Παθήματα - Μαθήματα.

Αυτό που με πειράζει πιο πολύ κι από το ληγμένο / χαλασμένο παγωτό (πύραυλος Chocolate Orgy) που έφαγα την Κυριακή από το περίπτερο στην πλατεία του τύμβου Μαραθώνα, είναι τα πονεμένα μου νύχια, που το ένα ειδικά έχει μια μικρή μπουρμπουλήθρα αίμα που κουνιέται από κάτω.
Πολύ πλάκα εκτός αν περπατάω, τρέχω, φοράω παπούτσια ή παντόφλες, ή τα ακουμπάει η κουβέρτα ενώ κοιμάμαι ή το απέναντι μαξιλάρι του καναπέ.
Επίσης όταν αλλάζω ταχύτητες στο μηχανάκι.
Αλλά δε γαμιέται - χαλάλι.
Ξεκινάω με δευτέρα και η τρίτη με βγάζει μια χαρά και στις ευθείες.
Η ροπή των κυβικών άλλωστε, σώζει. (η κατανάλωση από την άλλη, όχι.)

Προσπάθησα να πάω στο γιατρό μπας και περάσει γρηγορότερα το βαβά, αλλά πρέπει να ξυπνήσω 6μιση για να είμαι 7μιση στην ουρά να πάρω χαρτάκι για μετά τις 8μιση και μέχρις ότου κλείσουν το μεσημέρι και αφού έχω πλακωθεί στο ξύλο με 955 γερόντια.
Κάφτε το καλύτερα να τελειώνουμε - μισές δουλειές μια ζωή ρπμ.

Με πειράζει επίσης που γνωστότατη αλυσσίδα πιτσαρίας, όταν αδειάσει το τραπέζι δεν αλλάζει τραπεζομάντηλο αλλά το γυρνάει από την ανάποδη, αφού το καθαρίσει απλά απο τα ψίχουλα.
Τους είδαμε πολλάκις να κάνουν το ίδιο σε όλα τα τραπέζια και δεν μας έκοψε να τραβήξουμε ένα βιντεάκι ργμτ.
Φαντάσου τι γίνεται στην κουζίνα.
(Ναι - θα κάνουμε καταγγελία στο υγειονομικό και ενημερώθηκε ο υπ. του καταστήματος)
Τέλος, οι αγενέστατοι υπαλλήλοι μάλλον είναι ρομπότ μοντέλο 586ε, οπότε συγχωρούνται. (λίγο)

Αυτά!
Παθήματα - μαθήματα.