Ο Εξορκιστής

Το παλιό σπίτι ήταν στον πρώτο όροφο.
Που και που βλέπαμε καμιά γάτα στο μπαλκόνι, που ανέβαινε από τις μουριές είτε από περιέργεια, είτε για να φάει το φαί του Λεφ που το είχαμε έξω.
Το δικό μου δωμάτιο ήταν δίπλα στην κουζίνα ακριβώς και από την καρέκλα του γραφείου έβλεπα και την πόρτα της.

Ξαφνικά βλέπω μία γάτα να περνάει από την κουζίνα προς το σαλόνι, λες και δεν με είχε δει.
Φωνάζω τον Λεφ να γίνει της τρελής μέσα στο σπίτι, αλλά τον είχε κλειδωμένο ο αδερφός μου μέσα στο δωμάτιο του και παίζαν πλεϊστέϊσον, οπότε έκανα ντου στο σαλόνι με τα σώβρακα, η γάτα που είχε μπανίσει τα σοκολατάκια πάνω στο μπουφέ φρικάρει, πηδάει από καναπέ σε καναπέ, κουρτίνες, πάνω από τραπέζια, κάτω από καρέκλες κι επιστρέφει για την έξοδο, μπαίνει στην κουζίνα με κωλιά - εγώ πίσω της κατα πόδας, με κωλιά επίσης φωνάζοντας ψιθυριστά ΞξξξξΞΞΞξΞΞΞΞΞξξξξξξξΞΞ για να μην ξυπνήσω τους άλλους - η γάτα γλυστράει κι αντί να περάσει από τη μισάνοιχτη μπαλκονόπορτα, σκάει πάνω της και την κλείνει εντελώς, πανικοβάλλεται, βγάζει νύχια δόντια και φτερά και αρχίζει να πετάει γύρω γύρω μέσα στην κουζίνα καταλήγοντας να προσγειωθεί στη μια φτερούγα του ανεμιστήρα οροφής, πηδώντας εκεί από την κορυφή των ντουλαπιών.
Εγώ πέφτω στα φρένα, βάζω ανάποδα σπινιάροντας, βγαίνω από την κουζίνα και κλείνω την πόρτα πίσω μου ακούγοντας μέσα να πέφτουν και να σπάνε πράματα για ώρα.

Είπα να φέρω τον Λεφ και να τον αμολήσω αλλά θα χρειαζόμασταν και έπιπλα μετά, οπότε αναθεώρησα. Ο Λεφ βλέπεις τρώει τα πάντα με προτίμηση σε γάτες και πουλιά.

Μετά από κάνα πεντάλεπτο ησυχίας πίστεψα πως κατάφερε να ανοίξει την μπαλκονόπορτα και να φύγει καμαρωτή σφυρίζοντας στο ηλιοβασίλεμα.

Παίρνω βαθειά ανάσα, ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα της κουζίνας και χώνω κεφάλι για αναγνωριστική:

Μπαλκονόπορτα: κλειστή. (ωχ)
Ανεμιστήρας: καθαρός και κουνιέται ακόμα.
Ντουλάπια: πουθενά η γάτα.
Πάτωμα: ούτε εδώ.
Νεροχύτης, πάγκος: ούτε.
Στη γωνιά πίσω από το ντουλάπι: ούτε.
Που σκατά;

Οπότε βλέπω το γατί να με κοιτάει έντρομο και με την τρίχα κάγκελο σκαρφαλωμένο στο ψυγείο ακριβώς 10 εκατοστά από το κεφάλι μου και αρχίζει τα διαβολικά ΧΧΧΧχχχχ σσΣΣσΨΧχχσσχ χχσσρρρρρρρρρρρ ρχχχρρρρρρσσσσσ

Ξανακλείνω αστραπιαία την πόρτα - στο τσακ γλίτωσα νυχιές.

Τελικά φόρεσα το μπουφάν της μηχανής, κράνος, γάντια, (από κάτω σώβρακο και παντόφλα, σέξι όπως πάντα) άνοιξα πόρτα κουζίνας σαν τον Εξολοθρευτή την έκλεισα πίσω μου, ήμουν πλέον στη φωλιά του Θηρίου-666, καπνοί και φλόγες παντού, κομμάτια από ανθρώπινα μέλη πεταμένα ολούθε, αίματα στους τοίχους, μυρωδιά καμμένου συμπλέκτη και ήχοι απόμακρων ουρλιαχτών, δεν με φόβισε τίποτε από αυτά όμως γιατί είχα την προστασία της Αγίας Τριάδας (Arai, Dainese, Bering) άνοιξα διάπλατα την μπαλκονόπορτα και κάτι πέταξε μπροστά μου σπινιάροντας, με κόκκινα μάτια, φλόγες από το στόμα, πυρωμένα κέρατα και μια τρίαινα στην άκρη της ουράς του.

Ετσι Νίκησα τον Σατανά.