Η καλύτερη λύση είναι πάντα η απλούστερη.

Τη φωτό δεν τη σχολιάζω, το πιάσατε το θέμα.

Εφευρετικότης....

Μου θύμισε μία ιστορία που μου είπε ένας παλιός φίλος ο Βαγγέλης.
Μεγάλος ορειβάτης ο Βαγγέλης, εκπαιδευτής σε συλλόγους και κυρίως Ιμαλαϊστας.

Αυτό τα λέει όλα. Συν κάτι σπηλαιολογίες, σπηλαιοκαταδύσεις, αντε γεια το άτομο.

(θυμήθηκα κι άλλη ιστορία του τώρα, αλλά θα την πω άλλη φορά)

Ο Βαγγέλης λοιπόν, ήταν μια φορά κάπου στα Ιμαλάϊα, και ανεβαίναν σιγά σιγά προς τα χωριά από όπου θα ξεκινάγανε για κάποια κορφή.
Στα πλαίσια του εγκλιματισμού στο υψόμετρο, έμειναν για μερικές μέρες σε ένα χωριό.

Το συγκεκριμένο χωριό βρίσκονταν κυριολεκτικά στου διαόλου τη μάνα, και αν δεν ήθελες να πας ή να φύγεις από εκεί μέσω του λασπόδρομου που διαλύει όλων των ειδών τα οχήματα, θα έπρεπε να στριμωχτεις σε ένα μικρό ελικοφόρο αεροπλάνο μαζί με κότες, πανέρια, κάνα λάμα, έτσι όπως τα βλέπουμε στα έργα.

Αεροδρόμιο δεν υπηρχε όμως και θα έπρεπε να φτιάξουν ένα.

Ελλείψει πεδιάδων ανάμεσα στα γκρέμια, είναι προφανές ότι δεν υπήρχε χώρος να γίνει ο διάδρομος προσγείωσης.

Οπότε τι έκαναν;

Βρήκαν μια μικρή πλαγιά με κλίση, η οποία κατέληγε στον Γκρεμό, το Χάος και το Ερεβος το ίδιο, και τα αεροπλάνα θα προσγειώνονταν στην ανηφόρα για να σταματάνε γρήγορα και έγκαιρα, και θα απογειώνονταν στην κατηφόρα ώστε να επιταχύνουν καλύτερα και να πέφτουν στον γκρεμό μετά μέχρι να ξαναπάρουν ύψος με τέρμα τα γκάζια.

Εντάξει μέχρι εδώ, γιατί αυτό είναι κοινή πρακτική σε εκείνα τα μέρη.

Τώρα φτάνω στο ζουμί.

Βρήκαν λοιπόν την κατάλληλη πλαγιά, με την κατάλληλη κλίση και τον κατάλληλο γκρεμό και αρχίσαν να την ισιώνουν.

Είχαν μια μπουλντόζα αλλά η περισσότερη δουλειά γίνονται χειρονακτικά.

Μέχρι που διαπίστωσαν ότι ο μικρός βράχος που υπήρχε μέσα στη μέση της πίστας, δεν ήταν τόσο μικρός όσο φαινόταν, αλλά είχε μέγεθος σαν τριόροφο σπίτι.

Δεν σας είπα ότι τις εργασίες τις σχεδίαζαν κάτι επιστήμονες τύποι, απο κάνα υπουργείο μεταφορών φαντάζομαι.

Λένε λοιπόν, «οκ, θα φέρουμε δυναμίτη και ειδικά τρυπάνια και τα τα κάνουμε όλα λίμπα»

Και τους λένε οι άλλοι, « ναι να φέρετε, σε κάνα δυο μήνες ίίίίίσως έχει έρθει ο δυναμίτης εδώ που είμαστε»

Εψαχναν λοιπον για εναλλακτική.

Και τι σκέφτηκαν;
Μαζεύτηκαν δεν ξέρω πόσοι τύποι με φτιάρια και την μπουλντόζα,
Έσκαψαν μία χαώδη τρύπα δίπλα ακριβως στον βράχο,
Τον έριξαν απλά μέσα,
και μέσα σε 2 βδομάδες είχαν ένα υπερσύγχρονο γκρεμοδρόμιο!!!

Ούτε δυναμίτες, ούτε επιστημονικές μελέτες ούτε τίποτα.
Ειναι αυτό που λένε ότι «η καλύτερη λύση είναι και η απλούστερη.»

και ειλικρινά, όποτε το εφαρμόζω στην δουλειά μου, δεν το μετανοιώνω...