Σικελία (Μέρος Ultimo)

Όγδοη μέρα.

Ξύπνημα, πακετάρισμα, πρωινό, έλεγχος και φόρτωμα στα μηχανάκια και στόχος μας το Μπάρι. Πιάσαμε πάλι autostrada και σε μερικές βαρετές ώρες είχαμε πιάσει τον κόλπο του Τάραντα, από όπου και κατεβήκαμε πριν λίγες μέρες. Σε κάποιο βενζινάδικο φάγαμε, και το επόμενο ραντεβού ανασύνταξης θα ήταν στο Μπάρι.

Συμβουλή: να ακολουθείτε τυφλά τις πινακίδες. Αν κάναμε αυτό και δεν ακολουθούσαμε το ένστικτο μου δεν θα γυρνάγαμε επί μισή ώρα στις γέφυρες του Μπάρι και θα μπαίναμε κατευθείαν στο λιμάνι. Επίσης αν δείτε στα διόδια μία ουρά αυτοκινήτων να περιμένει σε ένα ταμείο και τα άλλα είναι άδεια, μην γίνεστε Έλληνες. Εμείς την πατήσαμε και ρίχναμε κέρματα σε ένα ειδικό μηχάνημα για να περάσουμε. Τουλάχιστον είχε πλάκα και κάναμε και στάση.

Φτάσαμε μία ώρα πριν φύγει το πλοίο για να μάθουμε στο τσεκ-ιν ότι δεν φεύγει στις 6 αλλά στις 10!!!

Τα εισιτήρια ήταν κατάστρωμα και οι μισοί πήραν μία καμπίνα. Οι υπόλοιποι θελήσαμε να την βγάλουμε ρομαντικά στο κατάστρωμα μέχρι τις 12 το επόμενο μεσημέρι που φτάναμε Πάτρα.

Το πλοίο γέμισε Γερμανοαυστροελβετολλανδοιταλοδανάκια για τη χώρα μας, καταλάβαμε τέσσερις πάγκους για το βράδυ και εν μέσω μπυρών, ηλιοβασιλέματος και κούρασης το πλοίο κίνησε για την Πάτρα κι εμείς για ύπνο.

Ένατη μέρα.

Στο 23^ο ξύπνημα μου είχε ανοίξει και το μπαρ. Οι άλλοι λείπανε. Ήμασταν στη Λευκάδα, περνάγαμε δίπλα από το ακρωτήρι της Βασιλικής.

Σε λίγες ώρες ήμασταν Πάτρα. Χαιρετιστήκαμε. Οι μισοί γυρίσαμε Αθήνα κι οι υπόλοιποι θα γύριζαν αργότερα.

Μόλις επιστρέψαμε από την Σικελία. Σαν να μην πήγαμε ποτέ.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΧΟΛΙΑ: ΣΙΚΕΛΙΑ - Πρώτες εντυπώσεις.



Λοιπόν είχαμε Αθήνα - Μπάρι - 3/5 Σικελίας με ολίγη από Καλαβρία σε 7 νύχτες.(δεν πήγαμε στην Δυτική)

• 3 Africa
• 1 Dakar 650 (ο γκαντέμης - ευχαριστώ)
• 1 TDM 900
• 8 άτομα.
• 6 διανυκτερεύσεις σε κάμπινγκ και μία σε δωμάτια.
• 2.700 χμ συνολικά
• 1 σπασμένη ντίζα γκαζιού από επαφή με το τανκμπαγκ (Dakar).
• 1 σπασμένο πράμα στο στάντ (Dakar) αυτό που τραβάς με το πόδι. Κάποιος το πάτησε και ξεκόλλησε πάλι ακόμα και μετά την οξυγονοκόλληση στην BMW.
• 1 φόρτωμα σε οδική και επίσκεψη στην BMW του Palermo.

• Άριστα στην Αίτνα. (μοναδικές εικόνες)
• Άριστα στην πρόσφυση των δρόμων και το χάραγμα. (Τα Sahara έλιωσαν εντελώς...)
• Μέτρια έως απαράδεκτα τα κάμπινγκ.(απροετοίμαστοι οι ιταλοί)
• Πολλή κίνηση στους επαρχιακούς.(φορτηγά και στρίμωγμα με τις βαλίτσες)
• Πολύ καλοί οι ιταλοί οδηγοί. (δεν φοβηθήκαμε ποτέ)
• Ασφαλέστατα παντού.
• Ο κόσμος φιλικότατος, εξυπηρετικοί και χαμογελαστοί παντού.
• Δεν μιλάει κανείς αγγλικά, αλλά συνεννοείσαι μια χαρά με νοήματα.
• Οι γκόμενες κοντές και άσχημες.
• Τοπία καλά.
• Χωριά, όσα είδαμε απλά καλά, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
• Πολύ μπαρόκ κατάσταση - έλεος!
• Φαγητό απίστευτο...
• Ζέστη πολλή - υγρασία αρκετή.

Δεν ξαναπάω - ευχαριστώ, πήρα γεύση καλή.

Η επόμενη μικρή, θα είναι στα ελληνόφωνα της Καλαβρίας που περάσαμε σφαίρα στα πλαίσια 11ωρου οδηγήματος και φυσικά δεν είδαμε τίποτα.

Συνολικό κόστος ανά άτομο 650€ που περιλαμβάνει από βενζίνες, εισιτήρια και κάμπινγκ μέχρι πάρκινγκ και φαγητά σε κυριλέ εστιατόρια.

Αυτά.

Η Ελλαδάρα υπερέχει σε πολλά. Περίμενα τοπία πρωτόγνωρα, που δεν τα βρήκα με εξαίρεση την Αίτνα που ανεβήκαμε σε κρατήρα!

Arivederci,
Μιχάλης.

Υ.Γ. (BMW info)
Εθνική ακολουθούσα με το ζόρι τα africa με 150-160 με πολλή ζέστη.

Άψογη η εξυπηρέτηση της BMW για να με μεταφέρουν στο palermo, αλλά αχρείαστο να' ναι.
Έσπασε η βίδα στο τιμόνι της ντίζας γκαζιού από επαφή με το τανκ μπαγκ και αλλάχθηκε προληπτικά. (καλά που πήρα μαμίσιο τανκ μπαγκ για να μην έχω προβλήματα )

Τα μαλακά Sahara με τα WP παντού, κρατάγανε το μηχανάκι άψογα.
Δεν γλίστρησα πουθενά ακόμα και με προσπάθεια.

Επίσης σημειώθηκαν διάφορα ρεκόρ:
Μεγαλύτερης συνεχόμενης οδήγησης - 11 ώρες όλοι μαζί.
Καλύτερης σέλας - εγώ (φυσικά)
.

ΙΤΑΛΟΙ ΟΔΗΓΟΙ

Και εννοώ Ιταλοί από την Ιταλία όχι αυτοί με Ducati...

Λοιπόν στα 2500+ χλμ από Αθήνα-Σικελία και πίσω είδα τα εξής θαυμαστά:

1) ο χειρότερος τους δρόμος είναι καλύτερος σε θέμα πρόσφυσης κι από την Αττική. Ακόμα και στα σημεία που γυάλιζε, δεν γλίστραγε με τίποτα! Όποιος καταφέρει να κάνει παντιλίκια του καλύπτω τα έξοδα. Μια φορά γλίστρησα σε χαλίκια ξεκινώντας από πάρκινγκ με γκάζια και μόλις βρήκα άσφαλτο, σούζαρα με όλα τα μπαγκάζια...

2) λακκούβες έχουν άπειρες και ανωμαλίες, αλλά δεν έχουν τρύπες και παγίδες. Ειδικά σε μερικές γέφυρες χοροπηδάς σαν τρελός στις ενώσεις. Ακόμα και η ξυμένη άσφαλτος για να μπει η καινούργια έχει καλή συμπεριφορά.

3) Έχουν απίστευτη σήμανση. Θέλει λίγο εξοικείωση βέβαια ειδικά στο έμπα-έβγα των autostrada αλλά τίποτα το δύσκολο. π.χ. ταμπέλα πριν την πλατεία με οδηγίες για τις εξόδους. ταμπέλες πάλι στην πλατεία και ξανά ταμπέλες στην έξοδο για να βεβαιωθείς ότι είσαι τόσο έλληνας που παρά τις 500 ταμπέλες πάλι έστριψες λάθος!

