Run forest, run !

Όταν με πιάνει το ενασχολητικό μου με την όλη κατάσταση φρικάρω.

Big Time!

Ξεχνάω να μην προσπαθώ να καταλάβω ότι δεν μπορώ να κατανοήσω - ειδικά όταν δεν το κατανοεί και κανένας άλλος - κι έτσι μου έρχονται διάφορα ψυχοσωματικά, νιώθω ένα πλάκωμα στο στήθος γύρω στους 14 τόνους βάρος, ένα κόμπο στο λαιμό και ένα μούδιασμα/γαργαλητό στα πόδια που με σπρώχνει να βγω στο βουνό και να αρχίσω να τρέχω.

Σε 30 δευτερόλεπτα περίπου συνέρχομαι, και φεύγουν όλα τα συμπτώματα, εκτός από τα ψυχοσωματικά, το βάρος στο στήθος, τον κόμπο στο λαιμό και το να βγώ να τρέχω σαν τον παλαβό για να πάρω τη δόση μου από ενδορφίνες.

Οπότε - όπως και δήποτε - βγαίνω για τη δόση μου.

30 χιλιόμετρα ποδήλατο τη Κυριακή (δεν είναι πολλά για ποδηλάτες, αλλά εγώ δεν είμαι ποδηλάτης - κάνω ποδήλατο μόνο όταν είμαι πολύ κουρασμένος για να τρέξω) στο κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά, γύρω γύρω 6 φορές, στο πήγαινε με 30χλμ και ούριο άνεμο και στο έλα με 20 και κόντρα αέρα, σαν σε ανηφόρα.

Οι σφυγμοί χαμηλά, το γαλακτικό τους μηρούς μόνο με κόντρα άνεμο - φοβερή η βελτίωση συγκριτικά με μερικούς μήνες πριν - μαύρα φοβισμένα παπάκια να κολυμπάνε, άσπρα παπάκια επίσης, τεράστιοι γλάροι να μου κλείνουν το δρόμο και να περιμένουν να φτάσω στα 5 μέτρα για να απογειωθούν και να περάσω, κάτι κτηνώδεις ψάρακες να κάνουν άλματα στο νερό, τσικνιάδες να απογειώνονται δίπλα μου, οι ενδορφίνες να χτυπάνε κορυφή στο κέντρο μπούρδας από τον δεύτερο κι όλας γύρο και να αρχίζω να τραγουδάω στο τέρμα Βαγγέλη Γερμανό και κάτι άλλα ακατάληπτα δικών μου στίχων και μουσικής, να φωνάζω στις πάπιες - για ίδρυμα κανονικά - κάποιες ομάδες να κωπηλατούν, άλλες να προπονούνται στο σκι, μαύρα σύννεφα στο βάθος με βροντερά μπουμπουνητά να απειλούν με βροχή που τόσο πολύ ήθελα να φάω κατάμουτρα μπας και ξεπλυθώ από τα γύρω μου, αλλά δεν μου έκατσε.

Ετσι αποφάσισα να αποπειρανθώ να ρίξω τη πρώτη μου βουτιά, αλλά η παραλία ήταν σκοτεινή, με φύκια και λάσπη, και εκατομμύρια σκύλους. Καινούργια μόδα κι αυτή...

Για να μην στα πολυλογώ, μέχρι να γυρίσω σπίτι και να κάνω μπάνιο, οι ενδορφίνες μου λήξανε και μου έμεινε μόνο η κούραση και τα ψώνια από τα μανάβικα του Μαραθώνα.

Βλήτα, κολοκύθια, παντζάρια και τέσσερα αυγά χωριάτικα.

ΜπαΧαλιάρος στον ατμό (λερώνεις λιγότερο έτσι) με χόρτα, κολοκύθια με τη ρίγανη, παντζαροσαλάτα και σφιχτά αυγά για τις σαλάτες με ξιδάκι, χοντρό αλάτι και φρέσκο πιπέρι.

Ρίχνω μετά και λίγο Call of duty να στανιάρω και γίνομαι ξανά άνθρωπος....