Εκεί που πήγαινα ωραίος καμαρωτός και χαλαρός στην Καλλιρόης, με περνάει ένα δικάβαλο SS.
Μένει μπροστά μου στα 5 μέτρα κοιτώντας με σποραδικά από τον καθρέφτη.
Επειδή αποφεύγω τα στριμώγματα εν κινήσει, αποφασίζω να κόψω και να μείνω μακρυά του.
Με μιάς το μετανοιώνω όμως επιταχύνω και τον περνάω πριν προλάβει να με δει, από μέσα στην επόμενη στροφή.
Τον βλέπω να με βλέπει και να επιταχύνει κι αυτός.
Γκαζώνω κι άλλο - με είχε φυσικά - αλλά ερχόταν στροφή.
Βάζω τα σημάδια μου και στίβω το δεξί.
Και ναι! περνάω μπροστά!
Ψιλοχεσμένος ανάμεσα στα αυτοκίνητα με τον δικάβαλο από πίσω να τρέχω σαν τρελός.
Ο τίγρης είχε γραπωθεί όσο μπορούσε από την άσφαλτο κι εγώ από αυτόν.
Κράνος και μπαγκαζιέρα περνάγαν ξυστά απο τους καθρέφτες των ΙΧ.
Ο τύπος μάλλον είχε σκυλιάσει που τον πέρναγα στις στροφές και με περναγε με +50 στις ευθείες, αλλά μετά τον ξαναπρολάβαινα, και κυλήσαμε έτσι για μερικά χιλιόμετρα, μέχρι που έστριψε κάπου και ηρεμήσαμε.
Είχα φτάσει πια στην θάλασσα, και πήρα τον παραλιακό δρόμο που είναι ωραίος, στριφτερός και με καλή ασφαλτο.
Πήγαινα χαλαρός, όταν είδα μια παλιά μου φίλη, να κάνει μαθήματα ελληνικών σε ένα τσούρμο μεταναστάκια (Chic) πάνω σε κάτι βραχάκια δίπλα στο κύμα.
Κάνω άκρη και πιάνουμε κουβέντα.
Τι κάνεις, πως περνάς, ίδια είσαι, τα γνωστά...
Σε λίγο διαπιστώνω ότι το νερό αρχίζει να κατεβαίνει σιγά σιγά αποκαλύπτοντας τον βυθό.
Χαιρετιόμαστε με τη φίλη και βουτάω στη θάλασσα!
Το νερό που αποτραβιότανε με έπαιρνε μαζί του μακρυά από την ακτή με τρομερή ταχύτητα, μέχρι που βρέθηκα μόνος στο μέσο της θάλασσας, με κάτι περίεργα σύννεφα να μαζεύονται παρακολουθώντας το τίποτα και με μια ανυπόφορη αίσθηση αναμονής.
Αίσθηση που κράτησε μέχρι να ακούσω το ξυπνητήρι που ξέχασα να απενεργοποιήσω Κυριακάτικα ρε γαμώτο....
Αλλά τον πούστη τον είχα στις στροφές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου