Στο Νοσοκομείο.

Τη Δευτέρα ήμουν στα εξωτερικά ιατρεία μεγάλου αθηναϊκού νοσοκομείου, για να μου βγάλουν κάτι κάλους από τον εγκέφαλο που απέκτησα από μια παλιά μου περιπέτεια.
(τον εγκέφαλο εννοώ - κάλους είχα από πάντα)

Είχα κλείσει λοιπόν ραντεβού εδώ και εβδομάδες, πάω άγγλος στην ώρα μου, πετυχαίνω κι ένα φίλο εκεί - βασικά γνώρισα το μηχανάκι του στο πάρκιν (είμαι άλλο τόσο μη παρατηρητικός όταν δεν θέλω) και τον πήρα τηλ. - περιμένω απίστευτη ουρά για να πληρώσω παράβολο 5€ κι ενώ είμαι στην ουρά για το παράβολο παρατηρώ το πεδίο μάχης πίσω από τη τζαμαρία του γκισέ, τη λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει το παράλογο στα δύο.

Γραμμή του πυρός: (οχυρό Ρούπελ)
Τρεις θείες στα πολυβολεία των γκισέ, εξυπηρετούν τον κόσμο ταχύτατα ομολογώ. Ταυτόχρονα κουτσομπολεύουν, λένε αστεία, τσιμπολογάνε, άψογες σου λέω. Είναι μέχρι και ευγενικές.

Ελεύθερος σκοπευτής:
Κοντή ξανθιά θεία-Σεκιουριτάς με αλεξίσφαιρο μπλέκεται στα πάντα, με κύριο μέλημα τις πληροφορίες στον κόσμο (άψογη) αλλα και να χώνει εμβόλιμα κόσμο στην ουρά, κυρίως ανήμπορους και γερόντια. Χαλάλι τους. Ανοίγει και δρόμο για τα φορεία και είναι παντού περνώντας κάτω από τον εχθρό. (εμάς)

Γραμμή υποστήριξης: (Σώμα Εφοδιασμού Μεταφορών)
Πίσω από τις θείες των γκισέ έχουμε άλλες δύο θείες καλυμμένες πίσω από monitors (εντελώς θείες όμως, σαν αυστηρές φιλόλογους) και ένα γκομενάκι εκτός τόπου και χρόνου που κέρναγε κάτι από ένα τάπερ, που χαζογελούσε συνεχώς και που θα γίνει καραμπινάτη θεία, ποιά σελέμπριτις ήταν στο Κιάτο φέτος και τέτοια. Μάλλον το βύΖμα του λόχου. Εχουμε όμως και δύο κυρίους 45άρηδες προς τα πάνω. Ο ένας είναι ο next door κύριος που περνάει εντελώς αδιάφορος, αλλά ο άλλος ειναι μεγαλειώδης: Κατ' αρχάς θα μπορούσε να είναι πίσω από τον ΓΑΠ όταν έβγαινε στις κάμερες και μετά πίσω από τον Σαμαρά, και μετά πίσω από την Τρόικα και μετά πίσω από τον Ομπάμα. Καταλαβαίνεις; ο τύπος είναι ο τσακ νορις των υπηρεσιών. Μπορεί να είναι τα πάντα, οτιδήποτε και οποιοσδήποτε. Ομορφόπαιδος, με +30 αρχοντικά κιλά, οθόνη, πληκτρολόγιο, ποντίκι και δική του σφραγίδα. Μπορεί να φόραγε και μανικετόκουμπα αν είχε κατεβασμένα τα μανίκια, δεν ξέρω.
Οι κινήσεις του ως εξής, και ποτέ δύο ταυτόχρονα, πάντα μία μία:

1.Κοιτάω μόνιτορ (αποφασίζω)
2.Κοιτάω ποντίκι  (κινούνται τα μάτια μόνο - ψαρωτικά)
3.Μετακινώ χέρι στο ποντίκι.
4.Μετακινώ το ποντίκι (αυτό είχε και επίδομα, τώρα το κόψανε οι μαλάκες.)
4β. Αν χρειαστεί πατάω και αριστερό κλικ. (σκόρδο - κρεμμύδι, εντάξει το πέτυχα)
5.Μετακινώ χέρι στην πρότερη θέση (ανακούφιση του καρπιαίου σωλήνα)
6.Κοιτάω μόνιτορ (ελέγχω)
7.Αν είναι ΟΚ, πληκτρολογώ κάτι με μόνο ένα δάχτυλο ελέγχω, επιβεβαιώνω και γυρνάω στο 1.
8.Αν δεν είναι ΟΚ, γυρνάω στο 2.
(ή κάπως έτσι - τα έκανε τόσο αργά που μπερδεύτηκα)

Ενδιάμεσα αυτού του εργασιακού χαμού/πανικού/υστερία/οργασμού έσκαγαν διάφορες τυρόπιτες/καφέδες/θείες στο γραφείο του και αν δεν σκάλιζε τα άδυτα της μύτης του, έγερνε με χαρά πίσω στην καρέκλα του - να κάνει κι αυτός μία ανάπαυλα - και συζητούσε ποιός ξέρει για τι ή γιατί.

Μάλιστα η θεία που με εξυπηρέτησε του ζήτησε να εκδόσει μία κάρτα εξετάσεως για εμένα.
Ωραία -σκέφτηκα- αυτή είναι η αρμοδιότητα του: εκδίδει κάρτες εξετάσεως.
Φαντάστηκα πλαστική κάρτα με ολόγραμα, φωτογραφία, ηλεκτρονικό συνταγολόγιο, ΑΜΚΑ, ενσωματωμένο κτηματολόγιο, περιουσιολόγιο, τσιπάκι 666 και βίζα για online πληρωμές παράβολων, αλλά ακυρώθηκαν όλα όταν έκανε ευλαβικά στην άκρη το πληκτρολογιο του και συμπλήρωσε απλά με στυλό το όνομα μου σε ένα μισο και χιλιοφωτυπημένο Α4 και μου το έδωσε "να το φυλάξω" γιατί είναι λέει το μητρώο μου.

Κρυφό Στρατηγείο.
Θεία ανέκφραστο ρομπότ μοντέλο 55-den-tha-bgo-stin-sintaxi-pote, βρίσκει - κλείνει - σβήνει - ανάβει - γράφει κι απλουστεύει τα ραντεβού. Χωρίς αυτή δεν κάνεις τίποτα.
Εχει κομπιούτερ κανονικό κομπλέ με πληκτρολόγιο και μόνιτορ από όπου διαβάζει μόνο, γιατί τα γράφει όλα σε χαρτάκια. Σε χαρτάκια που τα φυλάμε. Γιατί είναι αυτά του μητρώου μας, λέει.

Πυροβολικό:
Δύο νεαρά κομάντα που επιστράτευσαν οι Γενίτσαροι κατά το παιδομάζωμα, και χώσανε στο αρχείο της υπηρεσίας. Πίσω τους στοίβες οι φάκελοι κάποιων μέχρι το ταβάνι και αυτοί ξέρουν που είναι το κάθε τι. Και η καρακάξα ξέρει που κρύβει τα πράματα της - δεν εντυπωσιάστηκα.
Πάραυτα, αν θες στα ψηφιοποιώ όλα μέσα σε ένα μήνα.

Σε δύο μήνες θα ξαναπάω.
με το μητρώο μου.
το φύλαξα.

Die Antwood: Evil Boy.