Το φαινόμενο της πεταλούδας.

Είχα αχνίσει από την πρηγούμενη το μπροκολάκι μου και περίμενα πως και πως να το φάω με λεμονάκι, λαδάκι, χοντρό αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι ως σαλάτα και μετά να δω τον Προμηθέα.

Είχα γλείψει το πιάτο με τα κρεατο-μανιταρο-ρυζα και μόλις ρουφούσα το τελευταίο μπιρμπιλόνι του μπροκολου όταν είδα στον πάτο του πιάτου, αυτό!

Κάμπια είναι, τι περίμενες;

Επιστράτευσα με επιτυχία ότι ανάμνηση είχα από γιαλιστερές, αχινούς, πετροσωλήνες, μύδια, στρείδια, πεταλίδες, αρνίσια κεφαλάκια, σπληνάντερα, κοκορέτσια, αμελέτητα, μυαλά, χέλια, καβούρια και λοιπές γαστριμαργικές απολαύσεις, γλίτωσα τον εμετό και συνέχισα με τα εξωγήινα γλιτσιάρικα οχταπλοκαμοχτάποδα του έργου.

Τσόκο, πιο καλό πλύσιμο την άλλη φορά...

Υ.Γ. Επειδή έλαβα χιλιάδες επιστολές αναγνωστών που με ρωτάνε περισσότερα, έψαξα και έμαθα ότι επρόκειτο για την προνύμφη της πιερίδας του λάχανου (Pieris brassicae).

Τούτης εδώ:

Μία τέτοια λιγότερη στο εξής...

Πάντως φτηνά τη γλίτωσα.

Κοίτα άλλοι τι τραβάνε: