, η Γερμανία και η Γαλλία ίσως, δεν θα χάσει την ΑΑΑ αξιολόγηση του;

Εάν τη χάσει, δεν θα μειωθούν τα κεφάλαια του μηχανισμού αφού, όπως γνωρίζουμε, από τη Γαλλία και μόνο, εάν χαθεί η αξιολόγηση ΑΑΑ, το ποσόν του μηχανισμού θα μειωθεί κατά 35%; Δεν θα ανοίξει τελικά το κουτί της Πανδώρας για τα συγκοινωνούντα δοχεία της Ευρωζώνης και δεν θα τεθεί σε λειτουργία ο καθοδικός σπειροειδής (φαύλος) κύκλος, με κατάληξη την απόλυτη καταστροφή όλων;

Συνεχίζοντας, ακόμη μία φορά οι δύο ηγετικές δυνάμεις της Ευρωζώνης, η Γερμανία και η Γαλλία δηλαδή, δεν κατάφεραν να διακρίνουν τους επόμενους κινδύνους – θεωρώντας ανόητα ότι, τα κράτη που θα υποχρεωθούν ή θα επιλέξουν μόνα τους να εγκαταλείψουν την πρώτη ταχύτητα της Ευρωζώνης, όταν και εάν αναθεωρηθεί η ευρωπαϊκή συμφωνία, θα «τιμήσουν» τις δανειακές τους υποχρεώσεις (θα πληρώσουν τα χρέη τους ως έχουν δηλαδή, μαζί με τα τοκογλυφικά επιτόκια, με τη βοήθεια της φορολόγησης, καθώς επίσης της «δήμευσης» ουσιαστικά της ιδιωτικής περιουσίας – επιτρέποντας παράλληλα τη λεηλασία των κοινωφελών τους επιχειρήσεων).     

Ξεκινώντας λοιπόν το δικό τους «οικονομικό πραξικόπημα» από την Ελλάδα, σε συνεργασία με το ΔΝΤ (με τον μπράβο δηλαδή των Η.Π.Α. του Καρτέλ και των τοκογλύφων), έχουν την εσφαλμένη προφανώς προσδοκία ότι, οι χώρες της περιφέρειας θα επιτρέψουν τη μετάλλαξη τους σε προτεκτοράτα του κέντρου – επιλέγοντας την εγκατάσταση ξένων διοικητικών, ελεγκτικών και εισπρακτικών μηχανισμών εντός της επικράτειας τους (απώλεια εθνικής κυριαρχίας), ως αντάλλαγμα για την παραμονή τους στο Ευρώ της δεύτερης ή άλλης «ταχύτητας», έτσι ώστε να εξασφαλίζουν την «ανακύκλωση» των δανειακών τους υποχρεώσεων, για να μη χρεοκοπήσουν (αφού έχουν ήδη απομονωθεί σκόπιμα από τις αγορές).     

Δεν έχουν όμως συμπεριλάβει στα σχέδια τους, τους ελεύθερους Πολίτες των χωρών, τις οποίες επιδιώκουν να υποδουλώσουν – μία παράλειψη που μάλλον θα πληρώσουν πάρα πολύ ακριβά, αφού υποθέτουμε ότι, οι ελεύθεροι Πολίτες δεν πρόκειται να αποδεχθούν τη μοίρα όλων των υπολοίπων και να οδηγηθούν σαν «πρόβατα στη σφαγή».

Εάν δε κάποιο κράτος επιλέξει τελικά τη θαρραλέα στάση πληρωμών, με δική του πρωτοβουλία, καθώς επίσης την έξοδο του από την Ευρωζώνη, με την επιστροφή στο εθνικό του νόμισμα, τα πράγματα θα αλλάξουν ριζικά όψη για όλους τους υπόλοιπους – ειδικά για τους ισχυρούς, οι οποίοι θα οδηγηθούν σε μία ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή, αφού δεν θα μπορούν να εισπράξουν τις απαιτήσεις τους (ιδιωτικός και δημόσιος τομέας). Είναι σωστό λοιπόν να μην προτρέχουν, κατανοώντας ότι οι κίνδυνοι δεν απειλούν μόνο τον οφειλέτη – αλλά, κυρίως, τον δανειστή.       

ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

“Το αναγγελθέν δημοψήφισμα, το οποίο «ανακλήθηκε» σχεδόν αμέσως, δεν αφορούσε σε καμία περίπτωση την παραμονή ή μη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη – αφού απαγορεύεται ρητά από τη συμφωνία του Μάαστριχτ τόσο η απέλαση μίας χώρας, όσο και η εθελούσια έξοδος της. Δηλαδή, δεν επιτρέπεται ούτε να διώξει η Ευρωζώνη την Ελλάδα, ούτε να φύγει η Ελλάδα μόνη της – ενώ η αλλαγή της συμφωνίας θα απαιτούσε πολλά χρόνια, εκτός του ότι θα έπρεπε να ψηφιστεί από όλα τα κοινοβούλια των χωρών-μελών.

Δυστυχώς για όλους μας, η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας και της Ευρωζώνης, ειδικά της Γερμανίας, καθώς επίσης ορισμέναδιατεταγμένα ΜΜΕ, κατάφεραν να παραπλανήσουν το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων – πείθοντας όλους μας ότι, το δημοψήφισμα θα αφορούσε την παραμονή μας στο Ευρώ(!).

Σκοπός της γκεμπελικής αυτής παραπλάνησης δεν ήταν άλλος, από την αποδοχή εκ μέρους μας της εγκληματικής δανειακής συμφωνίας της 26^ης Οκτωβρίου, με την οποία παραδίδεται στους τοκογλύφους η εθνική μας κυριαρχία, η πραξικοπηματική εγκατάσταση μίας κυβέρνησης των τοκογλύφων, εμπλουτισμένης με πολιτικές «μαριονέτες», καθώς επίσης το σταμάτημα όλων των διαμαρτυριών των Ελλήνων Πολιτών – οι οποίοι πράγματι έπαψαν έκτοτε να διαδηλώνουν και να απεργούν”.     

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, στο πρόσφατο άρθρο μας «Απορρύθμιση, κατάρρευση, πραξικόπημα» είχαμε γράψει πως,“φαίνεται ότι δρομολογείται η απορρύθμιση και η κατάρρευση της Ελλάδας, με στόχο να ανέλθει «πραξικοπηματικά» στην εξουσία μία κάποια «ομάδα σωτηρίας», η οποία θα εξασφαλίζει τα ξένα συμφέροντα - ενώ, εάν τελικά αποτύχει το σημερινό «εγχείρημα», δεν μπορεί παρά να γίνει χρήση πολύ πιο δραστικών μεθόδων-σοκ, «τύπου» Ιράκ ή πρώην Γιουγκοσλαβίας (ενδεχομένως με τη βοήθεια της Τουρκίας)”.

Φυσικά δεν είχαμε «περιορισθεί» απλά σε πιθανό στρατιωτικό πραξικόπημα, αφού θεωρείται πια ξεπερασμένο - ενώ το πολιτικό είναι όχι μόνο ασφαλέστερο, αλλά και πολύ πιο «αποδοτικό» (άρθρο: Ευρώπη, το χρυσόμαλλο δέρας). Εν τούτοις, δεν είχαμε υποθέσει το παρακάτω φανταστικό σενάριο, το οποίο μας ανέφερε αναγνώστης μας:

Σενάριο

Ο πρωθυπουργός είναι πλέον αδύνατον να φέρει εις πέρας την αποστολή του – αφού τόσο ο λαός, όσο και το κόμμα του, έχουν ξεσηκωθεί εναντίον του, έχοντας κατανοήσει τις αληθινές του προθέσεις. Ευρισκόμενος σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, αποφασίζει τελικά να τα ρισκάρει όλα – ακολουθώντας τις οδηγίες των σκιωδών, εξωτερικών συνεργατών του (ΔΝΤ, CIAκλπ.).  

Προτείνει λοιπόν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, σε σχέση με την συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου, την οποία είχε ήδη αποδεχθεί επίσημα ο ίδιος. Μία συμφωνία η οποία, όχι μόνο παραχωρούσε την εθνική κυριαρχία της χώρας του στους δανειστές της αλλά, ταυτόχρονα, την καταδίκαζε σε χρεοκοπία. Μία συμφωνία με την οποία ήταν εντελώς αντίθετος τόσο ο λαός, όσο και το κόμμα του, καθώς επίσης τα ΜΜΕ και σύσσωμη η αντιπολίτευση. Η λογική της πρότασης του, ήταν η εξής:

“Εάν δεν έχω καμία υποστήριξη, είναι αδύνατον να πραγματοποιήσω όλα όσα μου «υπαγορεύονται» από τη συμφωνία και το ΔΝΤ. Με δεδομένο ότι, είναι απίθανο να συμφωνήσει η αξιωματική αντιπολίτευση, αφού κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως η μέχρι σήμερα «αντιμνημονιακή» πολιτική της ήταν εντελώς εσφαλμένη, οπότε θα έχανε όλα τα εκλογικά της πλεονεκτήματα,πρέπει να την υποχρεώσω να το κάνει, στρεφόμενος δήθεν στο λαό – τον οποίο υποθέτω ότι φοβάται, όπως και εγώ.

Βέβαια, πρέπει παράλληλα να περιορίσω το ρίσκο, οπότε θα συνδέσω έντεχνα και παραπλανητικά τη συμφωνία της 26^ηςΟκτωβρίου, με την παραμονή ή μη της χώρας στο Ευρώ – αφού γνωρίζω ότι, το σύνολο σχεδόν των Πολιτών της είναι υπέρ του Ευρώ, επειδή φοβάται την επιστροφή στη δραχμή. Επομένως, είναι πολύ πιθανόν να ψηφίσουν οι Πολίτες υπέρ της συμφωνίας της 26^ης Οκτωβρίου, αφού θα υποθέσουν ανόητα ότι ψηφίζουν υπέρ του Ευρώ – γεγονός που σίγουρα θα αντιληφθεί η αντιπολίτευση και θα συμβιβαστεί, θα γίνει συνένοχος μου δηλαδή, οπότε δεν θα χρειαστεί τελικά να πάρω το ρίσκο του δημοψηφίσματος.

Εκτός αυτού είναι μάλλον δεδομένο πως οτιδήποτε προέρχεται από εμένα, από τον πρωθυπουργό δηλαδή που οδήγησε την Ελλάδα και την Ευρωζώνη στα νύχια του ΔΝΤ και των τοκογλύφων, δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό. Επομένως, οφείλω να προτείνω ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που σχεδιάζω – έτσι ώστε να γίνεται τελικά αυτό που θέλω, χωρίς να διατρέχω κανέναν κίνδυνο.

Φυσικά η Ευρωζώνη θα με βοηθήσει χωρίς να το θέλει (υποθέτει ότι αυτή είναι ο εντολέας μου), τασσόμενη ανοιχτά εναντίον του δημοψηφίσματος – αφού όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, υποστηρίζοντας την καρέκλα τους, θέλουν να ηγούνται ερήμην των λαών τους, οπότε αποφεύγουν τα δημοψηφίσματα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Ποιος άλλωστε τους εγγυάται ότι, δεν θα απαιτήσουν και οι δικοί τους Πολίτες δημοψηφίσματα, μιμούμενοι το ενδεχόμενο Ελληνικό παράδειγμα; Επομένως, η ΕΕ θα τρομοκρατήσει τόσο το κόμμα μου, όσο και το σύνολο της αντιπολίτευσης – επίσης τα ΜΜΕ και τους Έλληνες Πολίτες, οι οποίοι μάλλον δεν είναι τόσο θαρραλέοι και τόσο αγνοί επαναστάτες, όσο οι ίδιοι θέλουν να νομίζουν.

Έτσι λοιπόν, θα με «αναγκάσει» δήθεν το κόμμα μου, υποκινούμενο από την Ευρωζώνη, από την αντιπολίτευση, από τα ΜΜΕ και από τους Πολίτες, καθώς επίσης από το φόβο να χάσουν οι βουλευτές μου τη δική τους καρέκλα, να παραιτηθώ με αξιοπρέπεια - ενώ θα υποχρεωθεί η αξιωματική αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένων των «διατεταγμένων» ΜΜΕ, να με βοηθήσει να παραδώσω την Ελλάδα στον εκλεκτό των «εντολέων» μου.

Το κυριότερο είναι βέβαια ότι, θα υποχρεωθεί η μεταβατική κυβέρνηση δήθεν συνεργασίας, να υπογράψει τη συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου - καθώς επίσης να κατοχυρώσει τόσο αυτήν, όσο και όλα τα προηγούμενα μνημόνια (γίνεται αυτόματα), με τη βοήθεια της ψήφισης της από τη Βουλή, με περισσότερους από 180 βουλευτές. Ταυτόχρονα, θα εμποδιστούν οι βουλευτές, τα μέλη, οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι όλων των κομμάτων της δήθεν συνεργασίας να διαμαρτύρονται, να διαδηλώνουν και να απεργούν εναντίον των μέτρων λιτότητας – το τέλειο πολιτικό έγκλημα!

Παράλληλα, θα μπορέσω να σώσω τόσο την καριέρα, όσο και την ιστορική μου εικόνα, να ξεφύγω από τις τεράστιες ευθύνες του καταστροφικού δρόμου, στον οποίο οδήγησα τη χώρα, να παραμείνω ασφαλής στο πολιτικό παρασκήνιο, καθώς επίσης να παγιδέψω την αντιπολίτευση, μειώνοντας σημαντικά τις προοπτικές εκλογής της – όπως ακριβώς επιθυμούν αυτοί που με καθοδηγούν, στους οποίους δεν υποτάχθηκε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, με αποτέλεσμα να θέλουν τη διάλυση του κόμματος του.

Λυπάμαι βέβαια τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ο άλλος είναι μάλλον κυνηγός ευκαιριών) αλλά, ένας πολιτικός που πέφτει τόσο εύκολα σε μία τέτοια παγίδα, μετά από τόσα διαδοχικά σφάλματα, όσο έντιμος ή πατριώτης και αν θεωρείται, είναι προτιμότερο να μην κυβερνήσει τη χώρα – θα ήταν μάλλον χειρότερος από εμένα”. 

Οι λογικοί συνειρμοί του πρωθυπουργού ολοκληρώθηκαν, τέθηκαν σε εφαρμογή και οι Πολίτες πράγματι συνέδεσαν (νοερά) το δημοψήφισμα με το Ευρώ – ενώ, παρά τη μέχρι τότε αντίθεση τους, τάχθηκαν οι μισοί, στις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, υπέρ της συμφωνίας! Ο πρωθυπουργός, πάντοτε κατά το σενάριο, έπαιξε τελικά με ελάχιστο ρίσκο, κερδίζοντας σχεδόν τα πάντα – ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση γελοιοποιήθηκε, η μεταβατική κυβέρνηση ορκίσθηκε, οι βουλευτές κατοχύρωσαν το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ιστορία εναντίον της πατρίδας τους και οι Πολίτες έστρωσαν μόνοι τους, με αγκάθια μάλιστα, το δρόμο της ολοκληρωτικής τους υποδούλωσης.

Μίας υποδούλωσης η οποία έφερε στην επιφάνεια τον τρόπο, με τον οποίο θα μπορεί κανείς εύκολα να τους εκβιάζει στο μέλλον - το Ευρώ δηλαδή. Μίας υποτέλειας, η οποία θα τους οδηγήσει εξευτελισμένους, λεηλατημένους και εξαθλιωμένους σε μία διαρκή, σε μία «κυλιόμενη» καλύτερα χρεοκοπία – αφού θα καταδικαστούν, όπως ίσως τους αξίζει, στη μοίρα του Σίσυφου. Μίας πανέξυπνης διαδικασίας, η οποία στο μέλλον θα εφαρμόζεται σε όλους τους δήθεν ανεπτυγμένους λαούς – εάν και εφόσον έχουν το θράσος να αντισταθούν, στην ανερχόμενη βασιλεία των αγορών και στην σχεδιαζόμενη παγκόσμια διακυβέρνηση, ένθερμος οπαδός της οποίας είναι και ο (σκιώδης πια) πρωθυπουργός της Ελλάδας.  

Φυσικά ωφεληθήκαν παράπλευρα και κάποιοι επαγγελματίες ή/και καιροσκόποι της πολιτικής, οι οποίοι αντιμετωπίζουν το κόμμα τους σαν μία επιχείρηση, με στόχο το κέρδος. Είναι όμως αδύνατον να αποφύγει κανείς τα αιώνια τρωκτικά – όσο και αν θελήσει ή/και αν προσπαθήσει.

Η θέση μας

Ανεξάρτητα τώρα από το παραπάνω φανταστικό σενάριο του αναγνώστη μας, το οποίο είναι μάλλον αρκετά «συνωμοσιολογικό», έχουμε την άποψη ότι, η Ελλάδα συνεχίζει να χρησιμοποιείται σαν πειραματόζωο: αυτή τη φορά σε σχέση με την αποκρατικοποίηση της εξουσίας, την οποία είχαμε αναφέρει στο σχετικό άρθρο μας.

Ουσιαστικά λοιπόν φαίνεται ότι, εγκαταστάθηκαν πραξικοπηματικά στην επίσημη κυβέρνηση οι αγορές, ότι κατέλαβαν την εξουσία δηλαδή, με τη μορφή ενός ικανότατου τραπεζίτη και έμπειρου «τεχνοκράτη» – ενός θιασώτη της αυστηρής νομισματικής πολιτικής της Bundesbank, ο οποίος διορίσθηκε στην κυριολεξία εκτός δημοκρατικού συνταγματικού πλαισίου, στα μέσα της περιόδου μίας εκλεγμένης κυβέρνησης, η οποία δεν έχασε ούτε την πλειοψηφία, ούτε την στήριξη των βουλευτών της (!).  

Το γεγονός αυτό μοιάζει με την πτώση της βασιλείας, την οποία διαδέχθηκε η Πολιτική, εντός ενός δημοκρατικού τότε πλαισίου (υπενθυμίζουμε τη Γαλλική επανάσταση, όπου ο βασιλιάς έπεσε ένα χρόνο μετά τη χρεοκοπία της χώρας, παραδίδοντας την εξουσία στην Πολιτική). Ειδικότερα, η αδυναμία της πολιτικής να ισορροπήσει μεταξύ των αγορών και των Πολιτών, η κρίση της πολιτικήςδηλαδή, έτσι όπως την έχουμε αναλύσει στο παρελθόν, «ανάγκασε» τελικά τις αγορές να εγκαταλείψουν τη σκιώδη εξουσία τους και να εγκατασταθούν αυτοπροσώπως στο θρόνο: για πρώτη φορά παγκοσμίως στην Ελλάδα, με αποτελέσματα που δεν μπορούμε δυστυχώς να προβλέψουμε.    

Ενδεχομένως βέβαια να μην αποτελεί αρνητική εξέλιξη, υποθέτοντας ότι οι Πολίτες συμφωνούν με την κατάλυση της Δημοκρατίας – προτιμώντας την οικονομική τους ευμάρεια, η οποία πράγματι υπεξαιρέθηκε από τη διεφθαρμένη πολιτική των τελευταίων δεκαετιών, οδηγώντας τους στη χρεοκοπία. Σε κάθε περίπτωση, αφού οι Πολίτες δεν έχουν δει μέχρι σήμερα κάτι χειρότερο από την Πολιτική, ίσως να θεωρούν προτιμότερη την ανάληψη της εξουσίας από τις αγορές. Άλλωστε οι εξεγέρσεις έχουν σταματήσει εντελώς, από το φόβο της απώλειας του Ευρώ, η εγκληματική συμφωνία χρεοκοπίας της 26^ηςΟκτωβρίου βρήκε τελικά πολλούς υποστηρικτές, ενώ η αποδοχή της νέας κυβέρνησης εκ μέρους των Πολιτών, των βουλευτών και των ΜΜΕ, είναι εξαιρετικά θετική. 

Με δεδομένο δε ότι και οι αγορές συμφωνούν, αφού οι ίδιες προκάλεσαν αυτήν την τεραστίων διαστάσεων αλλαγή, οπότε μάλλον θα εξασφαλίσουν την επιτυχία της πρώτης αμιγούς κυβέρνησης τους διεθνώς, ίσως να οδηγούμαστε στο τέλος της χρηματοπιστωτικής κρίσης – τα αποτελέσματα της οποίας θα είναι τελικά η μετατροπή των ελεύθερων Πολιτών σε ασφαλή φορολογικά υποζύγια του Καρτέλ και των τοκογλύφων, με χαμηλούς μισθούς, με περισσότερες ώρες και χρόνια δουλειάς, με απαγορεύσεις διαδηλώσεων ή απεργιακών κινητοποιήσεων, καθώς επίσης με κοινωνικές παροχές του περασμένου αιώνα.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οφείλουμε να προσθέσουμε εδώ ότι, οι αγορές (οι τοκογλύφοι και οι δανειστές ευρύτερα) είναι υποχρεωμένες να δανείζουν τα χρήματα τους στα κράτη, αφού διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν – εάν είναι δυνατόν, χρεώνοντας τα υψηλότερα δυνατά επιτόκια. Είναι αυτονόητο όμως ότι, θέλουν να προστατεύουν τα χρήματα τους, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα δάνεια των τραπεζών στις μεγάλες επιχειρήσεις – όπου οι επιχειρήσεις, εάν αντιμετωπίζουν προβλήματα, υποχρεώνονται να αποδεχθούν την κηδεμονία των δανειστών τους.  

Επομένως, είναι εύλογη η τοποθέτηση «διαχειριστών» εκ μέρους των τοκογλύφων στα κράτη – οι οποίοι θα επιβλέπουν την είσπραξη των απαιτήσεων τους. Οι διαχειριστές δε αυτοί πρέπει να έχουν την απαιτούμενη εξουσία, οπότε οφείλουν να κατευθύνουν ο ίδιοι τις κυβερνήσεις – ένα «πείραμα», η δοκιμή του οποίου μάλλον ξεκίνησε από την Ελλάδα, ενώ θα συνεχίσει αμέσως μετά στην Ιταλία (κάτι που κρίθηκε μάλλον ως επείγον από τους τοκογλύφους, μετά τις προσπάθειες «κουρέματος» του χρέους της Ελλάδας, εις βάρος των διεθνών τραπεζών).

Κλείνοντας, όπως έχουμε πολλές φορές αναφέρει, είμαστε ανεπιφύλακτα υπέρ της Ευρώπης των Πολιτών της, εναντίον της Ευρώπης των Τραπεζών, υπέρ του κοινού νομίσματος (Ευρώ) και εναντίον της επιστροφής στη δραχμή – τα αποτελέσματα της οποίας θα ήταν εξαιρετικά επώδυνα (αν και όχι ανυπέρβλητα, αρκεί να προετοιμαστεί έγκαιρα ένα σχέδιο Β).

Εν τούτοις, δεν θεωρούμε φυσικά ότι, η παραμονή μας στο Ευρώ πρέπει να εξασφαλιστεί με αντίτιμο την υποδούλωση της χώρας μας στις αγορές - ή/και με τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο της Γερμανίας, μέσα από αιματηρές κοινωνικές εξεγέρσεις, επικίνδυνους εμφυλίους πολέμους, φτώχεια, εξαθλίωση, εξευτελισμούς, προσβολές, διασυρμούς και αυξημένη εγκληματικότητα.

Πόσο μάλλον όταν έχουμε ήδη την πρώτη επίσημη κυβέρνηση των αγορών (με τρία μόλις ηγετικά στελέχη και με αρκετές πολιτικές «μαριονέτες» – στις οποίες ευχόμαστε ειλικρινά να αντιληφθούν το μοιραίο λάθος τους και να μην μετατραπούν σε μισθοφόρους των τοκογλύφων), η οποία πιθανολογούμε ότι θαολοκληρώσει το έγκλημα εναντίον της πατρίδας μας, το οποίο ξεκίνησε ουσιαστικά στα τέλη του 2008 (τυπικά τον Οκτώβριο του 2009).

ΥΓ: Φυσικά, όπως πάντα, ευχόμαστε να έχουμε κάνει λάθος και να αποδειχθούν εσφαλμένοι οι λογικοί συνειρμοί μας – αφού στόχος μας δεν είναι η επαλήθευση των αρνητικών ενδεχομένων, αλλά, αντίθετα, η διάψευση τους. Δηλαδή, ευχόμαστε η νέα Ελληνική κυβέρνηση να εργασθεί πραγματικά προς όφελος των Πολιτών, χωρίς να προβεί στην εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, στο ξεπούλημα των κοινωφελών επιχειρήσεων, ή σε οποιεσδήποτε άλλες ενέργειες, οι οποίες θα επιβάρυναν ανεπανόρθωτα το μέλλον των παιδιών μας.   

VIDEO

http://www.youtube.com/watch?v=i0S1YuCPQkk&feature=share

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 12. Νοεμβρίου 2011

viliardos@kbanalysis.com