Πόδια, νύχια, φρύδια, μαλλί, εσώρουχα, μακιγιάζ
και αυτός πάλι θα κοιτάει πάνω από τον ώμο της.
Εν τω μεταξύ σκέφτηκα κάτι που διάβασα
για τις αθλητικές επιδόσεις:
Οτι λέει μετά τα 30 οι επιδόσεις φθίνουν!
Αρα εμείς που ξεκινήσαμε αργότερα τη δεύτερη αθλητική ζωή μας,
αλλά τις βλέπουμε και βελτιώνονται,
καλά θα κάνουμε να θεωρούμε ότι αργούμε ακόμα για τα 30.
(σύννεφοοο φατούροοοοο)
Αλλάζει κι η ώρα ρπμ,
θα μας φάει η μαύρη νύχτα ξανά.
Πρόσεξε τώρα:
Τροφή για σκέψη:
Μία τύπισσα στο ιντερνετς,
σε λιγότερο από δύο χρόνια
έχασε 400 κιλά
και έφτασε να τρέξει αγώνα 100 Μιλίων
(δηλαδή 160 χιλιάδων μέτρων!)
Νάτηνα:
Το σκέφτηκα λοιπόν και ένα πακέτο φιλεταρισμένα μπούτια κοτόπουλου έδωσαν πάλι τη λύση.
(πως; τι;)
Ψήθηκαν
στη
μικρή-στρογγυλή-αλουμινένια-ψησταριά-που-δεν-χρειάζεται-για-ένα-άτομο-να-ανάβεις-κοτζάμ-φούρνο
γαμώ τις εφευρέσεις λέμε, και αφού κόπηκαν μπουκιές, αλατίστηκαν και
λεμονίστηκαν, ανακατεύτηκαν στη σαλατιέρα με μισό ψιλοκομμένο λαχανάκι
που κρατούσα αιχμάλωτο κάνα μήνα σχεδόν, λίγη κάπαρη, πάπρικα, μπόλικο
λεμόνι και ελαιόλαδο.
Μπανάνα, αχλάδι, τηλέφωνα, ιντερνετς και λέω να λουφάρω τηλεόραση για να κοιμηθώ νωρίς.
Δημήτρη χρόνια σου πολλά,
Δήμητρα επίσης.
Να ζήσετε αμφότεροι καλά
Somebody do the dishes.
5 σχόλια:
:)
Ώστε γι'αυτό δεν βελτιώνονται οι επιδόσεις μου! Κι έλεγα ότι φταίει που ώρες-ώρες κουραδιάζω!
Η αυτό φταίει ή που οι άλλοι είναι
όλοι Κενυάτες.
Καλημέρα!
Μπράβο στην κοπέλα που έκανε τέτοια προσπάθεια. Συνήθως οι άνθρωποι τα παρατάν κι αφήνονται να τους πάρει ο κατήφορος.
Κι εγώ θα κόψω το τσιγάρο, αυτή τη βδομάδα το πολύ την άλλη. Μαζεύω τα κουράγια μου και καπνίζω όσο αντέχω μέχρι τότε. χιχιχιχ
Σήμερα εδώ βρέχει. Στη Θεσσαλονίκη πάντα χαλάει ο καιρός μετά του Αγίου Δημητρίου. Κάποια πράγματα αλλάζουν κι άλλα μένουν πάντα ίδια...
Φιλιά!
Καμιά φορά η ευτυχία κρύβεται ανάμεσα σε δύο μπούτια... :-P
και πολύ πιο σπάνια, ανάμεσα σε δυο αυτιά.
Δημοσίευση σχολίου