Λειψή μέρα.

Ετούτη τη νύχτα, ενώ βόλταρα με το μηχανάκι σκεφτόμουν καταπληκτικές φιλοσοφίες.
Τα έφερνα από εδώ, τα πήγαινα από εκεί, τα ζύγιζα, τελικά τα ένωνα όλα μαζί και έφτιαχνα - με τις λιγότερες δυνατές λέξεις κι όλας - καταπληκτικά νοήματα και ηθικά διδάγματα να μένεις με ανοιχτό το στόμα στα φανάρια και να κορνάρουν οι αποπίσω.

Πηγμένος στη κίνηση του Σαββατόβραδου, η μηχανή να έχει ανάψει, το βεντιλατέρ να μου καίει τα πόδια, καμιά αψυχολόγητη γκαζιά που και που, κάνα γλίστριμα, αέρας στα μυαλά, λίγο κέντρο, λίγο θάλασσα και το μηχανάκι μου.
Βαρύς.

Ομορφη μέρα, αλλά λειψή.

Το πρωί έτρεξα ένα απολαυστικό 13άρι στα πρώην βασιλικά κτήματα στο Τατόι.
Απο το Κρυονέρι στην πηγή πάνω από τα κτήματα από μονοπάτια και μετά πάλι από μονοπάτια μέχρι τους τάφους και επιστροφή πάλι από μονοπάτια φυσικά.

Μονοπάτια όμορφα σαν κι αυτό:
(ευτυχώς το youtube έχει ένα κόλπο που αφαιρεί το κούνημα από τα βίντεα και γλιτώνεις τη ναυτία)

Να κανονίσεις να πας στα κτήματα - είναι ωραία όλες τις εποχές. Να πάρεις και κάτι για να τσιμπήσεις μαζί.

Πολύς ήλιος και ζέστη με αεράκι όμως, καμένη φάτσα ξανά. (πρέπει να πάρω ένα αντιηλιακό τελικά-έχω καταντήσει να κάνω ενδοφλέβιες μπεπανθόλ)
Α! και το γόνατο πήγε αναπάντεχα καλά, αμα θες να ξέρεις.

Στο δρόμο της επιστροφής, τσίμπησα δυο κατεψ γλώσσες -αυγωμένες τίγκα- δυο μερίδες η καθεμιά τους και ένα σαργό 800άρη, από το ειδικό κατάστημα κατέψ. ελληνικών ψαριών. (ελπίζω)
Η μία γλώσσα έγινε απίστευτη στο φούρνο, και συνοδεύτηκε με παντζάρια.
Είχε και δίκιλες γλώσσες σαν πίτσες γίγας, και μου μπήκαν ιδέες με μοσχοφίλερα. ..

(Το ξαναλέω: τα κατέψ. που δεν θέλουν καθαρίσματα, τα βάζεις σε κρύο φούρνο και γίνονται τέλεια. Η γλώσσα πήρε μία ώρα στους 200. Αν προθερμάνεις, τα έκαψες)

Μετά με πήρε ο ύπνος στον καναπέ στα μισά των Φιλαρακίων μέχρι τις εφτά.
Είχα να κοιμηθώ μεσημέρι πάρα πολύ καιρό και το 'θελα.

Ηταν αργά για καφέ, ξανάπια νερά για να αναπληρώσω τις πρωινές απώλειες από το τρέξιμο και θυμήθηκα συνταγή για cookies. (gay factor 95)

Τι πιο φυσιολογικό;;;

Λοιπόν γράφε, τα cookies θα γίνουν απίστευτα και θα σου πάρει μόνο 30 λεπτά με το ρολόι.

μια κούπα βούτυρο (225γρ) (έβαλα κερκύρας)
μια κούπα ζάχαρη
μια κούπα μάυρη ζάχαρη
δυο αυγά τουρκίας
δυο βανίλιες, μη σου πω και τρεις.
τρεις κούπες αλέυρι μαλακό.
μια κουταλιά γλυκού μαγειρική σόδα.
μια κουταλιά αλάτι χοντρό θαλασσινό. (τι γιατί;)
δυο κούπες σταγόνες σοκολάτας (έχει στο σουπερμαρκετ - έχω είχα μόνο μία γάλακτος και έβαλα και άλλη μία -αλεσμένο στο μούλτι- πασχαλινο αυγό που φυλάω στην κτψξ για γαρνιτούρα στα παγωτά - αλλά μάλλον ήθελε κουβερτούρα)

Αυτά.

Μετά:
Προθερμάνεις φούρνο στους 180.
Χτυπάς με το μίξερ το βούτυρο (το έχεις αφήσει έξω κάνα δίωρο) και τις ζάχαρες μέχρι να γίνουν κρέμα.
Προσθέτεις τα αυγά και τη βανίλια.
Χτυπάς.
Χτυπάς καλά.
Λιώνεις τη σόδα και το αλάτι σε ελάχιστο νερό και τα ρίχνεις μέσα.
Χτυπάς.
Ρίχνεις τα σοκολατοσταγονίδια.
Εχει πήξει τώρα για τα καλά, ανακατεύεις καλά και με το scoop του παγωτού ή δυο κουτάλια, βάζεις σε λαδόκολες μπαλάκια.
Θα σου βγούν καμιά 30αριά.

Κάθε μπαλάκι με τα 10 λεπτά ψήσιμο που απαιτείται (άντε 13 - ίσα να πάει χρώμα) θα δεις ότι θα κάτσει και θα απλώσει, οπότε άφηνε αποστάσεις.

Κρατσανιστά απ' έξω - μαλακά από μέσα.

Κάποιον μου θυμίζουν.

Ετσι πέρασα τη μέρα μου, λοιπόν.

Και κάτι ακόμα ήθελα να σου πω, αλλά δεν θυμάμαι τι.

Γεια μας!

Τι ωραία έγιναν τα cookies...

Με κρυο γάλα για βραδυνο!