Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Και να 'μαι ξανά.


Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ ήθελα να το κατεβάσω το μπλογκ, αλλά αποφάσισα ότι δεν είναι η ώρα του ακόμα.
Με κούρασε, δεν μου έβγαινε, τρώει περισσότερο χρόνο και φαιά ουσία από όσο του αναλογεί και δρα σαν μερικό υποκατάστατο της πραγματικής ζωής.
Οχι ότι δεν το χρειάζομαι βέβαια - γι' αυτό το ξεκίνησα και για αυτό το συνεχίζω, αν και τις μέρες αυτές ξεκίνησα ένα άλλο, αλλά είμαι βαρύς και δεν τραβάει.
Ετσι έλεγα και για αυτό εδώ βέβαια, όταν έκλεινα το προηγούμενο, αλλά τότε ήταν αλλιώς. (όπως πάντοτε κάτι είναι αλλιώτικο από κάποτε.)

(Βγάζεις νόημα ελπίζω.)

Πολύ ωραία πέρασα στις γιορτές λοιπόν.
Γύρω μου είχε σχεδόν ένα μέτρο χιόνι (το πετυχες Αφηρημενοτάτη) και χιόνιζε κι από πάνω, έκανε απίστευτες μέρες, είχα κουβαλήσει όλα μου τα τρεξιματικά, τα ορειβατικά σύνεργα αλλά και τα ορειβατικά σκι, και σχεδίαζα από μέρες διαδρομές και διασχίσεις σε διάφορα βουνά της Ηπείρου.

Ο χοντρός με το μούσι όμως, γέλαγε με τα πλάνα μου, και μου χάρισε συνεχόμενους πυρετούς (38+), ρίγη, πονοκέφαλους και κομάρες που με κράτησαν ήρεμο σωματικά, αλλά του την έσκασα γιατί  πέρασα τόσο ωραία και χαλαρά που δεν μ' ένοιαξε καθόλου.

Για την ακρίβεια ήμουν καλά μόνο τη μέρα που έφευγα από Αθήνα για πάνω. Ακόμα και στην επιστροφή - πέντε μέρες μετά - ήμουν με δέκατα.

Του την έσκασα όμως του χοντρού!
Και τραγούδια (οι άλλοι), και όργανα, και ταβέρνες σε κάτι χωριά στου διαόλου, και τρίωρο μεταμεσονύκτιο οδήγημα σε χιόνι υπό χιονόπτωση με πυρετό ("μια χαρά είμαι - δεν εχω πυρετό, θα το πάρω εγώ") γιατί οι άλλοι ήταν τύφλα, αγριογούρουνα, πάπιες, φάτσες, γέλια, κόσμος, μωρά, δώρα, κουβέντες, φίλοι, καταλαβαίνεις, ε;

Τα ρόδια σπάσανε, οι ευχές δρομολογήθηκαν προς υλοποίηση, ο Αη Βασίλης μου πήρΑ ένα μεταχειρισμένο βιβλίο για τρέξιμο (0,5$ το βιβλίο και 15€ τα μεταφορικά από αμερική) και πέρασαν 15 μέρες για να ξανατρέξω, που το κατάφερα μόλις προχτές.
Αρχισε πάλι λοιπόν η παραγωγή ενδορφινών και χαμογελάω κρυφά στο κρύο.
Αρχίζω επίσης συστηματικότερη προετοιμασία για μία σειρά αγώνων ορεινού τρεξίματος, με τον πρώτο σε ένα μήνα περίπου. Γιούργια.

Αρχισα ήδη να ετοιμάζω το δεύτερο μου photobook με φωτογραφίες που τράβηξα το 2011, με καλύτερη αισθητική αυτή τη φορά, παρά το γεγονός ότι είχα πλέον μια απλή μηχανούλα μετά την κλοπή της α700.


Δοκιμάζω επίσης slideshows με μερικές πανοραμικές φωτογραφίες μου, οι οποίες μου αρέσουν περισσότερο από ότι το αποτέλεσμα, αλλά είμαι ακόμα μόλις στην πρώτη δοκιμή.
Γνώμαι δεκταί.



Υποθέτω ότι σε full screen θα το ευχαριστηθείς περισσότερο.

Στη δουλειά ήρεμα, ειδήσεις δεν παρακολουθώ πλην μίας φοράς που είδα ένα τέταρτο μόνο και ανέβασα πίεση, σφυγμούς, ζάχαρο, ουρικό, χοληστερίνη, ιλαρά και μου πήρε σαράντα λεπτά τρέξιμο για να συνέλθω κάπως.

Αυτά για την ώρα και καλή δύναμη σε όλους.

3 σχόλια:

lemonostiftis είπε...

καλώς σε ξανά, αν και για να σου πω την αλήθεια είχα αρχίσει προσπάθειες να ...εντοπίσω το νέο σου μπλογκ. 'ημουν σίγουρος ότι αυτό θα το κλεινες, αλλά κοίτα που έπεσα έξω.

ΑnD είπε...

Έλα τώρα..παραδέξου το, σου λείψαμε! χιχιχ
Δεν καταλαβαίνω γιατί να κατεβαίνουν τα μπλογκ και γιατί να το βλέπουμε ως υποχρέωση. Είναι νομίζω σαν να το παρατάς σα στυμμένη λεμονόκουπα. χιχιιχ
Θέλω να πω...καταλαβαίνεις;
Γράφουμε όποτε μας κάνει κέφι εκτός αν πληρώνεστε γι'αυτό και κάτι μου διαφεύγει. :)
Ξεσπάω σε 'σένα τώρα γιατί έχουν κλείσει πολλά αγαπημένα μπλογκ και είναι κρίμα να κλειδώνεται όλη αυτή η διαδρομή. Ας μείνει να ξεκουραστεί ας μείνει στάσιμη αλλά γιατί να καταργηθεί;
Φυσικά προσωπικά ζητήματα είναι αυτά του καθενός αλλά, έτσι, λέω κι εγώ τη γνώμη μου. χιχιιχ

Πάω να δω τις φωτογραφίες σου.
Καλή χρονιά!

absentminded είπε...

Σούπερ οι φωτοζ! Ζήλεψα τα μέρη που έχεις πάει και θα πας, και τη φάση με τα χιόνια!! Μου άρεσε το slideshow, όμως γενικότερα νομίζω πως αδικούνται ειδικά οι καλές φωτογραφίες σε slideshows.

Κανόνισε να το κλείσεις και να μας ξενερώσεις..