Δωρεά Οργάνων.

Χαρίζω μπουζούκι, τρίχορδο...

Γελάσαμε;

Με αφορμή αυτό (μια μαλακία και μισή), θυμήθηκα κάποιες κουβέντες που είχα κάνει παλαιότερα με φίλους για την δωρεά οργάνων, ένα  θέμα που με απασχολεί πολύ καιρό τώρα.
Οι περισσότεροι συμφωνούσαν όχι μόνο στην αναγκαιότητα δωρεάς οργάνων, αλλά και στον φόβο μην τυχόν τους σκοτώσουν για να τους πάρουν τα όργανα παρά τη θέληση τους!

Αυτό μου θυμίζει δύο πράματα:

Πρώτον, την ιστορία με τη καρφίτσα που είναι μολυσμένη με HIV και την βάζουν στα καθίσματα των σινεμά (urban myth, και εφικτό, αλλά πιθανό όσο και το να πέσει πάνω σου πιάνο με ουρά που κρέμεται από ουρανοξύστη.)

Δεύτερον, τους Monty Python στο Meaning of life.



Είχα πάει μόνος μου να το δω στον Δαναό, και θυμάμαι τον κόσμο να φεύγει αηδιασμένος.
Είναι όντως περίεργο το αγγλικό χιούμορ και παρότι μου αρέσει, δεν το αντέχω για πολύ.

Τα ίδια έλεγα και παλιά, και - ένα και βάλε χρόνο μετά - δεν έχει αλλάξει κάτι. Ούτε μέσα μου, ούτε έξω μου.
Πιθανώς να υπάρχει παραεμπόριο και κυκλώματα, πιθανώς κάποιες ασιατικές χώρες που πουλάνε νόμιμα νεφρά να πληγούν, πιθανώς να θέλουν κονδύλια για έρευνα συνθετικών (τεχνητών) μοσχευμάτων, πιθανώς να μην συμφέρει τα ταμεία, πιθανώς να είναι απλά ενάντια στη φύση μας ή να μας απαγάγουν οι εξωγήινοι για να μας τα παίρνουν, ειλικρινά δεν ξέρω.

Πιθανότερο είναι όμως να χρειαστείς μόσχευμα (υποθετικός ο δεύτερος ενικός) και να χαιρετήσεις πρόωρα γιατί οι υπόλοιποι φρόντισαν να σπρώξουν τα μεταχειρισμένα τους ρούχα/βιβλία/ανταλλακτικά/αυτοκίνητα/λαπτοπ/κλπ αλλά όχι τα - άχρηστα μετα θάνατον - όργανα τους.

Βέβαια, για να υπάρχει - αποδεδειγμένη περίτρανα - διαφθορά στα πάντα, από γάζες μέχρι κωλόχαρτα, γιατί να μην υπάρχει και στη δωρεά οργάνων;
Τι να απαντήσω στους φίλους μου εγώ και τι σε εμένα, που ρωτάω τα ίδια.

(εδώ είναι που κουνάμε συγκαταβατικά το κεφάλι και στο καπάκι μπαίνουμε facebook να πάρουμε μάτι κάνα γκομενάκι, αλλάζοντας άτακτα θέμα - εγώ τουλάχιστον.)

Δεν έχω απάντηση να δώσω, έχω μόνο την ελπίδα ότι κάπως κάτι θα γίνει και όλα κάπως κάποτε θα λειτουργούν.
Το λιθαράκι μου το βάζω με τη συμπεριφορά μου, με το τρόπο που ζω και που ξοδεύω το οξυγόνο μας.

Δελτίο Ειδήσεων:
Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων στα δελτία τύπου του, ανακοινώνει τακτικά τις μεταμοσχεύσεις δυστυχώς σαν κατ' εξαίρεση φαινόμενο (που είναι) αντί για ρουτίνα (που δεν είναι).
Επίσης ενημερώνει (φτωχά και πρόχειρα νομίζω) για τη διαδικασία λήψης οργάνων.
Πότε θεωρείται κάποιος νεκρός, πως είναι οι επιτροπές (εγώ τρώω φλας, επιτροπή = λάδωμα), ποιός αποφασίζει (εγώ ξανατρώω φλας, απόφαση = λάδωμα) και πιάσ' τ' αυγό και κούρευ'το.

Από την άλλη βγαίνει η ορθοδοξία και μας μιλάει (ανώνυμα σε πρώτο πρόσωπο) για την "παγίδα της δωρεάς οργάνων" υποτίθεται (γιατί δεν θέλω να το πιστέψω) εκ στόματος Διευθυντή (ανώνυμου πάντα) υπηρεσίας Εξωνεφρικής Κάθαρσης και Μεταμοσχεύσεων πως: "Για να έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε τα όργανα ενός δότη, πρέπει οπωσδήποτε να του τα αφαιρέσουμε ενώ αυτός είναι ακόμα ζωντανός!!! Και για να είμαστε απόλυτα σίγουροι πως δεν πρόκειται να ξυπνήσει, ο αναισθησιολόγος τον υποβάλλει σε ολική νάρκωση(!), με σκοπό να διασφαλιστεί έτσι η ομαλή εξέλιξη της επέμβασης»"

Ξαναδιάβαστο - έχει πλάκα!
(Τώρα θα εκτίμησες τους Monty Python)

Για το μπούτσο καβάλα όποιος το έγραψε, αλλά εν πάσει περιπτώσει υποστηρίζουν ότι υπάρχει επιστημονικό υπόβαθρο εδώ για το ότι ο εγκεφαλικός θάνατος, δεν είναι θάνατος.