4) οι οδηγοί (ΙΧ και μοτό) δεν κάνουν ποτέ μα ποτέ άκρη να περάσεις. ακούγεται κακό αλλά δεν είναι καθώς έτσι είναι προβλέψιμοι. επίσης θα σε περάσουν από πάνω σου αν δεν κάνεις άκρη. Άπειρες φορές είχα ΙΧ ή μοτό στο 1 μέτρο πίσω μου... με πέρασε σε κίνηση σκούτερ (είναι διαολεμένα όλα τους) ενώ πατούσα την βοηθητική από δεξιά μου (!) παίρνοντας σβάρνα τα μισά χόρτα!!! Θα περάσουν θες δε θες.

5) σταματάνε στα zebra croosings για να περάσουν οι πεζοί.

6) δεν υπάρχει στροφή που αλλάζει κλίση στην πορεία. υπάρχουν όμως μερικές σε πολύ παλιούς δρόμους στην Καλαβρία και με ελληνική άσφαλτο.

στη Σικελία πλησιάζεις τη στροφή, την κόβεις, διαλέγεις γραμμή, γέρνεις, σταθερό γκάζι και αυτό ήταν. ούτε μισή μοίρα αλλαγή...

7) οι οδηγοί προσφέρονται να βοηθήσουν ακόμα και αν δεν μιλάνε αγγλικά. ένα απλό "Scuzzi, autostrada?" είναι αρκετό να τους πείσει να σας οδηγήσουν με το ΙΧ τους στην πλησιέστερη έξοδο.

Έτσι μας πήγαν δυο σεκιουριτάδες στο camping μας στις Συρακούσες αφού τριγυρνάγαμε μισή ώρα τύφλα και είχαμε απελπιστεί...

Στον Κρώτονα μάλιστα, (Crotone) δύο πιτσιρικάδες με σκούτερ ανέλαβαν να μας οδηγήσουν σε ξενοδοχείο.

Σκηνικό: ένα 50άρι σκούτερ με δυο πιτσιρίκια και από πίσω 5 μηχανές καραφορτωμένες να βολτάρουν στην πόλη. Μας πέρασαν από όλα τα στέκια των φίλων τους για επίδειξη, όπου ακούγαμε σφυρίγματα, κόρνες, φωνές κτλ κτλ και όταν τελικά μας βρήκαν ξενοδοχείο με γκαράζ, τσίμπησαν και 20 εβράκια δώρο.

8) τα διόδια δεν τα θεωρώ ακριβά αλλά ούτε και κατάλαβα πόσο κόστιζαν γιατί πληρώναμε ανά ομάδες. Πάντως τον διακτινισμό μέσω autostrada τον πληρώνω όσο όσο.

9) η κίνηση στους παραλιακούς επαρχιακούς μέσα από τα χωριά (μιλάμε για μεγάλα χωριά, η Σικελία έχει μέγεθος Πελοποννήσου και πληθυσμό 5.000.000) είναι απελπιστική όταν έχεις δυο 45άρες μπαγκαζιέρες δεξιά αριστερά, δέρματα παντού και 35 βαθμούς στον ήλιο πίσω από φορτηγό που ξεφορτώνει και με σκούτερ να περνάνε από πάνω σου. Προτιμήστε σαμάρια ή σάκο αν είστε μόνος και αν δεν υπάρχει λόγος αποφύγετε παραλιακούς. πηγαίνετε autostrada και αν πρέπει να μπείτε κάπου βγείτε στην κατάλληλη έξοδο.

10) Αίτνα.... (τι μου θύμισες τώρα...) ο παράδεισος των στρητάδων. Η καλύτερη άσφαλτος που συναντήσαμε, (ανάβαση από Linguaglossa μέσα σε δάσος) τέλειες στροφές, και μιλιούνια γιαπωνέζικα και ντουκάτια να ξύνουν μασπιέδες με λύσσα. Όταν πάτε και ανέβετε και ξαφνικά δείτε όλα τα μηχανάκια σταματημένα στο καταφύγιο, σταματήστε κι εσείς γιατί από εκεί και πάνω έχει τέφρα ο δρόμος και δεν θα σας βρουν ποτέ...

