Για μάθε.

Όποιος δεν ξέρει και δεν ξέρει πως δεν ξέρει, είναι τρελός, απόφυγε τον.
Όποιος δεν ξέρει και ξέρει πως δεν ξέρει, είναι παιδί, μόρφωσέ το.
Όποιος ξέρει και δεν ξέρει πως ξέρει, κοιμάται, ξύπνα τον.
Όποιος ξέρει και ξέρει πως ξέρει, είναι σοφός, ακολούθησε τον.

(αυτό με τη γραμματοσειρά δεν ξέρω πως το 'κανα - το αφήνω έτσι για να γουστάρω. το κεραμιδί είναι λίγο μαλακία, αλλά εντάξει)

Τάδε έφη  Khalil Gibran ( 1883-1931 , Λιβανοαμερικανός ποιητής & φιλόσοφος)  που λέτε.

Αυτό με βρίσκει σύμφωνο.

(τελικά είναι με copy-paste, δεν το είχα ξανακάνει)

πηγή: (είχα γνωρίσει μία Πηγή από το Αγρίνιο...)   Γνωμικολογικόν.

Το site αυτό είναι ότι πρέπει για φιγουρατζήδες.
Είσαι ας πούμε σε καμιά παραλία, έχεις πει κι έχεις ακούσει ότι μαλακία υπάρχει, κι έχει έρθει η στιγμή της αμηχανίας.
Ε, τότε βγάζεις το κινητό διακριτικά, μπαίνεις στο site, διαλέγεις κατηγορία, ας πούμε "Παραδοξολογίες", διαλέγεις ένα γνωμικό και το αμολάς:

"Η θηλυκή μου πλευρά είναι λεσβία. "
Μεγαλείο...

Αν δεν φύγει, μπορείς να συνεχίσεις με άλλη κατηγορία, όπως τα Ακατάλληλα:

"Επιτέλους, τώρα θα σταματήσω τα τσιμπούκια."
Marilyn Monroe, 1926-1962, Αμερικανίδα ηθοποιός, όταν υπέγραψε το πρώτο κινηματογραφικό της συμβόλαιο…

Αν σε γουστάρει τόσο πολύ, που δεν φεύγει με τίποτα, ανεβάζεις άνετα κατηγορία. Πας Λατινικά:

"De malo, bonum."
μτφρ: από το κακό, καλό

Φυσικά καλό, γιατί τώρα θα φύγει σίγουρα και θα πας σπίτι νωρίς να δεις Batman.

Υ.Γ.

του Χαλίλ διάβασα πρώτη φορά τον Περιπλανώμενο, μια συλλογή σύντομων (πολύ σύντομων) διηγημάτων. Δες τι λέει:

"Ο περιπλανώμενος" είναι μια συλλογή από πενήντα περίπου ιστορίες -παραβολές γύρω από τη ζωή και το θάνατο, εμποτισμένες από μια διαχρονική σοφία και γραμμένες σε μια ελεύθερη ποιητική- μουσική γλώσσα που τη χαρακτηρίζει η απλότητα και η αμεσότητα στην έκφραση ακόμα και των πιο υψηλών νοημάτων. Το ερωτικό τραγούδι, Οι δυο φύλακες άγγελοι, Ο τρελό, Ο κήπος και η πεταλούδα, Ο φιλόσοφος και ο τσαγκάρης, είναι μερικοί από τους τίτλους αυτών των γοητευτικών ιστοριών-παραβολών."

Δεν θα σου πω ψέμματα - δεν μου άρεσε καθόλου.
Είναι κάτι μεταξύ ιστοριών του Αισώπου και του Νασρεντίν Χότζα.
Ή το άθροισμα τους.

Στεναχωρήθηκα πάντως, που φέτος ξαναδιάβασα για 100στή φορά τις Αόρατες Πόλεις του Καλβίνο, (κι αυτό μικρά διηγήματα είναι, με αφηγήσεις του Μάρκο Πόλο από τα ταξίδια του, στον Τζέγκινς Χαν. Δες εδώ κι εδώ κι εδώ) κι ενώ πάντα μένω έκθαμβος και σηκώνομαι για να υποκλιθώ στον συγγραφέα, χειροκροτάω μόνος μου και τέτοια, αυτή τη φορά δεν καταλάβαινα χριστό κι έμενα με βλέμα λες και διάβαζα Χαλίλ. Περίεργο...

Διάβασα όμως και μια βιβλιάρα, ελληνικό, βιογραφικό, ιστορικό, motivational κι έτσι, real life, η δύναμη της δύναμης, το πείσμα του ανθρώπου, ο Θεός είναι μέσα σου, Epic Win, τα πάντα όλα ρει, ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος, τα ίδια παντελάκη μου - τα ίδια παντελή μου, που όμως δικαιούται ειδικού ποστ αφιερώματος / διαφήμισης. 

Καταπληκτικό - θα σου πω άλλη φορά.