Πάει καιρός (πολλά χρόνια) από την τελευταία μου διανυκτέρευση στην ύπαιθρο.
Ξέρεις, με αντίσκηνο στην παραλία ή σε κάνα ξέφωτο ή και σκέτος υπνόσακκος ακόμα αν ήταν ωραία η βραδιά.
Οταν μάλιστα έκανα laser για τη μυωπία, το πρώτο που περίμενα πως και πως να βλέπω τα αστέρια πριν με πάρει ο ύπνος, γιατί πάντα έβγαζα τα γυαλιά για να κοιμηθώ και τα έχανα.
Κι οι θόρυβοι... από το δάσος, από τα κύματα, από τα ζώα. Ανησυχητικά στην αρχή, απόλαυση στη συνέχεια.
Είχα πάει στα Καλάβρυτα μόνος για σκι (νομίζω μάλιστα ήταν πρωτοχρονιά), και γυρνώντας πήγα από την λίμνη του Τσιβλού να 'δω κάτι', όπως λέμε με ένα φίλο όταν πάμε κάπου χωρίς ιδιαίτερο λόγο - κανένα για την ακρίβεια - έτσι ώστε να αποφεύγουμε ερωτήσεις που δεν απαντιούνται εύκολα. Διανυκτέρευσα δίπλα στην όχθη με τρομερό αέρα, κλαριά να πέφτουν στο αντίσκηνο, πορτοκαλί σύννεφα, μαγείρεμα στο γκαζάκι, και το πιολέ δίπλα μου.
 |
| Τσιβλός Λέικ. |
 |
| Fiat & Polo = love for ever. |
Με τον Π. πάλι, διανυκτερεύαμε στα πάρκιν των χιονοδρομικών για να ξεκινήσουμε πρώτοι και να είναι το βουνό δικό μας. Επίσης για να μην ξυπνάμε από τις 5 και να πλακωνόμαστε στις εθνικές. Πάντα μας περικύκλωναν κόπροι και τις μισές φορές μας ξύπναγε το εκχιονιστικό γελώντας στο ένα μέτρο από το αντίσκηνο. Μια φορά σπάσαμε κι έναν κινητήρα (-22 έγραψε το θερμόμετρο) στο Φίατ γιατί δεν είχε παραφλού.
 |
| Πουρνό πουρνό στου χιονουδρομικό. Το Fiat πάντα με χιονολάστιχα. |
 |
| Στο βάθος Lancia Fulvia του '71 με δύο διπλά Weber και δισκόφρενα πίσω! |
Το αντίσκηνο είναι Polo παραδοσιακό, συνεταιρικό με τον Π, με ραμένο σιδερόπανο γύρω γύρω για τους χειμώνες. Είχε γυρίσει όλη την Ελλάδα, βουνά, θάλασσες και κάμπους, όλα τα μποφώρ, όλα τα λεφτά. Επισκευαζόταν, ξαναραβόταν, πλενόνταν με ξύδι για τις μούχλες και ξανά στο πορτμπαγκάζ.
Ο τιμώμενος (τελικά) πατημένος από μποφώρ και κάπου στη Ζήρεια στα δεξιά.
Τελικά ξεκουράστηκε για πάντα και αντικαταστάθηκε από ένα Ferrino χειμερινό το οποίο δεν έχει κάνει ακόμα ούτε το ένα εκατοστό των όσων έκανε ο προκάτοχος του.
Ετσι γίνεται πάντα....
It's too hard to beat the prokatochos.
Υ.Γ. όχι δηλαδή, εσύ τι τίτλο θα έβαζες σ' αυτό το πράμα; Αφού για τα άστρα ήθελα να γράψω αρχικά, το είδες...
9 σχόλια:
Polo, το παλιό! Με τις αλουμινένιες μπανέλες και το καλωδιάκι για τη λάμπα με μπαταρία πλακέ!
Πήρα ένα το 1988 και το άφησα κάπου το 2000. Σκυλί κολοβό μιλάμε!
Από τότε παίρνω μόνο φτηνά που ζήτημα είναι αν κρατάνε τρία χρόνια.
ΥΓ Με αρέσει που δείχνεις το αντίσκηνο στα χιόνια και λες για τις αναρτήσεις της Λάντσια.
Ουπς! Καρμπυρατέρ, όχι αναρτήσεις!
όσο πιο καλό εξοπλισμό παίρνουμε, τόσο λιγότερα πράγματα κάνουμε. Νόμος.
Πλαστικές μπανέλες Σκύλε, που σχίζονταν με τον καιρό ή με τον αέρα και τις τύλιγες με ταινία συσκευασίας για να αντέξουν άλλη μία εκδρομή. :-)
Φούρκα, ναι γιατί έχουμε μπερδέψει τη σειρά των πραγμάτων.
Πάντως τελευταία ψάχνω στα νομοσχέδια παραθυράκια...
δεν έχουμε μπερδέψει τη σειρά. Απλά όταν πια έχουμε λεφτά και επιλογές για καλύτερο/ακριβότερο εξοπλισμό, έχουμε παράλληλα χάσει την όρεξη, το κέφι και το ΧΥΜΑδιό που ήμασταν ως νέοι και άφραγκοι.
νομοσχέδια? παράθυρα?
ανοίγουμε την πόρτα και φεύγουμε, το παράθυρο είναι στενό!
:-)
πφφφφ.. ναι καλά Φούρκα...
Σκύλε, πιο εντυπωσιακό δεν είναι δισκόφρενα πίσω το '71 από τα βλαμένα στα χιόνια;
Περήφανος κάτοχος ιδίας σκηνής, μεταγενέστερου έτους κατασκευής. Κατάφερε κι εκείνη αρκετά στη ζωή της.
Μόλις διάβασα την ανάρτηση ανακοίνωσα εκδρομή προς τα τέλη Οκτώβρη. Πρώτη φορά τόσο αργά. Αν γίνουμε παπί θα φταις εσύ!
Να φταίω, εντάξει.
Αλλά θυμίζω ότι όλα λύνονται με ένα μπλε μουσαμά, ταινία συσκευασίας και μερικά δεματικά.
Θα φροντίσω να είμαι προετοιμασμένος. Εδώ βέβαια δεν έχω το πολάκι αλλά διαφορετικό θαύμα της τεχνολογίας. Για να δούμε πώς θα τα πάει... :)
Δημοσίευση σχολίου