Τρέχω και δεν φτάνω

Σήμερα -μπορεί και χτες, πάντως σίγουρα Παρασκευή, ξέρεις χάνω τη μπάλα με τις μέρες, άλλοτε τα γράφω κι άλλοτε τα ποστάρω, καμιά φορά όμως είναι καλό γιατί έχω την ευκαιρία να τα γράψω και την επιλογή να μην τα ποστάρω τελικά (σπάνιο - μη χάσεις τέτοια κελεπούρια)- έκανα τον καλύτερο 10άρι του κόσμου (μου) έβερ.
Σήμερα.
(τι σύνταξη θεέ μου... έβαλα μπολντ για να βγάλεις άκρη)

10Κ σε 54:29 με μέσο 5:26. (δεν είναι γρήγορο, είναι όμως το γρηγορότερο του κόσμου μου και είμαι περήφανος)
Ενδεικτικά, αν έτρεχα στο 10άρι του Μαραθωνίου τις προάλλες, με αυτό το χρόνο θα τερμάτιζα 134ος από τους 860 της κατηγορίας μου. (Ανδρες 40+)
Αξιοπρεπέστατο νομίζω και παρακαλώ Φτύσε με - τα δυο χρόνια χωρίς τσιγάρο μακάρι να ήταν 25.
Χαμόγελο μέχρι τα αυτιά λοιπόν, κούραση η αναμενόμενη, το γόνατο λίγο γκρινιάρικο,  όλα καλά! σούπερ!

Προετοιμασία για τον αγώνα του ΣΔΥΑ (10Κ) την άλλη Κυριακή, αν και τελευταία στιγμή μπορεί να το γυρίσω σε έναν άλλο χωμάτινο αγώνα 12Κ του Alpamayo ή και να βρεθώ στην Ηπειρο για τίποτα καζάνια και κλαρίνα που 'ανθίζουν' τέτοιο καιρό κάθε χρόνο.

Ενας αστράγαλος που ματώνει συνέχεια γιατί κάτι κάνω στραβά και τον κλωτσάω με το παπούτσι, ελλειπής ενδυνάμωση ειδικά στον κορμό αλλά και στα πόδια, ασκήσεις με λάστιχα, μπόλικα πρόσθετα: ηλεκτρολύτες GU, Almora, High5, GO Electrolyte, Emergen-C, Powerbars Energize, Powerbars fast recovery, τζελάκια GU και ZipVit, ZV8 Energy Bar, GU Recovery Brew, άλλα για πριν, άλλα για μετά, άλλα κατά τη διάρκεια, μια χαρά το μάρκετινγκ αλλά σε οτιδήποτε πάνω από 10-15Κ καλό είναι να τα έχει κανείς χρειάζονται.
Εναλλακτικά μπορείς να κουβαλάς μέλι, ταχίνι, 2-3 ντομάτες, μισή μερίδα μακαρόνια, μια μοσχαρίσια, λαχανικά και στον άλλο δίσκο τους χυμούς και τα φρούτα: πορτοκάλια και μπανάνες.
Κι όπως θα 'ρχεσαι πάρε και το φαί απ'το φούρνο.

Σήμερα soundtrack ABBA στο τρέξιμο - όλα τα γρήγορα τους - και ολίγον από Stars on 45, το Disco medley.
Τρελό κέφι λέμε, κρίμα που δεν είχα κανα ροζ κολάν να βάλω...

Μια ώρα στο στάδιο είναι απίστευτο τριπ: γύρο στο γύρο, γύρω γύρω, ξεχνάς τους γύρους, δεν ξέρεις αν τους περνάς ή αν σε περνάνε, έλεος! Πήζεις από βαρεμάρα, ευτυχώς έχει δάσος δίπλα και βλέπω κάνα γεράκι (Κιρκινέζια όχι τίποτα δραματικό) αλλά και κουκουβάγιες τα βράδυα που κυνηγάνε πεταλούδες στα φώτα. Εναλλακτικά παίζεις με τα τζιπιές και τα ρολόγια να περάσει η ώρα, πόσο πάω τώρα, πόσο το άβερατζ, μήπως είμαι σε ανήφορο και δεν το κατάλαβα; σφυγμούς πόσους έχουμε; λίγο μούφα-γιόγκα να τους κατεβάσουμε επι τροχάδην, πότε να πιω νερό, κάτι στρατηγικές του κώλου για να προσπεράσεις κάνα γέρο ή να μην σε προσπεράσει το γκομενάκι, αν και μερικές φορές συνίσταται να σε προσπερνάει και να μένεις από πίσω του.
Για αεροδυναμικούς λόγους βέβαια....

Πάντως την άλλη φορά πρέπει να βγω σε ανοιχτό δρόμο ή κάνα βουνό -άει καιρός (σιγά μην άει Βασίλης) Πάει καιρός λέω- για να μην ξαναπεράσω δυο φορές από το ίδιο σημείο - βαρετοί οι γύροι.

Την άλλη φορά επίσης θα το γυρίσω σε Τρύπες.
Ελπίζω να μην τρομάξω καμιά θεία και -κυρίως- να μην ψοφήσω σε τίποτα χώματα από την υπερπροσπάθεια.

'Αλλα ήθελα να σου πω, άλλα είπαν οι ενδορφίνες μου.

Καλύτερα...