Ο Οθωνας κι ο άλλος.

Απόγευμα Σαββάτου και η πλατεία ήταν τίγκα στο παιδάκι.

Με ποδήλατα, με ρόλερ, με μπάλες, χαμός!

Οι μαμάδες όλες στις πέριξ καφετέριες βουτηγμένες στα παγωτά με φιόγκους και χρώματα.

Εγώ σκάω μύτη με δερμάτινο, γάντια, κράνος, όπως κυκλοφορώ πάντα δηλαδή.

Παρκάρω διακριτικά σε μία άκρη για να μην φάει το μηχανάκι καμιά καραβολίδα από καμιά μπάλα, και βρίσκομαι στην διαδικασία δεσίματος.

Βγάλε γάντια – βγάλε κράνος – άνοιξε μπαγκαζιέρα – πάρε τσαντάκι - βάλε κράνος μέσα – κλείσε – βγάλε λουκέτο – κλείδωσε, κλπ.

Ξαφνικά βλέπω να μου έρχονται με υπερηχητική ταχύτητα, δυο μπόμπιρες.

Το ένα με τα πόδια και μία μπάλα και το άλλο καβάλα σε ένα ποδηλατάκι με βοηθητικές. Θα ‘τανε 5 χρονών ή εκεί γύρω.

Φρενάρουν στα δύο μέτρα από εμένα. Κόκαλο όμως.

Με καρφώνουν στα μάτια. Ο Κλιντ Ηστγουντ και ο άλλος από τη Μονομαχία στον κόκκινο βάλτο - μία εμένα, μία τη μηχανή.

Και εδώ ξεκινάνε όλα...

ΚΥΡΙΕΕΕΕΕΕΕΕΕ (με ουρλιαχτό, έτσι; Το άκουγε όλη η πλατεία.)

Μάλιστα;

ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΘΟΡΥΒΟ Η ΜΗΧΑΝΗ ΣΟΥ.

Εεεε ναι... (είναι η ανοιχτή της Triumph και κάνει ένα ωραίο μπάσο και κάτι σκασίματα άλλο πράμα...)

ΕΧΕΙ ΧΑΛΑΣΕΙ Η ΕΞΑΤΜΙΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΤΑΞΕΙΣ

Ναι κοίτα, δεν έχει χαλάσει, απλά μου αρέσει να κάνει θόρυβο.

Ααααα.... δεν είναι χαλασμένη, ε; (έπεσαν οι τόνοι)

Όχι δεν είναι... απλά μου αρέσει ο θόρυβος μερικές φορές.

(σκέφτονται και τα δύο, την επόμενη ερώτηση)

ΚΥΡΙΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

Εκείνη η μηχανή ποιανού είναι;

Που να ξέρω, εγώ;

(παύση)

ΚΥΡΙΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ (ο άλλος τώρα, αλλά ξανά με ουρλιαχτά και φτύνοντας σάλια από τα κενά των δοντιών που του λείπανε)

Πες μου.

Έχεις γάντια;

Έχω.

Φέρτα.

(Βγάζω τα καλοκαιρινά Bering που είχα μαζί μου και πλησιάζω δίπλα του. Σκύβω και του τα δείχνω. Μέγα σφάλμα.)

Είναι σκληρά;

Ναι είναι. Δες εδώ. (και του δείχνω την προστασία από κάρμπον που έχουν. Την χτυπάω κι όλας να ακούσει τακ-τακ-τακ, γιατί κόλωνε να τα αγγίξει)

Είναι μαλακά;

Και μαλακά είναι. (και του δείχνω το δέρμα στην παλάμη)

(Και αρχίζει κατά ριπάς)

Είναι σκληρά; Και μαλακά; Και σκληρά και μαλακά και σκληρά;;

(ασταμάτητα λέμε!)

(το χάσαμε -λεω- και γυρίζω στο μηχανάκι. Εδώ πήγα να τα βγάλω φωτογραφία αλλά σκέφτηκα τη μάνα τους να με κυνηγάει για προσωπικά δεδομένα και μετάνιωσα)

ΚΥΡΙΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

Ορίστε;

Με αυτά δεν πονάς, ε;

(Ωπα – σκέφτομαι , τώρα θέλει προσοχή)

Πονάω φυσικά, αλλά πονάω λιγότερο.

Πως πονάς αφού έχεις και κράνος. Ούτε με το κράνος πονάς.

Και με το κράνος πονάς, αλλά πάλι πονάς λιγότερο.

(και έμεινα να χαμογελάω ευχαριστημένος από την παιδαγωγική μου απάντηση)

(παύση παιδακίων)

ΚΥΡΙΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

Μάλιστα...

Πως σε λένε;

Μιχάλη – εσάς;

Όθωνα, λεει το ένα και το άλλο δεν θυμάμαι τι μου είπε, αλλά ήταν κάτι σε αρχαιοελληνικό βορείων προαστίων.

Χάρηκα.

(παύση – φαίνεται τελείωναν οι ερωτήσεις)

Κύριε αυτό τι είναι;

Η εξάτμιση.

Να την χαϊδέψω;

Όχι γιατί καιει και θα πονάς. Ποτέ να μην ακουμπάτε τις μηχανές γιατί μπορεί να καείτε. (άμα είχε εμένα δάσκαλο ο Μεγαλέξανδρος, θα είχαμε πάρει και την αυστραλία)

Κι αυτό τι είναι;

Η σέλα – εδώ κάθομαι. Αν θες ακούμπα τη.

(Ο Όθωνας πλησίασε επιφυλακτικά τη μηχανή στο ένα μέτρο, έγειρε μπροστά για να φτάσει να ακουμπήσει με την άκρη των δαχτύλων το πλάι της σέλας που ήταν πιο ψηλά από το κεφάλι του.
Έμεινε κατενθουσιασμένος από την αποκάλυψη αυτή και ακολούθησε αμέσως και ο άλλος με το ίδιο δέος, μη χάσει...)

Κι αυτό τι είναι;

Εδώ πατάω όταν κάθομαι στη μηχανή.

Να το ακουμπήσω;

Πετάγεται ο πονηρός ο άλλος τότε (πλην όμως σωστός) και του λεει:

Όχι ρε, είναι βρώμικο.

(ξανά παύση)

Εν τω μεταξύ είχα κλειδώσει, και απλά καθόμουν με τους αγκώνες στη σέλα και φιλοσοφούσαμε.

Οπότε ο άλλος παίρνει μια βαθιά ανάσα και με έκπληκτο βλέμμα αναφωνεί:

Πωωω πωωωωωω βγήκε το φεγγάρι!!!!

Αυτό σήμανε και τη λήξη των διαπραγματεύσεων.

Χαιρέτησα ευγενικά, πήγα να βρω τραπέζι και με το που κάθομαι τα ξαναβλέπω να μου έρχονται ουρλιάζοντας στο τραπέζι.

(τώρα τη βάψαμε)

Ευτυχώς βγήκε μια μαμά που ήταν κρυμμένη σε απόσταση βολής όλη αυτή την ώρα και τα μάζεψε.

Συμπέρασμα δεν έχει, ούτε ηθικό δίδαγμα, απλά μετάνιωσα που δεν τα έβγαλα φωτογραφία.