Παρατηρητικόντρα

Με τα ρεμάλια της 'βόλτας για καφέ', είχαμε βρεθεί στην Κακαβιά για μυστική αποστολή.
(Κακαβιά: σύνορα με Αλβανία)

Πήγαμε, είδαμε το φυλάκιο, πιάσαμε κουβέντα με τους φαντάρους, ακούσαμε ιστορίες και -νύχτα πλέον- γυρνάγαμε προς Καλπάκι μέσω τοπικών επαρχιακών με ψιλόβροχο.

Εχοντας εξαντλήσει όλα τα θέματα -αν και ξέρεις ότι μεταξύ κολλητών τα πάντα είναι ανεξάντλητα καθώς μπαίνουν σε ένα αέναο λουπ- είχαμε πιάσει μία συζήτηση -άτυπη κόντρα- για το πόσο παρατηρητικός είναι ο καθένας μας.

"Εγώ, λέει ο ένας, είμαι κανονικά παρατηρητικός.

Τόσο κανονικά που παρατηρώ ότι πρέπει.

Αλλωστε αν δεν το παρατηρήσω,
πως θα ξέρω ότι δεν το παρατήρησα;;;"

(δεν είπε αυτό-αν και στέκει-, αλλά καταλάβες)

"Εγώ, λέω μέτα, είμαι αλλού παρατηρητικός κι αλλού όχι.

Π.χ, παρατηρώ τα πάντα οδηγώντας και ίσως αποφύγω ένα ατύχημα,
αλλά με τους ανθρώπους παρατηρώ τα πράγματα με δυο χρόνια καθυστέρηση."

(δεν είπα αυτό-αν και στέκει-, αλλά καταλάβες)

"Εγώ, λέει ο τρίτος -που οδηγούσε κι όλας- είμαι τρομερά παρατηρητικός. 

Παρατηρώ τα πάντα συνεχώς και έχω καταπληκτική όραση, παρατηρώ σαν αετός, σα γεράκι και κουκουβάγια τα πάντα συνεχώς και δεν μου ξεφεύγει τίποτα."

(είπε ακριβώς αυτό - κατάλαβες;)

Παρένθεση για να σου θυμίσω:

Νύχτα βροχερή - σκοτάδια - επαρχιακοί.

Ξεπαρένθεση

Εκείνη τη στιγμή, μπροστά μας συμβαίνει το εξής:
Ενα στρατιωτικό ΡΕΟ (φορτηγό) αδειάζει στα δεξιά 4-5 φαντάρους με όπλα, κράνη, νιτσεράδες. Αριστερά έχει μία στάση από ασπρισμένους τσιμεντόλιθους με άλλους 4-5 φαντάρους και μάλλον γίνεται αλλαγή από κάποιο περίπολο.
Οι δεξιοί λοιπόν, περνάνε αριστερά και οι αριστεροί περνάνε δεξιά, και γενικώς έχει γεμίσει ο τόπος φαντάρους κι ένα ΡΕΟ στα δεξιά.

Ο οδηγός μας τότε, περνάει ανάμεσα τους αφρενάριστος και με 60.
Μόλις ξεμουδιάζει ο στόμας μας από την αδρεναλίνη, του λέμε ευγενικά:

"Ρε μαλάκα, τους φαντάρους ρε μαλάκα!!!"

και ο παρατηρητικός-τρομερά παρατηρητικός-που-παρατηρεί-τα-παντα-συνεχώς-αετός-γεράκι-κουκουβάγια φίλος μας, απαντά:

"Ποιούς φαντάρους;"