Κάτι πάει στραβά με τις ενδορφίνες μου τελευταία.
Τρέχω, τρέχω, τρέχω, παράγονται, εκλύονται και πλημμυρίζω από αυτές, αλλά τους μαλάκες δεν μπορώ να τους διαχειριστώ, όπως παλαιότερα.
Ασχετο:
Ερχεται η Ιμάνι - λέει - θα πήξουμε, οπότε ώρα να το κάψω.
Θα 'ναι η ποιότητα σκέφτηκα. Ρίχνω μιάμιση ώρα τρέξιμο - τίποτα!
Θα 'ναι η ποσότητα; Ρίχνω ένα μισάωρο τέρμα γκάζια στους 180. Τζίφος!
Μην είναι τα βουνά; Τρέχω στο βουνό - λίίίίγο καλύτερα.
Μην είναι οι κάμποι; Τζίφος και στον κάμπο.
;;;;
Πρέπει οι μαλάκες να έχουν αποκτήσει ανθεκτικότητα στις ενδορφίνες, στις ντοπαμίνες και σε όλα - εν πάσει περιπτώσει - τα φυσικά μαλακοαπωθητικά και ενισχυτικά αντιμαλακίας.
Πως αποκτούν οι ιοί ανοχή στα αντιβιοτικά; Κάπως έτσι φαντάζομαι.
Εχει ο καιρός γυρίσματα...
Ενας τζίφος δεν φέρνει την άνοιξη όμως, οπότε προχώρησα και στον δεύτερο.
Χτες είδα το In Time.
Ωραία ιδέα για το σενάριο - αν και κάτι μου θυμίζει - αλλά τελικά ενώ το περίμενα τύπου Μάτριξ και Inception, να με συνεπάρει και να με ζβουρίζει γύρω γύρω, με έπιασα να σκέφτομαι τα άσχετα, να βάζω φυστίκια και να κοιτάω το ρολόι της κουζίνας... Τζίφος.
Υ.Γ. Μους μπανάνα, δοκίμασε κανείς;
 |
2 σχόλια:
Πραγματικά είναι φορές που ο μαλακομαγνήτης είναι πιο ισχυρός και από τους πόλους της γης! Άραγε να είναι πλανητικό το θέμα; Διότι μπορεί μπορεί σε μια μέρα μέσα να χωρέσουν-εμφανιστούν οι μαλάκες ενός μήνα μαζεμένοι! Μήπως η Άση Μπίλιου έχει την απάντηση στο γρίφο του μαλακομαγνήτη, ή μήπως ο Coehlo ξέρει καλύτερα;
Η Αση κι ο Κοέλιος, ε;
Δε νομίζω να τη βγάλουμε τόσο φτηνά...
Δημοσίευση σχολίου