Επικρατεί τέτοιο ηθικό μπάχαλο που εδώ σχετικά με το νόμο αυτόματης δωρεάς (που σιγά μην περάσει αμα δεν το θέλει η εκκλησία - είδες που μαθαίνω σιγά σιγά;) διάβασα το εξής σχόλιο:

Ο/Η Ιοκλής έγραψε: (πριν 8 μήνες)

Το θέμα των μεταμοσχεύσεων έχει πολλές πτυχές και διαστάσεις. Όμως ο νόμος αυτός όπως εχει παρουσιαστεί μέχρι τώρα προκαλεί αντιδράσεις διότι έρχεται σε αντίθεση με το αυτεξούσιο του ανθρώπου. Καταλύει κάθε εννοια σεβασμού απέναντι στην ανθρωπινη προσωπικότητα που και ο ίδιος ο Θεός την εχει αφήσει ελευθερη να επιλέγει. Αν εφαρμοστεί ο νομος αυτός καταναγκαστικά θα δινουμε τα οργανα μας, αυτοματα τα σωματα μας θα θεωρουνται κρατική ιδιοκτησια για εκμεταλλευση. Και όλλα αυτά για να βγούν ενδεχομενως τα στατιστικά και να μην ειμαστε ουραγοί στους αριθμούς. Διότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό δεν γίνεται από ενδιαφέρον για τον άνθρωπο. Με τετοιο νόμο και αν ακόμα για να σωθεί ένας άνθρωπος σε αλλη περίπτωση απεφασιζα να γινω δωρητής τώρα σίγουρα θα κάνω δήλωση για το ακριβώς αντίθετο διότι ειναι πολύ προτιμότερο να μην κάνεις ένα καλό παρά να σου επιβάλλουν να κάνεις ενα καλό. Απο τη στιγμή που ενα καλό γινεται καταναγκαστικά παυει να ειναι καλό και ίσως να ειναι και μια από τις χειρότερες μορφές του κακού των ημερών μας

Ξαναδιάβασε τα bold με μισόκλειστα μάτια για να μη σου πεταχτούν έξω.
Εγώ το λέω πάντως: Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου είναι ο Τζακ Ντάνιελς. Δεν θέλετε να με ακούσετε...

ΔυστυχέστΕτα δεν έχω απαντήσεις, δεν έχω λύσεις και δεν έχω ούτε καν αντιπρόταση.
Ούτε καν μια μαλακία να πω τύπου πλατείας, έτσι για να ξερολιάσω κι εγώ λίγο, να τους βγάλω όλους μαλάκες για να γουστάρω.

Μέχρι στιγμής βασίζομαι στους δικούς μου ανθρώπους να κάνουν το σωστό όταν φύγω και ναι, πιστεύω ακόμα ότι είναι τεράστιο βάρος για να το μεταθέσω.

Δεν ξέρω γιατί με απασχολεί, ίσως για να νοιώθω καλά εγώ, ίσως για το ενδεχόμενο να βοηθηθεί κάποιος, ίσως και τα δύο, ίσως και όχι.

Δεν ήθελα να πείσω κανέναν για κάτι, απλά να το θυμίσω.

Αν είσαι σε αυτούς που ψήφισαν ότι δεν βλέπουν τα βίντεα που βάζω, σε καταλαβαίνω απόλυτα. Σάμπως θα μάθεις ποτέ τι κέρδισαν οι άλλοι στην τελική;

Πάρε συνταγή λοιπόν για εγκεφαλικά νεκρό κοτόπουλο με μανιτάρια νεκρά επίσης, όλα δωρητές σώματος παρά τη θέληση τους:

Δύο φιλέτα μπούτια κοτόπουλο.
Μερικά μανιτάρια φρέσκα σε φέτες.
Χοντρό αλάτι και φρέσκο πιπέρι.
Μαντεμένιο αντικολλητικό τηγάνι χωρίς λάδια.
Καις τηγάνι και καραμελώνεις το κοτόπουλο. (υπονοούμενο κι έτσι...)
(εγώ κρεμμύδια δεν βάζω αλλά εσύ κάνε ότι θες)
Το καραμελώνεις για κάνα δεκάλεπτο με ένα τουμπάρισμα.
Ρίχνεις μία χούφτα μανιτάρια,
μόλις τσιτσιρίσουν ζβήνεις με κρασί κατά προτίμηση κάνα κόκκινο όχι ξηρό
χαμηλώνεις το μάτι στο ίσα να ψήνεται (4/9)
σκεπάζεις με λίγο αλουμινόφυλο και το αφήνεις 20 λεπτά με μια δυο τούμπες ενδιάμεσα.
(να προσέχεις μη χτυπήσεις μόνο)
Στα μισά του ψησίματος, τσατσάλιασε μερικές φέτες πορτοκάλι μέσα γιατί ξέχασες να πάρεις λεμόνια.
Να ψήνεις πάντα καλά το κοτόπουλο, γιατί αλλιώς σε βλέπω δωρητή καραμπινάτο.