Δεν ξέρω αν το σκιαγραφικό της αξονικής είχε μέσα κρυπτονίτη, αλλά από το πρωί δεν είχα ησυχία.
Κρίμα που δεν μπορώ να τρέξω - θα είχα σπάσει όλα τα ρεκόρ.
Πέρασαν δύο μήνες ακριβώς, από τότε που τα κουκουάτ μπήκαν στο τσίπουρο και τη ζάχαρη.
 |
| Αν προσέξεις έγιναν πειράματα και με την αναλογία ζάχαρης. |
Βγήκαν, στραγγίχτηκαν ευλαβικά, μετά φίλτραρα το λικέρ σε τουλπάνι και μπήκε σε μπουκάλια.
Από ένα κιλό κουμκουάτ βγήκαν περί τα 2μιση λίτρα λικέρ.
Η ποιότητα σταθερά υψηλή - και τολμώ να πω ότι αφού ήταν η δεύτερη επιτυχημένη μου φορά, είμαι σε καλο δρόμο.
Ολα καλά, υπήρχαν όμως και βιομηχανικά απόβλητα: τα κουμκουάτ!
Οπότε κάτι ήθελα/έπρεπε να κάνω τα μουλιασμένα επί δύο μήνες και κομμένα στη μέση κουμκουάτ.
Κρίμα είναι να τους κλέβεις το άρωμα τους και μετά να τα πετάς.
Ιδέα:
Nα τα Σοκολατέψω!
Τα άπλωσα στο ταψί και το έβαλα στον αέρα στους 100 για μισή ώρα, να στεγνώσουν λίγο.
Μετά τα σκούπισα σε πετσέτα που δεν μαδάει για να πάρει τα πολλά σιρόπια και τα έβαλα στο ψυγείο να παγώσουν.
Πήρα τέσσερις μπάρες κουβερτούρα (για κάποιον μαγικό λόγο χρειάζονταν ακριβώς τέσσερις - εχω τη θεία φώτιση σε κάτι τέτοια, αλλά δυστυχώς όχι σε άλλα πιο πρακτικά) τις έλιωσα σε χαμηλή φωτιά, με 25 γρ βούτυρο γάλακτος μια χούφτα χοντρό αλάτι, μπόλικο φρεσκοτριμένο πιπέρι και δύο βανίλιες.
Μόλις η σοκόλαση έγινε ομοιογενής, την κρύωσα σε μπεν μαρί για να μην καίει και την έλουσα πάνω στα παγωμένα κουμκουάτ μέσα στο ταψί, ανακατεύοντας απαλά μέχρι να καλυφθούν όλα, χωρίς όμως να τα πατηκώνω.
Μετά τα έπιασα δύο δύο ή όσα και όπως μπορούσα, τα άπλωσα σε λαδόκολες και μετά μπήκαν στο ψυγείο.
Ως συνήθως, δεν διάβασα κάποια συνταγή αλλά έκανα ότι μου κατέβαινε.
Η σοκολάτα - πορτοκάλι είναι καταπληκτικός συνδιασμός (μόνο έναν ξέρω που δεν του αρέσει) και ειδικά τα απόβλητα του λικέρ με το τσιπουράκι τους έτσι και φας καμιά δεκαριά υποθέτω θα την ακούσεις και λίγο, χωρίς να χρεωθείς την βαριά γεύση του κονιάκ που βάζουν οι ανταγωνιστές στα δικά τους σοκολατάκια.
Τέλος, μου βάζω μηδέν στην αισθητική.
Το οπτικό αποτέλεσμα είναι σαν μαγειρική προνήπιου.
Θέλει πειράματα (ή οδηγίες) για να βρεις τρόπο να κουμαντάρεις τα σιροποσοκολατοπασαλειμένα φρουτάκια. Η έμπνευση να είναι κρύα τα φρουτάκια μου φάνηκε σωστή, αλλά ίσως τελικά να μην έπρεπε να κρυώσω τη σοκολάτα και να τα βουτάω μέσα σαν φοντί.
Ισως και όχι...
Ιδέες δεκτές, δοκιμές του χρόνου τέτοια μέρα με το επόμενο λικέρ.
Τώρα δοκιμάζω αν λιώνουν σε θερμοκρασία δωματίου, για να δω αν ήθελε λιγότερο βούτηρο ή όχι.
Σε θερμοκρασία στόματος πάντως, λιώνουν περίφημα!!!
Τι; δεν είναι σοκολατένια τα τούβλα;
κρίμα....