11) Οι ΟΝ/ΟΦΦ με δυνατά χέρια και κάνα δυο σαμπρέλες μπορούν να πάρουν το "δρόμο" που περνάει μέσα από τη λάβα (κρύα, χαλαρώστε) και να ανέβουν πάρα πολύ ψηλά μέχρι κάποιον κρατήρα. Κάντε το, εγώ πήρα το τουριστικό 4Χ4 που μας πήγε σε κάτι καυτές τρύπες με θειάφια. (Γεωλόγος είμαι ο άτιμος...)

12) πρόβλημα είναι το παρκάρισμα μοτο στα Centro (κέντρο) των τουριστικών πόλεων. ειδικά εμείς που είχαμε 5 και είχαμε φαγωθεί να τις αλυσοδένουμε μεταξύ τους, γυρνάγαμε πολύ ώρα. Γυρνάγαμε και πολλά κεφάλια βέβαια...

13) Είναι πολύ σημαντικό επίσης να υπάρχει αρχηγός και κοινό ταμείο. επίσης κίνηση σε ομάδα και όχι γιούργια γιατί άμα ο πρώτος κατουριέται και ο τελευταίος σταματήσει για φωτό, τα λέμε στο Μπάρι... Οι 5 μηχανές μας χαθήκανε στην Κατάνια σε 3 ομάδες 1+1+3. βρεθήκαμε 30 χιλιόμετρα μετά...

Επίσης χάραξη πορείας πριν ανέβουμε στη σέλα και συχνά ραντεβού για ανασύνταξη άμα δεν κρατιούνται οι γρήγοροι.

14) Δεν υπάρχει περίπτωση να εντυπωσιαστεί γκόμενα από την καλυμμένη με μυγάκια μηχανή σας, καθώς όλες οδηγάνε από τα 16 τους μανιασμένα σκούτερ ωσάν τον Βαλεντίνο Ρόσι. και με κράνος-γιογιο παρακαλώ, πάντα.

15) Στα πρώτα χιλιόμετρα της επιστροφής από Πάτρα για Αθήνα, καταλάβαμε έκθαμβοι την διαφορά του Έλληνα οδηγού. Αρμαγεδδών!!! Γιούργια, όλοι. στριμώγματα, πετάγματα, κολλήματα. το μόνο καλό που ανάβεις τα φώτα και κάνουν άκρη. Κατά τα άλλα όμως...

Αυτά από τα οδηγικά, θα ακολουθήσουν κι άλλα μέρη:

οδοιπορικό και γαστριμαργικό.

μπονασέρα, Μιχάλης.

ΣΙΚΕΛΙΑ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΚΟ (εν συντομία)

Λοιπόν, στάση σε βενζινάδικο για είσοδο - έξοδο υγρών και με την ελπίδα να βρούμε κάτι να τσιμπήσουμε.

Ανακαλύψαμε Panini με pomodoro, motsarela και basiliko fresco. Επί το ελληνικότερο ψωμάκι από ζύμη πίτσας, ντομάτα φρέσκια, μοτσαρέλα φρέσκια και βασιλικό φρέσκο.... Ποίηση...

Φάγαμε απίστευτα επίσης στο Don Camilo στην Ορτυγία των Συρακουσών.

Κυριλέ εστιατόριο.Ορεκτικά,1^ο και 2^ο πιάτο ,κυρίως πιάτο,γλυκό,και φυσικά ειδικό κρασί=Λογαριασμός για 8 άτομα στα πρόθυρα του εμετού = 398€

Πίτσες απίστευτες, χωρίς λάδια.

Μακαρονάδες al dente μέχρις εσχάτων. Ποτέ μα ποτέ βουτυρωμένες παρά μόνο από την σάλτσα. Γάλα και κρέμα γάλακτος μαζί, θαλασσινά, κλπ, κλπ.